Temat: Woluntariusz
Beata W.:
Najpierw to, co wyczytałam:
"Słowo woluntarystyczny pochodzi od woluntaryzm i jak ono musi się zaczynać od wolu-. Oboczną postać mają wyrazy woluntariat / wolontariat i woluntariusz / wolontariusz. W obu parach drugi element jest wielokrotnie częstszy – do tego stopnia, że pierwszy można by uznać za niepoprawny. Zresztą w niektórych słownikach jest tylko ten drugi: wolontariat i wolontariusz".
Tyle poradnia PWN.
Internetowy słownik języka polskiego w haśle woluntariusz odsyła do wolontariusza. Z kolei NSPP uznaje formę woluntariusz za niepoprawną.
Cóż w takim razie zrobić? Zostawić w książce? Czytam o stanie wojennym, co może wydać się ważne.
Przyznam, że nie rozumiem, co zdecydowało o niepoprawności form "woluntariusz", "woluntariat".
Wystarczy sięgnąć do SWO PWN, aby zauważyć, że
woluntarny pochodzi od łacińskiego
voluntas, czyli 'wola, chęć'. Nieprzypadkowo więc USJP przy "woluntariuszu", choć nie podaje znaczenia, odsyła do formy
wolontariusz, czyli osoby, która
pracuje gdzieś dobrowolnie, czyli z własnej woli, z własnej chęci. I nie ma ani słowa na temat niepoprawności.
SWO przy formie
woluntarny odsyła też do przymiotnika
wolicjonalny, gdzie czytamy:
wolicjonalny psych. odnoszący się do woli, zależny od woli; woluntarny, wolitywny.
[ang.
volitional, od
volition 'wola, chęć, dobrowolna decyzja', z fr.,
w końcu od łac. volo 'chcę'
Odnoszę wrażenie, że dla niektórych językoznawców decydujące o niepoprawności form "woluntariat, woluntariusz, woluntariuszka" jest "dziwne" brzmienie tych form, które przecież, jako pierwotne, dały impuls do stworzenia nowocześniejszych, "lepiej" brzmiących: "wolontariat, wolontariusz, wolontariuszka".
Ten post został edytowany przez Autora dnia 18.11.15 o godzinie 11:57
пропозиції роботи
