Temat: Jan Onufry Zagłoba - sarmata, sabaryta, mistrz ciętej...
Który filmowy Zagłoba podobał się Wam najbardziej? Mieczysław Pawlikowski czy Kazimierz Wichniarz czy Krzysztof Kowalewski?
Mieczysław Pawlikowski, pilot wojskowy zasłużony podczas II wojny światowej oraz aktor, który zyskał wielką sympatię widzów m.in. rolą Zagłoby w "Panu Wołodyjowskim" Jerzego Hoffmana.
Mieczysław Pawlikowski urodził się 9 stycznia 1920 r. w Żytomierzu. Dwa lata później jego rodzina przeniosła się do Łucka.
W 1937 r. Pawlikowski, po specjalnym kursie, uzyskał uprawnienia pilota. W listopadzie 1939 r. przedostał się do Francji, gdzie w bazie Lyon-Bron zgłosił się jako ochotnik do lotnictwa. Następnie zgłosił swą kandydaturę na wyjazd do Anglii i w efekcie wyjechał tam w marcu 1940 r.
Od lutego 1943 r. walczył w 300. Dywizjonie Bombowym "Ziemi Mazowieckiej", utworzonym na brytyjskiej stacji RAF Bramcote. Pierwszy lot bojowy odbył nad Essen. Latem 1943 r. załogę Pawlikowskiego przesunięto do 301. Dywizjonu Bombowego "Ziemi Pomorskiej". Załoga ta odbywała loty do okupowanych krajów, m.in. do Francji, zrzucając tam broń, lekarstwa i cichociemnych.
i Mieczysława Pawlikowskiego, pilota wojskowego zasłużonego podczas II wojny światowej oraz aktora, który zyskał wielką sympatię widzów m.in. rolą Zagłoby w "Panu Wołodyjowskim" Jerzego Hoffmana.
Mieczysław Pawlikowski urodził się 9 stycznia 1920 r. w Żytomierzu. Dwa lata później jego rodzina przeniosła się do Łucka.
W 1937 r. Pawlikowski, po specjalnym kursie, uzyskał uprawnienia pilota. W listopadzie 1939 r. przedostał się do Francji, gdzie w bazie Lyon-Bron zgłosił się jako ochotnik do lotnictwa. Następnie zgłosił swą kandydaturę na wyjazd do Anglii i w efekcie wyjechał tam w marcu 1940 r.
Od lutego 1943 r. walczył w 300. Dywizjonie Bombowym "Ziemi Mazowieckiej", utworzonym na brytyjskiej stacji RAF Bramcote. Pierwszy lot bojowy odbył nad Essen. Latem 1943 r. załogę Pawlikowskiego przesunięto do 301. Dywizjonu Bombowego "Ziemi Pomorskiej". Załoga ta odbywała loty do okupowanych krajów, m.in. do Francji, zrzucając tam broń, lekarstwa i cichociemnych.
Do Polski wrócił w sierpniu 1945 r. Podjął wtedy współpracę z Miejskimi Teatrami Dramatycznymi w Warszawie, gdzie grał do 1947 r. Dalsza kariera teatralna Pawlikowskiego obejmowała w ciągu kolejnych lat m.in. występy w teatrach warszawskich: Klasycznym, Powszechnym, Narodowym, Ateneum, Współczesnym, Syrena, Polskim i Nowym.
Do jego najbardziej znanych kreacji teatralnych należały role Tartuffe'a w "Świętoszku" Moliera w reż. Janusza Warmińskiego (Teatr Ateneum, 1957), Stomila w "Tangu" Sławomira Mrożka w reż. Erwina Axera (Teatr Współczesny, 1965) i Falstaffa w "Wesołych kumoszkach z Windsoru" Williama Szekspira w reż. Macieja Zenona Bordowicza (Teatr Polski, 1971).
W filmie Mieczysław Pawlikowski zadebiutował w 1950 r., rolą w "Warszawskiej premierze" Jana Rybkowskiego. W kolejnych latach zagrał m.in. w filmach: "Gromada" Jerzego Kawalerowicza (1951), "Inspekcja pana Anatola" Jana Rybkowskiego (1959) oraz "Gangsterzy i filantropi" Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego (1962). W 1964 r. wystąpił w serialu telewizyjnym "Barbara i Jan" w reżyserii Jerzego Ziarnika i Hieronima Przybyła.
