пропозиції роботи
Marcin Nowak Handel B2B
Temat: Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej ASEAN...
Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej ASEAN(Association of South-East Asian Nations)
Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) utworzono 8 sierpnia 1967 roku w Bangkoku. Jest polityczno-gospodarczą organizacją zrzeszającą 10 państw Azji Południowo-Wschodniej. Jej członkami są Brunei, Filipiny, Indonezja, Kambodża, Laos, Malezja, Myanmar/Birma, Singapur, Tajlandia, Wietnam. ASEAN posiada populację ok.500 mln, powierzchnię ok. 4,5 mln km², łączne PKB wielkości 737 mld USD i udział w handlu ok. 720 mld USD.
ASEAN działa w oparciu o następujące dokumenty: Deklarację o jedności ASEAN (Declaration of ASEAN Concord) oraz Układ o przyjaźni i współpracy (The Treaty of Amity and Cooperation). W 2003 roku przyjęto Deklarację ws. Jedności ASEAN II (Bali Concord II), w której liderzy zobowiązali się do utworzenia do 2020 roku Wspólnoty ASEAN (ASEAN Community). Ma się ona opierać na 3 filarach:
1) Wspólnocie Bezpieczeństwa ASEAN (ASEAN Security Community);
2) Wspólnocie Gospodarczej ASEAN (ASEAN Economic Community);
3) Wspólnocie Społeczno-kulturalnej ASEAN (ASEAN Socio-cultural Community).
Głównymi celami ASEAN jest wspieranie wzrostu gospodarczego regionu, promowanie pokoju i politycznej stabilności, wspieranie społecznego postępu i rozwoju kultury.
W ramach ASEAN odbywają się następujące spotkania:
- szczyty ASEAN (szefowie państw i rządów państw członkowskich, co trzy lata od 1992, a od 2001 r. corocznie, ostatni w Kuala Lumpur w grudniu 2005 r.) – dodatkowo odbywają się nieformalne spotkania na szczycie;
- spotkania ministrów spraw zagranicznych i gospodarki – corocznie (przed szczytami ASEAN odbywają się połączone spotkania ministrów SZ i G);
- stały komitet – spotkania co dwa miesiące (składa się z ambasadorów krajów członkowskich akredytowanych w kraju gospodarza);
- stały sekretariat (Dżakarta), sekretarz generalny: Ong Keng Yong – Singapur (2003-2007);
- komitety funkcjonalne.
Karta ASEAN
Podczas XI szczytu ASEAN, który odbył się w grudniu 2006 r. w Kuala Lumpur (Malezja). Uczestnicy spotkania podjęli decyzję o opracowaniu „konstytucji” ASEAN – „Karty Stowarzyszenia”. Karta ma określać prawne i instytucjonalne ramy luźno powiązanej dotychczas organizacji, promować „demokrację, prawa człowieka, obowiązki, zasady jawności działania i dobrych rządów” i jest opracowywana przez Grupę Wybitnych Osobistości (Eminent Persons Group), w skład której wchodzą byli przywódcy państw regionu. Projekt Karty ma zostać przedłożony na szczycie ASEAN w Cebu (Filipiny) w grudniu 2006 r., a sama Karta ma być gotowa do podpisania w 2007 r. Przy okazji szczytu ASEAN, odbyło się pierwsze posiedzenie Szczytu Azji Wschodniej (East Asia Summit), w którym udział wzięły państwa ASEAN, Chiny, Japonia, Korea Południowa, Indie, Australia i Nowa Zelandia. Gościem specjalnym Szczytu była Rosja. Kolejny EAS odbędzie się w grudniu 2006 r. na Filipinach.
EAS nie ma zastąpić procesu ASEAN+3, ani też nie będzie jego alternatywą. Nowe ugrupowanie nie będzie nastawione konfrontacyjnie wobec innych organizacji. Uczestnicy podpisali deklarację nawołującą do stworzenia w przyszłości Wspólnoty Azji Wschodniej.
