Temat: Na zbiegu końca z początkiem

Pewnie zdarzyło Ci się zadawać pytania typu "Kim tak naprawdę jestem?", "Dlaczego właśnie tutaj się urodziłem?", "Dlaczego świat jest taki, jaki jest?", "Dlaczego jest na świecie tyle cierpienia?", "Dlaczego ludzie zdają się jakby coraz gorsi?", "Dokąd to wszystko zmierza pędząc coraz szybciej?" … i wiele innych pytań, na które każdy system, każda religia, każda szkoła daje inne odpowiedzi. Co w tym gąszczu idei i opinii jest prawdą? Skoro jest tak wiele ścieżek, czy wszystkie w jakimś sensie są prawdziwe, czy może wybrane? Wielkie Drzewo Ludzkości osiągnęło już niemal kres swojego życia. Czeka nas cykliczne zburzenie starego i zasadzenie nowego drzewa. Temu służy wiek zbieżny przypadający na koniec każdego cyklu, obecny czas. Trwający od 1936 roku wiek zbieżny zbliża się do końca. Od 1936 roku Duchowy Ojciec wszystkich ludzi jest na ziemi i poprzez ciało zwykłego człowieka przeprowadza trzy zadania: stworzenie nowego świata, zniszczenie starego świata i utrzymanie nowego porządku. Tylko w tym czasie ludzie mogą otrzymać dowiedzieć się kim są, kim jest ich duchowy ojciec, czym jest ten świat, w którym żyją i jak się on kręci. O cyklu czasu: http://polandgodsplayground.wordpress.com/2010/06/29/w... Zapraszam do dyskusji.Jagadguru Baba edytował(a) ten post dnia 29.06.10 o godzinie 19:12

Temat: Na zbiegu końca z początkiem

wielkie drzewo ludzkosci i duchowy ojciec...
bla bla bla

Temat: Na zbiegu końca z początkiem

awatar ;-)

ps czesc Ewa :-)

Temat: Na zbiegu końca z początkiem

I tak wszyscy wiedza ze koniec swiata bedzie w roku 2012... <zieew>

Temat: Na zbiegu końca z początkiem

Joanna Felicja B.:
awatar ;-)

ps czesc Ewa :-)

ps czesc Fela :)))

Temat: Na zbiegu końca z początkiem

Slawek P.:
I tak wszyscy wiedza ze koniec swiata bedzie w roku 2012... <zieew>

Koniec świata nie następuje wówczas, gdy wszyscy się go spodziewają. Tzw. Zniszczenie ma miejsce, gdy nikt się go nie spodziewa, wszyscy śpią :)

Bierzemy udział w dramacie doskonałym, którego fabuła zbudowana jest na zasadzie kontrastu i rozgrywa się jednocześnie w sferze widzialnej i niewidzialnej. Nie ma w nim ograniczenia czasu i przestrzeni, to znaczy rozgrywa się jednocześnie w teraźniejszości, przeszłości i przyszłości. W rzeczywistości role w nim grają nadzy mężczyźni, atma albo purusha, tzn. dusze ludzkie, czyli my. Dusze są niewidoczne dla fizycznego oka. Aby mogły przejawić swoją rolę, czyli zaistnieć na scenie, to znaczy na deskach teatru, jakim staje się dla nich ten świat, przywdziewają stroje w formie męskich lub żeńskich ciał i zaczynają działać.

