Temat: ( NOWE ) Panowie i Panie temat kulinarny
Jako ze Ostara w Osadzie o której Vislav wspominał w innym temacie w tym roku kręciłą się wokół kulinariów, zatem przekopiuję dla was moją relację z eksperymentów zamieszczoną wczesniej na forum FREHA:
Dzień drugi (a właściwie ten sam bo dotarliśmy naprawdę późno) zszedł nam na dogadywaniu różnych rzeczy, zbieraniu potrzebnych materiałów i ogarnięciu naszych rzeczy wypakowanych późno w nocy i po ciemku. Wieczorem Wojtek dostarczył nam mięso - kilka sporych kawałków, na oko około 4 kilo więc zabraliśmy się do przeprowadzania pierwszego z cyklu eksperymentów kulinarnych czyli pieczenia w dole ziemnym. Sulik zabrał się historyczną łopatą za kopanie doła i naprawdę trud jego zasługuje na podziw niemały ponieważ ziemia wolińska to coś w czym normalnie kopać się powinno przy użyciu kilofów albo pneumatycznego młota. W każdym razie po około 2 godzinach wykopał dołek o rozmiarach metr/metr, niestety głeboki tylko na nieco ponad pół metra. Dla takiej ilości mięsa którą mieliśmy dół ziemny powinien być głebszy, co pozwoliłoby wrzucić do niego więcej kamieni. W każdym razie w czasie gdy Sulik kopał dół Tomisław zebrał sporą stertę kamieni spełniających dwa konieczne warunki: 1) suchych, 2) nie mających krystalicznej struktury. Wystąpienie któregokolwiek z tych czynników mogłoby skończyć się eksplozją kamienia podczas podgrzewania w wyniku czego powstałyby ostre odłamki. W tym czasie Zupka marynowała mięso przy użyciu mieszanki historycznych ziół i oleju lnianego oraz przygotowywała warzywa, a JaNie rozpalał ogień. Mięso nie zostało krojone ponieważ w dołach tego typu zdarzało się czasem piec nawet spore kawałki wołu. Około godziny 20 ogień już był, zaczęlo się biesiadowanie i podgrzewanie kamieni. Około północy kamienie były już rozgrzane do czerwoności i świeciły w ciemności, zatem można było przystąpić do przyrządzenia śniadania ^^ Kamienie wrzuciliśmy do doła, na nie narzucona została cieniutka warstwa liści kapusty, na to poszło mięso i krojone warzywa, na to znów trochę liści. Całość przykryliśmy deskami w 2 warstwach oraz trzciną po czym przysypaliśmy piaskiem i zostawiliśmy do rana. Z doła wszystko zostało wyciągnięte około godziny 9 rano, jeszcze lekko ciepłe. Mięso z zewnątrz wyglądało bardzo dobrze, jednak wewnątrz było niestety na wpół surowe i wymagało podpieczenia nad ogniem. Pomijając piasek było bardzo smaczne :P
Myślę że eksperyment można uznać za udany gdyż gdyby wykopany został trochę głębszy dół i zamiast desek do przykrycia zostałaby użyta np. skóra zapewniająca lepszą izolację przed ucieczką ciepła to wszystko zrobiłoby się idealnie. Nie wykluczam że narzucenie kilku kamieni na mięso też mogłoby pomóc. Rzecz do wyeksperymentowania. W każdym razie kolejnego wieczoru eksperyment został powtórzony z udziałem kurczaków, gdyż mięso drobiowe według wszelkich prawideł sztuki kulinarnej nie potrzebuje aż tyle czasu aby dojść. Procedura była podobna - od 20 rozgrzewanie, około pierwszej w nocy wszystko wrzuciliśmy do środka. Dodatkowo rozpalony został również ogień w dole ziemnym, który miał wstępnie nagrzać całość i osuszyć ją zanim jeszcze wrzucone miały do środka zostać kamienie. Tym razem kurczaki ułożone zostały bezpośrednio na kamieniach. Nie wiedzieć czemu gdy rano zostały wyciągnięte okazało się, ze znów - z wierzchu wszystko luks, natomiast w środku surowizna. Efekt był chyba gorszy nawet niż w przypadku mięsa co jest dość zastanawiające. Nie wiem dokładnie gdzie tkwił błąd.
