Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

http://wyborcza.pl/1,91446,7748394,Spacer_sladami_Tata...

Gazeta Wyborcza > Depesze
A A A
Podziel się
FacebookWykop.plNasza KlasaWyślij e-mailemSpacer śladami Tatarów w Warszawie
PAP2010-04-09, ostatnia aktualizacja 2010-04-09 09:55
Okolice pomników Jana III Sobieskiego i Henryka Sienkiewicza oraz ulica Aleksandra Sulkiewicza to niektóre z miejsc w stolicy, którymi wiedzie Tatarska Ścieżka Mniejszości, na którą w niedzielę zaprasza stołeczny Dom Spotkań z Historią.
Spacer jest częścią projektu edukacyjnego Domu Spotkań z Historią "Ścieżki mniejszości", w ramach którego uczniowie szkół ponadpodstawowych poznają historię i kulturę historycznych mniejszości Warszawy, a następnie sami opracowują tematyczne trasy spacerowe związane z pamiątkami po mniejszościach zamieszkujących niegdyś stolicę. Dotychczas opracowano ścieżki: rosyjską, niemiecką, żydowską i ormiańską.

"Jestem nauczycielką historii w Gimnazjum z Oddziałami Integracyjnymi nr 143 im. I.J. Paderewskiego i prowadzę także dzielnicowe Koło Edukacji Regionalnej. W jego ramach chodzimy z uczniami po mieście, ucząc się w ten sposób historii. Poszukując nowych pomysłów edukacyjnych, podczas jednej z wizyt w Domu Spotkań z Historią natknęłam się na projekt ścieżek mniejszości i wydał mi się interesujący. Te najpopularniejsze zostały już zrealizowane, więc wpadłam na pomysł opracowania ścieżki tatarskiej. Został on zaakceptowany przez Dom Spotkań z Historią, który wsparł nas dając koordynatora" - opowiadała PAP Bogumiła Stefańska.

Jak relacjonowała, przygotowując program ścieżki, spędziła dużo czasu chodząc z uczniami po mieście i szukając śladów tatarskiej obecności. Zaowocowało to powstaniem ulotki opisującej ścieżkę tatarską oraz prezentacją multimedialną przybliżającą poszerzoną wersję Tatarskiej Ścieżki Mniejszości m.in. dom modlitwy na ul. Wiertniczej, tatarskie cmentarze w tym jeden na ul. Tatarskiej, dokument o Tatarach odnaleziony w Żydowskim Instytucie Historycznym oraz Kościół św. Trójcy (ul. Solec), gdzie przez króla Jana III Sobieskiego został osadzony zakon trynitarzy, którzy wykupywali z jasyru jeńców. Zarówno ulotki, jak i prezentację będzie można zobaczyć podczas niedzielnego spotkania w Domu Spotkań z Historią.

Będzie można wówczas również skosztować oryginalnych tatarskich potraw, przygotowanych przez Dżannetę Bohdanowicz z podlaskich Kruszynian, która w marcu gościła w swojej tatarskiej jurcie brytyjskiego następcę tronu księcia Karola. W menu znajdą się: pieremiacze, kibiny i jeczpomaki - tatarskie pierogi, ciasto listkowiec i ciasteczka czak czak z miodem oraz herbata po tatarsku - z miętą i cytryną. Także uczniowie zapowiadają przygotowanie tatarskich pierożków.

"Po spotkaniu oprowadzimy chętnych po fragmencie ścieżki, a uczniowie opowiedzą o tatarskich śladach w stolicy. Podczas spaceru przejdziemy w okolice Agrykoli, gdzie zobaczymy pomnik króla Jana III Sobieskiego, który jako władca osadzał Tatarów na ziemiach polskich. Zobaczymy także pomnik pisarza Henryka Sienkiewicza w Łazienkach. Jak się okazało, jego ojciec był z pochodzenia Tatarem. Przejdziemy również ulicą Aleksandra Sulkiewicza - żołnierza Legionów Polskich oraz zajrzymy w okolice Muzeum Wojska Polskiego, gdzie opowiemy o historii wojen polsko-tatarskich" - zapowiada Stefańska.

