Temat: prezencik

Ponieważ kochacie muzykę tak jak i ja, więc daję wam w prezencie mój wiersz o niej:

MUZYKA


w kostropatym świecie
krzywych ludzi
o ostrych kantach
cuchnących obcym niechętnym gniazdem
usiłuję się dziać
bez rozpaczy
bez euforii
w miarę skutecznie – i już
jest mi zimno i twardo
nie mam miejsca na stopy
słaniam się
nagle dotyka mnie muzyka
najpierw wzywa i uśmiecha się do mnie
prześwituje blado przez przestrzenie
wreszcie przychodzi, wita i otacza
gładzi przytula, leczy
miękka jak jedwab i puch
gładka jak najlżejszy podmuch
a czasem jest kosmata albo szorstka
drapie jak zarost na twarzy ojca, gdy mnie brał na kolana
a czasem uderza
rytmicznie po ramieniu
masuje serce czarnym basem
zacina po łydkach
porusza nogami i biodrami
porywa z miejsca i rzuca w młyn spoconych ciał
a czasem jest uroczysta
i grzmoci trąbami prosto w czoło
napiera z siłą przyboju
wypiera z fundamentów
a potem wiedzie na czele dumnego tłumu
a czasem jest delikatna i łagodna
z refleksów na kryształowym żyrandolu
z szelestu krynoliny
z pudru peruk – lecz czysta
klarowna jak białe wino rankiem w ogrodzie
a czasem przynosi odległe zapachy
barwy pustyń, gwar jarmarków, echo górskich przestrzeni
piszczałkę wśród urwisk i oddech oceanu
moja muzyka
przywłaszczona
porwana
ukradziona mistrzom
schowana głęboko
na dnie po mojej stronie
na wieczne nieoddanie
na wieczne zatracenie
na zawsze


07.12..2006.