Działalność ASEAN
Organizacja ta początkowo stawiała sobie za cel wyeliminowanie sporów terytorialnych i napięć między członkami oraz przeciwstawianie się zagrożeniom, które wynikały z konfliktów indochińskich oraz działalności ruchów partyzanckich wspieranych przez ChRL. Decyzja o zacieśnieniu współpracy była wynikiem zwycięstwa komunistów w Wietnamie, Laosie i Kampuczy/Kambodży. Ważnymi wydarzeniami z lat 70. było przyjęcie Deklaracji o jedności ASEAN (Declaration of ASEAN Concord – regulowała ona ogólne zasady współpracy) oraz Układu o przyjaźni i współpracy (The Treaty of Amity and Cooperation – zobowiązano się w nim do pokojowego załatwiania sporów) – oba dokumenty na szczycie na wyspie Bali w 1976 r. Istotne było też ustanowienie w 1977 r. Konferencji Postministerialnych (Post-Ministerial Conferences) w celu konsultacji z państwami dialogu (na początku były to Australia, Nowa Zelandia, Republika Korei, Japonia oraz Stany Zjednoczone). W tym samym roku powołano też Forum ASEAN-Japonia. Po zakończeniu Zimnej Wojny wzrósł nacisk administracji amerykańskiej na demokratyzacją autorytarnych reżimów w regionie, co było jednym z czynników przyspieszających rozwój ASEAN. Stabilizacja środowiska międzynarodowego spowodowała zaś, iż możliwe było zwiększenie aktywności tej organizacji na forum międzynarodowym.
UE-ASEAN
Unia Europejska pozostaje bardzo ważnym partnerem ASEAN. Stosunki UE-ASEAN nawiązane zostały w 1977 r. (w 2007 r. obchodzona będzie 30. rocznica tego wydarzenia.), a pierwsze spotkanie ministrów spraw zagranicznych UE i ASEAN odbyło się w 1978 r. Formalny dialog polityczny obu regionów trwa od 1980 roku, to jest od zawarcia Porozumienia o współpracy między WE a ówczesnymi członkami ASEAN (w grudniu 2005 roku obchodzono 25-lecie tej umowy). W 2000 roku podpisano protokoły akcesyjne Laosu i Kambodży do Porozumienia, UE odmówiła jednak zgody na przystąpienie do niej, ze względu na sytuację polityczną w tym kraju, Birmy/Myanmaru.
Intensyfikacja współpracy nastąpiła w 1994 roku po spotkaniu w Karlsruhe. Od 1996 roku głównym forum dla ASEAN i UE pozostaje proces ASEM. Poza nim Unia Europejska prowadzi także oddzielny dialog z ASEAN. Ma on przede wszystkim formę odbywających się raz na 18-24 miesiące Spotkań Ministerialnych ASEAN-UE.
UE jest obecnie trzecim partnerem handlowym ASEAN (po Japonii i Stanach Zjednoczonych) – obroty wynoszą ok. 120 mld USD (dla UE-15), europejskie inwestycje (UE-15) stanowią około 28% inwestycji w krajach ASEAN. Ważnym wymiarem współpracy jest też pomoc techniczna udzielana krajom regionu. W ostatnim czasie intensyfikacji uległy prace nad liberalizacją wzajemnych obrotów handlowych i inwestycyjnych. W tym kontekście warto zwrócić uwagę na Transregionalną Inicjatywę Handlową ASEAN-UE (Trans-Regional EU-ASEAN Trade Initiative – TREATI) z 2003 roku. Rozpoczęto także dialog na temat możliwości utworzenia pomiędzy ASEAN i UE strefy wolnego handlu.
ASEAN+3, ASEAN+1
Współpraca w formule ASEAN+3 rozpoczęła się w grudniu 1997 r. nieformalnym spotkaniem przywódców państw ASEAN i Chińskiej Republiki Ludowej, Republiki Korei i Japonii na obrzeżach 2. Nieformalnego Szczytu ASEAN w Malezji. Proces ten został zinstytucjonalizowany w 1999 r. wydaniem Wspólnego Oświadczenia ws. Współpracy w Azji Wschodniej podczas 3. Szczytu ASEAN+3 w Manili. Państwa ASEAN+3 regularnie odbywają spotkania i konsultacje w formie szczytów, spotkań ministerialnych, wyższych urzędników i spotkań eksperckich. Ważnym obszarem współpracy ASEAN+3 jest ekonomia.
Podpisane zostały dwustronne porozumienia handlowe między ASEAN i Chinami i Japonią. W trakcie są rozmowy ws. podobnego porozumienia z Republiką Korei.
Ponadto ASEAN nawiązał współpracę w formule ASEAN+1 z następującymi krajami: Australią (od 1974 r.), Kanadą (pierwsze nieformalne spotkanie w lutym 1977 r., formalizacja nastąpiła w 1981 r. poprzez podpisanie Porozumienia ASEAN-Kanada ws. współpracy gospodarczej), UE, Indie (od 1995 r., pierwszy szczyt Indie-ASEAN miał miejsce w 2002 r.), Nowa Zelandia, Rosja (od 1996 r.), USA (wrzesień 1977), Pakistan (w 1997 r. nawiązano współpracę sektorową), Chinami (1991 r.), Republiką Korei (1989 r.), Japonią (1997 r.).
http://www.msz.gov.pl/Stowarzyszenie,Narodowe,Azji,Pol...
