Temat: błąd w wypowiedzeniu umowy o pracę
Pracodawca nie musi wskazywać podstawy prawnej wypowiedzenia umowy o pracę, a podanie przez niego błędnego przepisu nie stanowi naruszenia zasad wypowiadania umów o pracę i nie daje pracownikowi podstaw żądania przywrócenia do pracy lub zasądzenia odszkodowania.
Wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły i najbardziej popularny sposób rozwiązania umowy o pracę. Pomimo to jest ono często przyczyną sporów przed sądem pracy, gdyż pracownicy nie godząc się z decyzją pracodawcy kwestionują zarówno zasadność rozwiązania z nimi umowy o pracę, jak i naruszenie przez niego przepisów dotyczących wymogów formalnych wypowiedzenia umowy. Dotyczy to zwłaszcza podanej przyczyny wypowiedzenia.
W praktyce niejednokrotnie zdarza się, że pracodawcy popełniają błędy, polegające na wskazaniu w treści składanego pracownikowi wypowiedzenia, niewłaściwych przepisów, mających uzasadniać rozwiązanie z nim umowy o pracę. Przykładowo zdarza się, że pracodawca wskazuje w treści wypowiedzenia np. na przepis art. 100 k.p., podnosząc, że jego naruszenie stanowi podstawę wypowiedzenia umowy o pracę, a równocześnie podaje, że przyczyną wypowiedzenia jest częsta nieobecność pracownika w pracy spowodowana chorobą. Ponieważ zaś art. 100 k.p., określający podstawowe obowiązki pracownika, nie stanowi podstawy do wypowiedzenia umowy o pracę, z powodu częstego przebywania przez pracownika na zwolnieniu lekarskim, powołanie tego przepisu uznać należy za błędne. Częstych usprawiedliwionych nieobecności w pracy spowodowanych chorobą pracownika nie można bowiem uznać za naruszenie obowiązków pracowniczych. Podobnie błędne byłoby np. powołanie w wypowiedzeniu umowy o pracę art. 1012 k.p., gdy dalej opisaną przyczyną wypowiedzenia byłoby ujawnienie tajemnicy przedsiębiorstwa dotyczącej sposobu produkcji farby. Gdyż przepis art. 1012 k.p. dotyczący zakazu konkurencji obowiązującego po ustaniu zatrudnienia nie może więc być przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę.
Pracownicy występując do sądu o przywrócenie do pracy lub domagając się zapłaty odszkodowania wykorzystują tego rodzaju błędy pracodawców, chcąc w ten sposób wykazać sprzeczność złożonego wypowiedzenia z prawem pracy i uzyskać korzystne dla siebie rozstrzygnięcie sądu. Powołując się na treść art. 45 k.p. żądają wówczas uznania wypowiedzenie za bezskuteczne, przywrócenia do pracy lub zasądzenia odszkodowania.
Jednakże podkreślić należy, że samo wskazanie niewłaściwego przepisu Kodeksu pracy lub innej ustawy w treści złożonego wypowiedzenia nie może skutkować uznaniem wypowiedzenia za sprzeczne z przepisami o wypowiadaniu umów o pracę. Podobnie wypowiadał się także Sąd Najwyższy w wyroku z 6 czerwca 2000 r. (I PKN 686/99 OSNAP 2001/23/692) podnosząc, że nie narusza art. 30 § 4 k.p. wskazanie przez pracodawcę w oświadczeniu woli o wypowiedzeniu umowy o pracę błędnej podstawy prawnej odnoszącej się do przyczyny opisowo powołanej, rzeczywistej konkretnej i uzasadniającej wypowiedzenie, o której pracownik wiedział.
http://e-rachunkowosc.pl/artykul.php?view=887
пропозиції роботи