W dramacie, wśród milionów aktorów, jest bohater i bohaterka, którzy wytyczają kierunek gry. Za nimi podążają wszyscy aktorzy. Możemy ich nazwać „aktorem głównym” oraz „aktorem pomocniczym”, podobnie jak to jest w teatrze no. Aktor główny reprezentuje zasadę męską, twardość, prawo. Aktor pomocniczy reprezentuje zasadę żeńską, miękkość, miłość. Nic się nie dzieje, kiedy są osobno. Muszą się spotkać i zacząć współdziałać, wzajemnie na siebie oddziaływać. Z pewnością znają Państwo symbol yin-yang. To jest symbol tej niezmiennej zasady dramaturgicznej, którą wykorzystują zarówno dawni dramaturdzy, jak i współcześni twórcy filmowi. Różnica między dawnymi a współczesnymi twórcami polega jedynie na stopniu ich degradacji intelektualnej, natomiast sam mechanizm jest ten sam, a jego źródłem jest meta-dramat, czyli wielka sztuka cyklicznie odgrywana przez ludzkie dusze w tym oto świecie materialnym w wieku zbieżnym, czyli czasie zbiegu dwóch cykli, czasie obecnym.

Główny wątek dramatu to zderzenie pomiędzy aktorem głównym (AG) i aktorem pomocniczym (AP). AG jest surowy, ascetyczny, intelektualny, dyscyplinujący, lubi prostotę. AP jest pobłażliwy, emocjonalny, ulegający, lubi dostatek i splendor. AG wydaje się groźny, AP wydaje się słodki. Otoczenie AG reaguje na niego na trzy sposoby: albo go unika na skutek strachu lub niezrozumienia, albo stawia mu zaciekły opór, albo ma go nic. Jednak nikt nie wie, kim on jest naprawdę i dlatego można go nazwać „ukrytym bohaterem”. Nikt nie zdaje sobie sprawy, jaką niezwykłą rolę odgrywa AG dla AP. Z wyjątkiem nielicznych, nikt nie widzi, że w AG jest moc, że niesie w sobie światło. Nawet on sam nie jest początkowo świadomy tej mocy. Uwaga większości koncentruje się na AP i splendorze wokół niego. AP jest kochany, podziwiany, chwalony. Ostatecznie AP zostaje ubóstwiony, natomiast AG zapomniany. AP również zapomina AG i wchodzi pod całkowity wpływ tych, którzy oddają mu cześć. Wszyscy pogrążają się w mrokach iluzji. Wpatrzeni w swojego boga umierają. Stają się kamienni.

Nagle dochodzi do gwałtownego zwrotu. Wydarza się rzecz tak potężna, że wszyscy popadają w stupor. Zamierają w osłupieniu. Maski spadają im z twarzy, otwierają się im usta, ich oczy teraz szeroko otwarte zwracają się w inną stronę, a posąg rzekomego boga spada na ziemię roztrzaskując się na tysiące kawałków. 'To On!' – wołają przerażeni. 'Tamten to jest On! Jak mogliśmy zapomnieć naszego Ojca!?'

Temat: Na zbiegu końca z początkiem

musisz to koniecznie wydac :-)

Temat: Na zbiegu końca z początkiem

Jagadguru ShivBaba ka Gyan:

Koniec świata nie następuje wówczas, gdy wszyscy się go spodziewają. Tzw. Zniszczenie ma miejsce, gdy nikt się go nie spodziewa, wszyscy śpią :)

To wniosek na podstawie dotychczasowych doświadczeń?

Temat: Na zbiegu końca z początkiem

Slawek P.:

To wniosek na podstawie dotychczasowych doświadczeń?

To jest dobrze postawione pytanie. :) Na temat zniszczenia jest sporo informacji w tzw. Sakar Murli (więcej: http://rajayoga.blox.pl/2010/06/Sekrety-ludzkiego-swia... Sakar Murli opisują tzw. cyckliczne zniszczenie jakiemu podlega fizyczny wszechświat, aby ponownie rozpocząć nowy cykl. Dusze ludzkie przechodzą przez to zniszczenie, doświadczają go pod koniec każdego cyklu. Ponieważ są nieśmiertelne, nic im się nie dzieje. W kolejnym cyklu ponownie odgrywają swoje role. Wszystkie ludzkie dusze bez wyjątku doświadczyły zniszczenia niezliczoną liczbę razy i będą go cyklicznie doświadczać.

Temat: Na zbiegu końca z początkiem

czym są dusze?