Źródło: PAP

Więcej... http://wyborcza.pl/1,91446,7748394,Spacer_sladami_Tata...

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

http://mates.pl/spotkajmnie/dagmara
Komu potrzebny meczet w Warszawie
Niedziela | Czwartek, 20 maja 2010

Na temat dżihadu, czyli wojny świętej z niewiernymi, wojny z cywilizacją chrześcijańską, europejską, naszą cywilizacją, pisali nasi najwięksi: Jan Kochanowski, Wacław Potocki, Zofia Kossak, a przede wszystkim Henryk Sienkiewicz na kartach „Pana Wołodyjowskiego” oraz „W pustyni i w puszczy”.

Obecnie wystarczy otworzyć gazetę albo włączyć telewizor, aby dowiedzieć się, że dżihad trwa w każdym niemal zakątku globu i stanowi ogromne zagrożenie dla naszej cywilizacji, cokolwiek byśmy rozumieli pod pojęciem „nasza cywilizacja”. Do tej cywilizacji należy też Polska. Tymczasem Urząd m.st. Warszawy wydał zgodę na wybudowanie kolejnego meczetu w stolicy Polski. Pokazuje to, że zaślepieni polityczną poprawnością, ale także ignorancją, urzędnicy nie widzą żadnego zagrożenia, a meczet islamski traktują tak samo jak każdą inną budowlę. Tymczasem Liga Muzułmańska, która wnioskowała o wybudowanie meczetu, ma powiązania z radykalnymi ugrupowaniami islamskimi na całym świecie, a zwłaszcza w państwach Unii Europejskiej. Urzędników jednak to nie obchodziło. Byli zainteresowani jedynie petrodolarami z Arabii Saudyjskiej, które otrzymał Urząd m.st. Warszawy. Urząd przyznaje, że nie wiadomo, kim jest Arab, który sponsoruje warszawski meczet. Nie jest więc wykluczone, że pieniądze pochodzą ze źródeł, które już wielokrotnie wspierały terroryzm. Obecna ekspansja islamu w skali globalnej i europejskiej powoduje, że sprawa ma dużo szerszy aspekt niż sam meczet, chociaż budowany w wyjątkowym miejscu – w stolicy Polski.

Policyjny monitoring meczetów

Wyznawców Allaha jest już w państwach Europy (bez Turcji) ok. 40 mln. Jak twierdziła słynna włoska pisarka Oriana Fallaci, dążą oni do zniszczenia cywilizacji europejskiej i religii chrześcijańskiej, popierają akty terroru i chociaż nie każdy islamista jest terrorystą, to jednak wszyscy terroryści są islamistami. Społeczeństwa państw Unii Europejskiej wyraźnie nie radzą sobie z narastającą falą islamizacji, a tymczasem mułłowie głoszą w tysiącach meczetów, że wyznawcy Allaha odniosą zwycięstwo nad – niewiernymi „giaurami”, „ropą naftową i brzuchami swoich kobiet”. To nie tylko szeroko rozpowszechnione hasło, ale realne fakty, bo przyrost naturalny np. we Francji jest wśród Arabów o prawie 600 proc. wyższy niż wśród Francuzów. Podobnie jest w Belgii, Holandii, Niemczech, we Włoszech.

Zgoda władz Warszawy na budowę meczetu zbiegła się ze stanowczymi posunięciami rządu Australii, który widzi zagrożenie bezpieczeństwa ze strony islamistów. Te zagrożenia są tak ewidentne, że premier Australii Kevin Rudd 18 marca 2010 r. nakazał stały policyjny monitoring wszystkich meczetów w tym kraju. Przy tej okazji premier Rudd powiedział dosłownie:

