Temat: wezwanie z US
Mariusz G.:
Więc, moim zdaniem, ciężko będzie tu udowodnić uporczywość, skoro to był pojedynczy przypadek. Ale czy rządny premii pracownik fiskusa nie będzie starał się podciągnąć wyników na koniec roku? Jak podatnik nie zgodzi się ze stanowiskiem fiskusa i ten ostatni uprze się, to w sądzie będzie musiał udowodnić uporczywość. I nawet jak udowodni, to są duże szanse, że sąd i tak odstąpi od wymierzenia kary (paragraf 2 art. 57 KKS).
Czyn z art. 57 kks jest oparty na znamieniu uporczywości, stanąwiącym zwrot prawnie niedookreslony, przy którym możliwe są różne interpretacje.
Nawet w prawie karnym powszechnym są przedstawiane różne interpretacje znamienia uporczywości, od koncepcji subiektywistycznej, tak jak we wskazywanym judykacie z '76 roku, przez mieszaną do obiektywistycznej (zob. np.
http://www.ies.krakow.pl/wydawnictwo/prokuratura/pdf/2... ,
http://lex.pl/czasopisma/prokurator/1-2_10_art04.pdf).
Na gruncie prawa karnego skarbowego przy tym wskazuje się, że nie można także wprost przenosić znamienia uporczywości z czynu niealimentacji, ze względu na różny charakter prawny świadczeń alimentacyjnych, mających swoje źródło w prawie cywilnym, a zobowiązań podatkowych (zob. m.in. T. Grzegorczyk, Komentarz). Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 27 marca 2003 roku, o sygn akt I KZP 2/03, wyraźnie przy tym wskazał, że "uporczywe niepłacenie podatku to bądź długotrwałe, niekoniecznie powtarzające się, a więc i jednorazowe, lecz długie, opóźnienie w jego uregulowaniu, bądź też wielokrotne, powtarzające się, nie-
płacenie podatku w terminie", tym samym w świetle orzecznictwa jak najbardziej można uznać zachowanie jednorazowe, ale długo utrzymujące się, za wypełniające znamię uporczywości. SA przy tym skłonił się wydaje do koncepcji obiektywistycznej rozumienia znamienia uporczywości, wskazując że "Nie można jedynie - zdaniem Sądu
Najwyższego - podzielić w pełni stanowiska tego Sądu (i części doktryny),
że przy wielokrotności zachowań, koniecznym warunkiem uporczywości
jest zawsze obiektywna możliwość jego regulowania. Nie można bowiem,
w ocenie Sądu Najwyższego, do rozliczeń podatnika z fiskusem stosować
takich samych reguł, jak do rozliczeń cywilnoprawnych, których naruszenie
stanowi przestępstwo (np. do uporczywego uchylania się od płacenia alimentów). Podatnik nie może przerzucać na Skarb Państwa i pozostałych, regulujących terminowo podatki podatników, swoich niepowodzeń gospodarczych, i nie płacić w terminie swych zobowiązań podatkowych, tłuma
cząc się brakiem środków finansowych na wymagane podatki. Uwzględnić
też należy, że prawo podatkowe przewiduje, na wniosek zainteresowane-
go, złożony z odpowiednim wyprzedzeniem, odraczanie płatności i rozkła-
danie na raty należności podatkowych, w tym i zaległości podatkowych,
gdy ważny interes podatnika za tym przemawia (art. 48 ustawy - Ordyna-
cja podatkowa z 1997 r.). Tym samym podatnik, nie mogąc uregulować w
terminie podatku, ma prawne instrumenty dla zmiany terminu jego płatno-
ści. Jeżeli uzyska on odroczenie płatności lub rozłożenie podatku na raty,
to reguluje go w nowym, ustalonym przez organ podatkowy, terminie. Nie
popełnia zatem wówczas wykroczenia określonego w art. 57 k.k.s. Jeżeli
natomiast nie podejmuje takich kroków lub czyni je niewłaściwie i uporczy-
wie nie płaci podatku w terminie, dopuszcza się tego czynu".
Tym samym kategoryczny pogląd, że zachowanie jednorazowe, nie mieści się w znamieniu uporczywości, nie znajduje uzasadnienia. Nie można również, w świetle dominującego jednak chyba orzecznictwa i poglądów doktryny, przenosić pojęcia uporczywości, rozumianej jako nacechowanej szczególnym zamiarem z przestępstwa niealimentacji na czyn z art. 57 kks.
Nie wiem skąd też pogląd o "dużym prawdopodobieństwie" odstąpienia od wymierzenia kary na podstawie par. 2.
Mariusz G.:
Karą za nieterminową płatność są odsetki. Nie można nałożyć dwóch kar za to samo
Odsetki stanowią element odpowiedzialności o charakterze podatkowym, czym innym jest natomiast kara w rozumieniu prawa karnego. Stąd też słusznie wskazali "przedpiścy" iż jest to zupełnie co innego. Ba, Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 12 kwietnia 2011 roku, sygn. akt P 90/08, uznał że odpowiedzialność karna z art. 54 kks jest zgodna z konstytucją, w sytuacji gdy wcześniej wymierzono 75% podatek od dochodu z nieujawnionych źródeł. Ten 75% podatek ma jeszcze bardzie sankcyjny charakter, niż odsetki za nieterminowe płacenie podatku, stąd też nie można zasadnie postawić tezy, że odpowiedzialność podatkowa wyklucza zawsze odpowiedzialność karną skarbową.