Temat: stwierdzenie nieważności MPZP a decyzja oparte na MPZP
Ciekawa dyskusja, właśnie analizuję ten problem. Przy okazji due dilligence zauważyłem naruszenie procedury planistycznej i zacząłem się zastanawiać nad ryzykiem związanym z ewentualnym stwierdzeniem nieważności uchwały o MPZP dla trwałości ostatecznych decyzji o pozwoleniu na budowę.
Jest orzeczenie, w którym NSA uznał, że istnieją podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę wydanej w oparciu o uchwałę o MPZP, której nieważność została następnie stwierdzona.
Wyrok NSA z dnia 25 maja 2012 r., II OSK 400/11
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/85ADC9C104
"(...) W przypadku stwierdzenia nieważności uchwały o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, trudno mówić o zgodności zatwierdzonego projektu budowlanego i udzielonego pozwolenia na budowę z planem miejscowym. Zważywszy zaś na fakt, że stwierdzenie nieważności rodzi skutki ex tunc, można zasadnie twierdzić, że takiej zgodności nie było nigdy, od początku wydania decyzji, gdyż jest to sytuacja jakby uchwały o miejscowym planie, której stwierdzono nieważność, nigdy nie było w obrocie prawnym, nigdy nie została podjęta przez radę gminy.
Tym samym decyzja o pozwoleniu na budowę wydana w oparciu o plan miejscowy – uchwałę rady gminy, której następnie stwierdzono nieważność, w świetle art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. jest wydana bez podstawy prawnej.
Orzeczenie sądu administracyjnego stwierdzające nieważność aktu prawa miejscowego (uchwały rady gminy o planie miejscowym) musi rodzić skutki prawne przy ocenie aktów administracyjnych wydanych w oparciu o akt prawa miejscowego, którego nieważność stwierdzono."
Polecam lekturę całości uzasadnienia.
NSA argumentuje, że MPZP to akt prawa miejscowego (wymienione w art. 87 Konstytucji źródło prawa powszechnie obowiązującego), a zatem stanowi część podstawy prawnej rozstrzygnięcia.
Oznacza to, że ryzyko stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę nie jest ograniczone w czasie, gdyż stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nie jest ograniczone terminem 10-letnim, a np. zakończenie budowy nie może być uznane za "nieodwracalny skutek prawny" w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. in fine.
Ponieważ możliwość zaskarżenia MPZP, a następnie zaskarżenia decyzji o pozwoleniu na budowę nie jest ograniczona w czasie, oznaczałoby to, że należy się bardziej przyglądać procedurom uchwalania MPZP badając stan prawny nieruchomości.
pozdrawiam