W 1969 r. zagrał Jana Onufrego Zagłobę w "Panu Wołodyjowskim" Jerzego Hoffmana. Rola ta przyniosła mu wielką popularność i sympatię polskich widzów.
Pawlikowski wystąpił też m.in. w filmach: "Epilog norymberski" Jerzego Antczaka (1970), "Pejzaż z bohaterem" Włodzimierza Haupego (1970) i "Nie lubię poniedziałku" Tadeusza Chmielewskiego (1971).
Jego ostatnią filmową kreacją była rola w komedii sensacyjnej "Skradziona kolekcja" Jana Batorego, gdzie zagrał filatelistę Jana Kowalskiego. Film miał premierę w 1979 r., już po śmierci aktora.
Mieczysław Pawlikowski zmarł 23 grudnia 1978 r. w Warszawie.
http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS4bYB285JYF0p...
Popularny aktor filmowy i teatralny. W latach 1931-34 uczył się w studium aktorskim przy Teatrze Polskim w Poznaniu i występował na scenie tego teatru. W latach 1934-36 był aktorem w Objazdowym Teatrze Wołyńskim z siedzibą w Łucku. W latach 1936-39 występował w Teatrze Popularnym, następnie w Teatrach Miejskich w Łodzi. W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli, skąd zbiegł i do końca okupacji przebywał w Mielcu. Na jesieni 1944 zaangażował się do Teatru Wojska Polskiego w Lublinie, gdzie grał do roku 1946. W sezonie 1946/47 występował w Teatrze Miejskim w Katowicach, w sezonie 1947/48 w Teatrze Miejskim w Bydgoszczy. W latach 1948-52 grał w Teatrze Polskim w Poznaniu, w latach 1952-57 w Teatrze Powszechnym w Łodzi. Od roku 1957 do przejścia na emeryturę z końcem 1988, należał do zespołu Teatru Narodowego w Warszawie.
Dużą popularność przyniosła mu rola Zagłoby w "Potopie" Jerzego Hoffmana.
Krzysztof Kowalewski urodził się 20 marca 1937 roku w Warszawie jako syn aktorki Elżbiety Kowalewskiej[2]. W 1955 roku ukończył stołeczne XIV Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica[3], następnie dostał się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej ukończonej w 1960 roku[1]. Na dyplomie muzycznym wykonał utwór "Ach Ludwiko" do słów Juliana Tuwima[4].
W tym samym roku zadebiutował jako aktor epizodyczny w Krzyżakach Aleksandra Forda[1]. W marcu 1961 roku wystąpił po raz pierwszy na deskach Teatru Dramatycznego z którym był związany do 1962 roku[1]. W latach 70. i 80. wystąpił m.in. w filmach wojennych Witolda Lesiewicza Kwiecień (1961) oraz Miejsce dla jednego (1965), kryminale Janusza Nasfetera Zbrodniarz i panna (1963), filmach Janusza Majewskiego Urząd (1969), Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię (1969) oraz C.K. Dezerterzy (1985), filmie wojennym Janusza Morgensterna Kolumbowie (1970) czy komedii Jerzego Stefana Stawińskiego Godzina szczytu (1973)[1].
Kowalewski często występował w filmach Stanisława Barei. W filmie Nie ma róży bez ognia (1974) zagrał milicjanta, dwa lata później w Brunecie wieczorową porą wcielił się w rolę Michała Romana. W 1977 roku w Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz? grał Tadeusza Krzakoskiego, dyrektor "Pol-Pimu" natomiast w Misiu (1981) – Jana Hochwandera, kierownika produkcji filmu Ostatnia paróweczka hrabiego Barry Kenta[2].
Aktor teatrów Klasycznego, Dramatycznego, Polskiego, Studenckiego Teatru Satyryków, Rozmaitości, Kwadrat oraz Teatru Współczesnego w Warszawie (od 1977). Znany również ze słuchowiska radiowego Kocham pana, panie Sułku. Od 2011 reklamuje produkty spożywcze pod marką Lidl.
Kamila Zaborowska edytował(a) ten post dnia 02.08.11 o godzinie 21:24
пропозиції роботи