Tego samego dnia gdy oprawione zostały kurczaki naszi dzielni młodzianowie poradzili sobie ze sprawianiem ryby do wędzenia. Otrzymaliśmy ok 30 kilo leszcza który został wypatroszony i przesypany solą, łby zostały odcięte z przeznaczeniem na zupę (nikomu nie chciało się jej ugotować więc jej ostatecznie nie było), zaś leszcze następnego dnia pocięte w dzwonko poszły do wędzarni. Dokładnie to samo tyczy się mięsa, które dodatkowo (podobnie jak kurczaki) zostało doprawione miejscowymi roślinami. Nie wiem dokładnie co to było ale coś w smaku podobnego do selera co polecili nam jako roślinę jadalną miejscowi robotnicy. Ryby wyszły z wędzarni około godziny 15 i zostały szybko skonsumowane, podobnie jak twaróg z ziołami który wówczas został podany. Tymczasem do wędzarni poszło mięso oraz rolowana zawijana słonina marynowana dwa tygodnie według sekretnego przepisu Odny Niestety jako że mięsa było sporo i w kawałkach dość dużych zatem wszystko z wędzarni wyciągnęliśmy dopiero około północy, a i to głównie z powodu tego iż doszły mnie słuchy że ludzie są głodni. Mięsko powinno w wędzarni wisieć jeszcze przynajmniej ze 2 godzinki jak na moje oko więc wyszło zjadliwe aczkolwiek krwiste
W niedzielny poranek gdy już większość dogra została spałaszowana przystąpiłem do zabawy z pałką wodną, jednak jako że mamy już prawie wiosnę, zatem jasnym było, że kłącza po całej zimie będą dużo mniejsze niż np. w grudniu. Mimo tego udało się uzyskać tyle kłączy aby każdy chętny mógł spróbować. Z powodu ilości i aury zrezygnowałem z bardziej wyszukanych eksperymentów np. pieczenia placków. Dobrze umyte kłącza zwyczajnie rzucałem pomiędzy węgielki ogniska i po około 10 minutach rozdzierając pazurkami skórkę dostawalem się do długich śnieżnobiałych włókien (niejadalnych), na których zbierała się skrobia w postaci czegoś przypominającego drobną mączke. Mączkę ową należy z pałki zebrać zębami albo wycisnąć dzięki długiemu żuciu wraz z włóknami (które się wypluwa). Co jest bardzo fajnie na kilku pędach pojawiły się już młode zawiązki pędów które są WYŚMIENITE!! o niebo lepsze niż kłącza, przypominające w smaku młodziusieńkie szparagi (kłącza mają leciutko ziemniaczany posmak). Jeśli chodzi o jajka to niestety nie dane mi ich było spróbowac więc niech się wypowiedzą ci co spróbowali
No i trochę prostych patentów o jakich słyszałem, nie wszystkie dałem radę przetestować. Sorki za formę, są to moje notatki z przygotowań do Ostary, mam nadzieję że wszystko będzie zrozumiałe:
robienie omletów bez patelni i innych naczyń. Ciasto omletowe należy zwyczajnie wylać na gorący popiół w miejscu w którym paliło się ognisko i nakryć go żarem
- zbieranie soku z brzozy oraz sporządzanie napoju na bazie gotowanej wody brzozowej i sosnowych młodych igieł
- wykorzystanie jaj gdy nie mamy do dyspozycji naczynia do ich ugotowania czyli zapiekanie jajek w mchu na ognisku, pieczenie jajek bezpośrednio w żarze po wcześniejszym odcięciu około centymetra górnej końcówki aby jajko nie pękło, jajka można również zakopać w popiele pod ogniskiem - ziemia ma wilgoć więc jajka się mniej więcej gotują
- pieczenie w dole z rozgrzanymi kamieniami. Suche kamienie (najlepiej dość spore) należy rozgrzać do bardzo wysokiej temperatury i wrzucić do doła o głębokości około pół metra. Na wierzch kładziemy mięso, które dodatkowo można zawinąć w liście. Całość zarzucamy gorącymi kamieniami, potem robimy kratownicę z patyków i kładziemy na nią np. duże liście tak aby ziemia którą wszystko zasypujemy nie spadała na mięso. Całość pozostawiamy w jamie przez kilka godzin i konsumujemy :) W dole można również gotować. W tym celu należy przed zakopywaniem doła pozostawić w nim pionowo wbity dość gruby patyk. Po zasypaniu patyk wyjmujemy i w dół wlewamy po trochu wodę