„Mam już dość tego ogólnonarodowego zamartwiania się, czy my przypadkiem nie uchybiamy innym lub ich kulturze (…). Większość Australijczyków wierzy w Boga. To fakt, a nie skutek jakiejś politycznej presji chrześcijańskiej prawicy, bo przecież nikt inny, lecz właśnie chrześcijanie, opierając się na chrześcijańskich zasadach, stworzyli podwaliny narodu (…). Toteż ściany szkół, w których uczą się nasze dzieci, są najwłaściwszym miejscem, żeby to zamanifestować. Wszystkim, którzy twierdzą, że symbol Boga – krzyż uraża ich uczucia, sugeruję, aby poszukali sobie jakiegoś innego miejsca zamieszkania, ponieważ Bóg pozostaje częścią naszej cywilizacji. Akceptujemy odmienne przekonania religijne, nie pytając o powody, dla których zostały wybrane. W zamian jednak oczekujemy akceptacji naszej wiary, harmonijnego współistnienia z nami oraz pokojowego korzystania z przysługujących praw. To jest nasz kraj. Na naszej ziemi obowiązuje nasz styl życia. I każdy ma możliwość cieszenia się tym. Tych wszystkich natomiast, którzy się uskarżają, jęczą, których skręca na widok naszej flagi, roty ślubowania, wiary chrześcijańskiej czy naszego stylu życia, zachęcam do odważnego skorzystania z jeszcze jednej wielkiej australijskiej wolności: prawa do opuszczania kraju. Nie jesteś tutaj szczęśliwy – to wyjedź.

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

Temat bardzo dla mnie kuszący (akurat zabieram się do pisania pracy zaliczeniowej na temat motywów żydowskich w "Ogniem i mieczem"), ale weszłam i co widzę? Ewę Minge, Edytę Górniak - wszystko tylko nie motywy cygańskie, tatarskie i żydowskie u Sienkiewicza! :P

Czy ktoś jest chętny pomóc i rzuci np. linki do artykułów albo tytuły książek a propos? Będę bardzo wdzięczna:)Małgorzata Lipska edytował(a) ten post dnia 15.08.10 o godzinie 16:32

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

Małgorzata Lipska:

>

Czy ktoś jest chętny pomóc i rzuci np. linki do artykułów albo tytuły książek a propos? Będę bardzo wdzięczna:)

Myślę, ze materiałów trzeba szukać w monograficznych pracach - zwłaszcza poświęconych 'Ogniem i mieczem", ale temat z pewnością nie został jeszcze opracowany - zwłaszcza w sieci.
Jest praca poświęcona temu zjawisku u Prusa - w niej są rozsiane uwagi, dotyczące Sienkiewicza -
Autor: Friedrich, Agnieszka.
Tytuł Bolesław Prus wobec kwestii żydowskiej Uniwersytet Gdański ; Fundacja Ferberowska.
Adres wydaw. Gdańsk : Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego ; Officina Ferberiana, 2008.

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

Małgorzata Lipska:
Temat bardzo dla mnie kuszący (akurat zabieram się do pisania pracy zaliczeniowej na temat motywów żydowskich w "Ogniem i mieczem"), ale weszłam i co widzę? Ewę Minge, Edytę Górniak - wszystko tylko nie motywy cygańskie, tatarskie i żydowskie u Sienkiewicza! :P

Czy ktoś jest chętny pomóc i rzuci np. linki do artykułów albo tytuły książek a propos? Będę bardzo wdzięczna:)

Temat jest naprawdę kuszący. Niewiele na ten temat wiem. Ciekaw jestem Twoich odkryć, Małgosiu! Oczywiście, jak na coś natrafię...

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

Małgorzata Lipska:

Temat bardzo dla mnie kuszący [...]

Zajrzałam do książki "Pozytywizm i negatywizm. My i wy po stu latach, pod red. Bogdana Mazana, Łódź 2005 - jest w niej artykuł Grażyny Borkowskiej "Kwestia żydowska w XIX wieku. Słownik (wybranych) pojęć) - w odwołaniu do Prusa i Orzeszkowej.

