пропозиції роботи
Piotr O. Doradca medialny
Temat: Piosenki,które zmieniły Polskę
Ranking dziennikarzy Newsweeka.Może wy macie własne propozycje?
1. Do roboty [Władysław Szpilman, Stanisław Ryszard Dobrowolski] Chór Polskiego Radia 1946
Jak wspomina Wojciech Kilar, tę piosenkę nucono na ulicach i nikt nie dopatrywał się w niej politycznej agitacji. Była melodyjna, optymistyczna, a przede wszystkim odwoływała się do młodości: „Hej junacy, hej chłopcy, dziewczęta”. Gruzy, zgliszcza, łzy – w tym ponurym pejzażu praca młodych rąk w rytm marszowej pieśni mogła przywrócić nadzieję. Jeszcze wszystko było możliwe. Jeszcze uścisk komunistyczny tak nie dławił. Trzeba było tylko zapomnieć o czarnej przeszłości i zakasać rękawy…
2. Chłopiec z gitarą [Jan Janikowski, Włodzimierz Patuszyński] Karin Stanek 1963
Bigbit jak tornado wdarł się w polskie domy, pogrążone w socjalistycznej magmie, i wywrócił do góry nogami wszystko. W siną dal odeszły pieśni masowe, a teraz wyrok wisiał nie tylko nad gwiazdorami piosenki egzotycznej (Janusz Gniatkowski), ale w ogóle nad dotychczasowym systemem wartości. Dziki rytm twista czy rock’n’rolla, nieokrzesany głos i gitary elektryczne zaczęły nadawać nowy styl. A Karin, dziewczyna z Bytomia, uosabiała tęsknotę młodzieży za Zachodem. Śpiewała też o miłości do dżinsów i niejakiego Jimmy Joe…
3. Dziwny jest ten świat [Czesław Niemen] Czesław Niemen 1967
Piosenka musi posiadać tekst – i bodaj pierwszy Niemen sprawił, że polska młodzież zaczęła śpiewać O CZYMŚ. Zapoczątkował też chyba nurt piosenki autorskiej. O sile dziwnego świata, zaprezentowanego pierwszy raz na festiwalu opolskim, świadczy choćby to, że do dziś nie schodzi z czołowych miejsc wszelkich rankingów na najlepsza polską piosenkę. A także to, że zdaniem wielu, wciąż jest aktualna. Wyraźnie inspirowana hitem Jamesa Browna It’s a Man’s Man’s Man’s World, ominęła jednak rafy plagiatu. A rozdzierający wokal Niemena i organowy wstęp Mariana Zimińskiego wciąż wywołują dreszcze.
4. Przyjdzie walec i wyrówna [Jerzy Wasowski, Wojciech Młynarski] Wojciech Młynarski 1971
Sława tej piosenki narastała od środowiska bywalców Kabaretu „Dudek” po coraz szersze kręgi. Młynarski, dotąd znany raczej jako autor celnych piosenkowych felietonów socjologicznych nagle pokazał, że można wyśliznąć się cenzurze i zaśpiewać coś na komunę. Wprawdzie nadal portretował tu zwykłych cwaniaków, ale fraza „nic, że droga wyboista, ważne, że kierunek słuszny”, czerpiąc wprost z PRL-owskiej propagandy, odwracała oręż i kpiła z decydentów. Z czasem stał się ojcem duchowym coraz szerszego grona twórców zaangażowanych, jak Jacek Kleyff, Jacek Kaczmarski czy Grzegorz Bukała.
5. Kolorowe jarmarki [Jan Adam Laskowski, Ryszard Ulicki] Janusz Laskowski 1977
Co było największym fenomenem muzycznym lat 1990-tych? Zapewne „piosenka chodnikowa”, czyli disco-polo. Ale nie byłoby go, gdyby nie tradycja bazarowych pocztówek dźwiękowych i sentymentalnej twórczości Jana Adama „Janusza” Laskowskiego, króla polskiego kiczu. Jednak Grand Prix w Opolu za „Kolorowe jarmarki” i błyskawiczny cover w wykonaniu Maryli Rodowicz dokonały znacznie więcej: oto kicz wyniesiony został do rangi sztuki. Jak widać, można to samo, co Piotr Rubik, osiągnąć znacznie prościej. Tylko kasa może nie ta.
6. Boskie Buenos (Buenos Aires) [Marek Jackowski, Olga Jackowska] Maanam 1980
Występ Maanamu w Opolu u progu najgorętszego lata PRL był porażający. Ostre, gitarowe akordy, energiczny, mocny rytm i ostrzyżona na zapałkę Kora, przemierzająca scenę w przód i w tył – takiego połączenia ascezy brzmienia z kipiącym żywiołem jeszcze w Polsce nie słyszano. Nasz rock budził się z jazzrockowo-symfonicznego letargu. W garażach i klubach grano już punk, ale szeroka Polska takim pazurem, jak w wykonaniu Maanam, została drapnięta pierwszy raz. I tylko uczeni w Piśmie marudzili, że tekst zbyt dosłownie cytuje fragment powieści „Żeby cię lepiej zjeść” Eduarda Gudiño.