- Żar z ogniska w którym rozgrzewaliśmy kamienie wykorzystujemy do upieczenia chleba. Mieszamy wodę, mleko i mąkę w garnku, dodajemy odrobinę zakwasu albo drożdży i całość zostawiamy aż wyrośnie. Później w rzeczonym garnku całość wkładamy w drugi większy garnek podkładając 3 kamienie na dnie garnka większego, tak by mniejszy nie miał bezpośredniej styczności z jego dnem. Całość przykrywamy i na godzinę dokładnie zakopujemy w żarze
- druga metoda pieczenia polegająca na położeniu ciasta na desce pod kątem przy ogniu i obracaniu całości co czas jakiś
- wykorzystanie desek zamiast patelni do pieczenia mięsa
- pieczenie mięsa lub ryb na specjalnie skonstruowanym z kilku patyków ruszcie
- użycie mchu zamiast patelni do pieczenia ryb i mięsa. Mięso/ryby należy ułożyć pomiędzy 2 warstwami grubego świeżego mchu, najlepiej torfowca
- pałka wodna jako uniwersalny posiłek w dziczy o ile uda się nam rzeczoną pałkę zebrać - jedzenie na surowo, pieczona, gotowana a nawet robienie chleba podróżnego. Kłącza pałki wodnej można utłuc w dużym moździerzu oddzielając płyn od włókien, płyn należy podgrzać (można na słońcu bez gotowania) powstaje naturalny kleisty kleik o kolorze szarym. Jak się go wysuszy otrzymujemy naturalny chleb podróżny bez gotowania, smażenia itd. zwyczajnie metodą odparowania płynu
- obrabianie mięsa/ryb o ile uda się rzeczone dostać w formie niepatroszonej z całym dobrodziejstwem inwentarza
- smażenie różnych rzeczy na rozgrzanych płaskich suchych kamieniach
- jeśli się uda to gotowanie w skórze (przy pomocy rozgrzanych kamieni) i żołądku (dzięki nadziewaniu), pieczenie ryb w całości - delikatnie należy zdjąć skórę bez rozcinania wcześniejszego brzucha. Ryba wisi pionowo na gałęzi, za płetwy zaskrzelowe na sznurku, nacięcie dookoła ryby za tymi płetwami i kawałeczek po kawałeczku ściąga się skórę jak prezerwatywę aż do ogona, potem się patroszy, napycha nadzieniem i ponownie nakłada skórę, związując łykiem. Całość układamy w małym rowku i przykrywamy warstwą ziemi i popiołu a potem nakładamy na to żar i zostawiamy na godzinę. Dzięki zakopaniu skóra się nie przypali a ryba się zrobi w sosie własnym
- wędzenie mięsa - miejscowa wędzarnia jest maciupeńka ale i tak warto spróbować
- suszenie mięsa w improwizowanej suszarni wykonanej z rusztowania odpowiedniej wysokości stojącego nad ogniskiem, pokrytego od góry lekką i przepuszczalną warstwą np. liści. Dzięki temu ogień daje ciepło lecz dym się ulatnia i mięso suszy się zamiast wędzić. Mięso do suszenia musi być jak najchudsze i pocięte w długie bardzo cieniutkie plastry. Suszenie trwa minimum kilka dni więc suszarnię uruchomimy już w piątek albo nawet w czwartek. Mięso posypać należy solą dla odpędzenia much, do ognia można wrzucić zielony jałowiec do smaku
- użycie niecodziennych prostych narzędzi do obróbki żywności np. muszla może być używana jak tarka po zrobieniu w niej dziury patykiem, mięso można dzielić kijem bez użycia noża, co nie pozostawia śladów na szkielecie, używanie do oprawiania narzędzi krzemiennych zamiast metalowych, do wyciągania mięsa ryby można użyć muszel małży zamiast łyżki
- jedzenie młodych pokrzyw :) Można je ugotować, ale znacznie łatwiej jest zwyczajnie ją podpiec nad ogniem, co niszczy jej kolce
- przygotowanie żołędzi. Najpierw je zbieramy, najlepiej jesienią (choć czy koniecznie?). Potem tłuczemy aby rozbić skorupki i suszymy przy ogniu. Po wysuszeniu tłuczemy na mąkę. Wsadzamy wszystko do worka, a worek do strumienia na kilka dni celem wypłukania tainy. Można potem zamiast robić z niego placki zwyczajnie wrzucić kilka rozgrzanych kamieni do kosza i potrząsać
- można również przyrządzić orzechy laskowe. Robimy niewielkie zagłębienie w ziemi i wypełniamy je piaskiem, piasek szybciej się nagrzewa i lepiej trzyma ciepło niż ziemia, sypiemy orzechy i zasypujemy pisakiem, potem na tym rozpalamy ognisko dające dużo żaru, czyli z małych gałęzi głównie, orzechy rozbijamy kładąc tępą stronę na czymś twardym i uderzając w czubek, dzięki czemu nie niszczymy orzecha w środku
пропозиції роботи
