Temat: Umowa stowarzyszeniowa
Andrzej C.:
taaa a swastyka to symbol słońca i szczęścia :)))) a che guevara to fajny facet w bereciku aż dziwne że potomkowie wymordowanych tego nie rozumieją
http://www.polskieradio.pl/39/247/Artykul/168404,Che-G...
http://www.edukacja.edux.pl/p-10120-subkultury-mlodzie...
Subkultury młodzieżowe - sposób na młodzieżowy bunt i frustracje. Próby zapobiegania zagrożeniom i patologiom
1. Pojęcie subkultury
Fenomen subkultur młodzieżowych od kilkudziesięciu lat budzi powszechne zainteresowanie naukowców, przedstawicieli mass-mediów oraz osób zaangażowanych w proces wychowania młodego pokolenia. Ze względu na trudność dotarcia do rzetelnych informacji oraz nieznajomość przyczyn zjawiska, otacza je aura tajemniczości i posmak sensacji. Informacje, które przedostają się do prasy czy telewizji, dotyczą najczęściej dewiacyjnych przejawów działalności subkultur. Tak też zwykło się potocznie rozumieć termin „subkultura” – jako zagrażający porządkowi społecznemu, prymitywny lub co najmniej niekonwencjonalny sposób uczestniczenia w kulturze.
Najczęściej przyjmuje się, że subkultury odznaczają się odrębnością od dominującej kultury społeczeństwa w zakresie pewnych wartości i norm postępowania. Jeżeli subkulturowe wartości i normy są sprzeczne z tymi, które są charakterystyczne dla kultury dominującej, można mówić o subkulturach dewiacyjnych (Siemaszko, 1993). Stosunek do kultury dominującej to także cecha uznana za kluczową przez polskiego badacza subkultur młodzieżowych, Mirosława Pęczaka. Według jego definicji subkultura to „względnie spójna grupa społeczna pozostająca na marginesie dominujących w danym systemie tendencji życia społecznego, wyrażająca swoją odrębność poprzez zanegowanie lub podważanie utrwalonych i powszechnie akceptowanych wzorów kultury” (Pęczak, 1992).
Może się również zdarzyć, że subkulturę tworzy młodzież, zafascynowana np. pewnym rodzajem muzyki (metalowcy), sportu (skejci) lub możliwościami jakie dają nowoczesne technologie informacyjne (hakerzy). W tych przypadkach głównym elementem grupowej tożsamości jest stosunek do „obiektu kultu”, a pozostałe przejawy funkcjonowania subkultury (symbolika, ideologia, obyczaje) powstają na zasadzie efektów ubocznych lub nie występują wcale. Warto też pamiętać, że członkowie nieformalnych grup młodzieży różnią się od siebie stopniem zaangażowania w subkulturową działalność. Obok przywódców i ideologów subkultury, a więc osób, które nadają kształt jej aktywności, istnieją szeregowi członkowie ruchu, wprowadzający w życie idee liderów, a także liczne grono sympatyków, identyfikujących się z ogólnym przesłaniem lub wybranymi przejawami działalności subkultury.
Każda subkultura posiada cztery istotne składniki:
a. Swoisty język,
b. Swoistą tonację uczuciowo-emocjonalną,
c. Specyficzne formy zachowania,
d. Specyficzny system wartości.
Swoisty język subkulturowy jest elementem przede wszystkim wyróżniającym danych członków grupy, jest też czynnikiem łączności psychicznej, tworzy zależności, determinuje stan przywiązania jednostki do grupy. Przyjmuje on nieraz formę tzw. kodu zastrzeżonego, który oddaje nastrój emocjonalnego osób się nim posługujących.
Tonacja uczuciowo-emocjonalna subkultury wyraża się w formach aktywności młodzieży, głównie w poezji i muzyce: Dla niektórych kręgów młodzieżowych, właśnie muzyka jest elementem ich wewnętrznej integracji, stwarza poczucie swobody, możliwości. Improwizacji; jest najbardziej powszechnym środkiem ekspresji ruchów młodzieżowych. (tak jak np. dla skejtów hip-hop).
Charakterystyczne zachowanie członków subkultury jest czynnikiem najbardziej „obserwowalnym”; jest to tzw. kulturowa odmienność – to co daną grupę odróżnia od innych.
Każda subkultura zwraca główną uwagę na charakter ubioru, typy ozdób oraz miejsce, gdzie przebywają członkowie grupy.
Specyficzne systemy wartości podkultur są zróżnicowane i określają ich odrębność. Zależy jaką formę aktywności podejmą jej członkowie. Uznanie chwilowych wartości skłania jednostkę należącą do danej subkultury do kontynuowania tradycji bądź do negacji dotychczasowego dorobku społecznego.
To co może być pozytywne, to fakt, iż każde uczestnictwo w subkulturze jest pewnego rodzaju doświadczeniem, wzbogaca osobowość ludzką, co w przyszłości może owocować prawidłowym wyborem własnej drogi życiowej. Istnieje jednak szereg czynników które sprawiają, że wiele subkultur młodzieżowych staje się zagrożeniem nie tylko dla rozwoju i wychowania młodego człowieka, ale także dla całego społeczeństwa.
2. Aktualne zagrożenia społeczne
Badania socjologów potwierdzają, że większość młodych ludzi wstępujących do danej grupy przyciąga to, co fascynuje zewnętrznie (to co jest bardziej widoczne). Cechy wewnętrzne subkultury ujawniają się dla jej nowych członków przeważnie dopiero w późniejszym etapie scalania się z grupą. Na pozór, nie ma w tym nic złego. Powstaje jednak problem nieświadomego człowieka, który doskonale może pełnić rolę marionetki (wystarczy pociągnąć za sznurki, a zagra wszystko to, co chcą).
Niektóre subkultury wywierają na swoich członków silny wpływ, presję, która może przybierać różne formy, począwszy od zachęty do szantażu. Niestety, tego typu uzależnienia od grupy najczęściej prowadzą do przyjmowania negatywnych, coraz bardziej skrajnych, patologicznych postaw i zachowań (nadużywanie alkoholu, branie narkotyków, kradzieże, napady, gwałty, morderstwa). Ten fakt wskazuje na wielkie niebezpieczeństwo i zagrożenie dla każdego młodego, buntującego się człowieka.
Główne, znaczące cechy, którymi różnią się od siebie wszystkie, zarówno już istniejące jak i powstające nowe subkultury tkwią w ich wewnętrznych celach, wzorcach, ideologii i światopoglądzie.
пропозиції роботи