7. Andzia i ja, (A. Szpilman – M. Ciempiel), Oddział Zamknięty (1983)
Jedna z nielicznych polskich piosenek o której krążą autentyczne legendy. Mówiło się, że Oddział Zamknięty miał śpiewać w niej „gandzia” ale w ostatniej chwili cenzura im zakazała. No cóż cenzura swoje a zespół swoje i tak powstał tekst, który w umiejętny sposób połączył treść erotyczną (przygodny seks) z historią o paleniu trawy. Kim była „Andzia” słuchacz sam musi zdecydować. Do dziś jest to jeden z najczęściej granych numerów na imprezach.
8. Whisky [Adam Otręba, Ryszard Riedel, Kazimierz Gayer] Dżem 1985
Polski rock stanął do walki z reżimem – na swój sposób, ale równie celnie punktując zarówno komunistów, jak i zdominowane społeczeństwo. I na tym tle jak objawienie zabrzmiał głos Ryśka – piewcy utracjuszowskich, hipisowskich rozkoszy i prostego stylu życia. W utworach Dżemu próżno szukać hymnów na miarę stadionowego „Chcemy być sobą” czy klubowej „Białej flagi”. Rysiek śpiewał o tym, co było ważne w każdym systemie i w każdym mogło nieść radość lub dramat: o seksie, używkach i drodze. Stwarzał utopijny świat, gdzie wszyscy, którzy czuli się niezrozumiani, odnaleźli swój dom. A whisky była ich żoną (i mężem).
9. Spalam się (Jacek Kufirski, Kazik Staszewski), Kazik 1991
Jeśli ktoś na dobre rozpoczął w Polsce modę na hip-hop to bez wątpienia był to Kazik. Jego „Spalam się” było hitem 1991 roku i jedną z najchętniej nuconych piosenek w Polsce. Wszystkim spodobała się ponoć autobiograficzna opowieść o uczniu, który zakochany w nauczycielce angielskiego (która dorabia prostytucją) po prostu spala się. Dodajmy, że od wydania tego utworu tak naprawdę zaczęła się kariera Kazika, który do tamtej pory kojarzony był tylko z rockowym Kultem. Po 1991 roku stał się człowiekiem instytucją polskiej muzyki.
10. Moja i twoja nadzieja (Piotr Banach, Katarzyna Nosowska), Hey 1993
Ballada polskiego pokolenia X? Być może, ale na pewno utwór który wypromował Katarzynę Nosowską na wielką gwiazdę młodego polskiego rocka i zagwarantował jej status najlepszej polskiej tekściarki. O tym jak silnie na świadomości społecznej odcisnęła się „Moja i twoja nadzieja” świadczy fakt, że piosenka była hymnem pomocy powodzianom w 1997 roku. (Jeśli ktoś nie pamięta – powódź tysiąclecia zalała i zniszczyła m.in. Wrocław zginęło w niej 55 osób).
11. To nie ja (Jacek Cygan, Stanisław Syrewicz) Edyta Górniak 1994
Jeśli kiedykolwiek polski pop miał szansę podbić serca zagranicznej widowni to w 1994 roku za sprawą „To nie ja” w wykonaniu Edyty Górniak. Piosenka zajęła drugie miejsce na festiwalu Eurowizja i stworzyła gwiazdę Górniak. Po niej niż żaden Polak nie odniósł tak spektakularnego sukcesu (czy ktoś jeszcze pamięta o słynnym futerku Piaska?). Artystka zresztą także nigdy nie wybiła się ponad sukces „To nie ja” i sądząc po tym co robi nie wybije.
12. Powiedz (Jacek Łągwa, Michał Wiśniewski), Ich Troje 2001
Można Michała Wiśniewskiego nie lubić, można nim pogardzać lub go kochać. Nie zmieni to faktu, że „Powiedź” było ostatnim wielkim popowym hitem, który nuciła cała Polska. Co więcej, była to piosenka dzięki, której Wiśniewski stał się pierwszą polską muzyczna megagwiazdą, o którą biły się tabloidy. Rozwód, ślub, dzieci, porody, domniemany alkoholizm – Wiśniewski udowodnił, że polska gwiazda może być równie atrakcyjna dla brukowców co hollywoodzka. Jego sukces próbowała zdyskontować Doda – bez powodzenia.
http://www.newsweek.pl/artykuly/dwanascie-piosenek--kt...