Jeśli chodzi o temat żydowski wspomina się w pracach, że przez Sienkiewicza jest on słabo podjęty.
A. Hertz: "Z wybitnych pisarzy polskich, bodajże jedynie Sienkiewicz i Berent pozostawili Żydów na stronie". - Z książki A. Hertz, Żydzi w kulturze polskiej.
Podobnie E. Łoch: "Jedynie Sienkiewicz przemilczał ów palący problem w swej twórczości i literackiej, i publicystycznej".
Z artykułu "W kręgu bohaterów żydowskich Żeromskiego, [w:] Literackie portrety Żydów, pod red. E. Łoch, Lublin 1996, s. 244.

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

Temat żydowski wydaje mi się dość popularny.

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

Wyczerpał się wątek tatarko cygański w tej grupie, wracam do niego w innej.

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

O tym czy rzeczywiście Henryk Sienkiewicz pisał czy nie pisał o Cyganach już teraz p. Anna Zawadzka i inne zainteresowane osoby mogą sie dowiedzieć w Grupie Dyskusyjnej "Śladami H. Sienkiewicza".
W tej grupie nikt się tym nie zajął poza mną. Szkoda.Wiesław Adamik edytował(a) ten post dnia 10.06.11 o godzinie 14:35

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

Wiesław Adamik:
O tym czy rzeczywiście Henryk Sienkiewicz pisał czy nie pisał o Cyganach już teraz p. Anna Zawadzka i inne zainteresowane osoby mogą sie dowiedzieć w Grupie Dyskusyjnej "Śladami H. Sienkiewicza".
W tej grupie nikt się tym nie zajął poza mną. Szkoda.

Odezwała się tu wyżej osoba, która napisała, że jest rozczarowana tym wątkiem.

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

Małgorzata Lipska:
Temat bardzo dla mnie kuszący (akurat zabieram się do pisania pracy zaliczeniowej na temat motywów żydowskich w "Ogniem i mieczem"), ale weszłam i co widzę? Ewę Minge, Edytę Górniak - wszystko tylko nie motywy cygańskie, tatarskie i żydowskie u Sienkiewicza! :P

Czy ktoś jest chętny pomóc i rzuci np. linki do artykułów albo tytuły książek a propos? Będę bardzo wdzięczna:)

Czy udało się znaleźć ciekawe materiały?

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

Zapraszam p. Cichowlasa i Lipską do skrzynek prive, gdzie jest szersza i konkretna informacja ich interesująca w tym temacie mniejszości narodowych u Sienkiewicza. Nie mogę niestety zostawić w otwartym necie informacji o tym konkretnym materiale, którego współautorką jest także trzecia osoba. B. przepraszam!Wiesław Adamik edytował(a) ten post dnia 17.08.11 o godzinie 11:32

Temat: Temat cygański i tatarski i żydowski u Sienkiewicza

http://tygodnik.onet.pl/35,0,68934,mazurska_apokalipsa...

Adam Węgłowski / 04.10.2011

Mazurska apokalipsa
Słynna z Sienkiewiczowskiego „Potopu” bitwa pod Prostkami, gdzie Kmicic pokonał swego rywala Radziwiłła, przyniosła zwycięstwo Rzeczypospolitej. Ale dla polskich mieszkańców Prus Książęcych był to początek dramatu.
Hetman Wincenty Gosiewski: pogromca Szwedów i... Mazurów. Autorstwo portretu przypisuje się polskiemu malarzowi Danielowi Schultzowi, 1650-51 r. / fot. Konrad Stasiuk, Muzeum Łazienki Królewskie
Zobacz także:
Nr 41 (3248), 9 października 2011
Nie było efektownej walki Kmicica z Bogusławem Radziwiłłem. Księcia wzięli do niewoli Tatarzy, a nadzorował ich nie Kmicic, lecz pułkownik Gabriel Wojniłłowicz – prawdziwy „pies wojny” hetmana Gosiewskiego. I wcale nie trzymał on Tatarów żelazną ręką. „Kto polską mową o litość umiał prosić, ten z rozkazu wodza był oszczędzany” – pisał Henryk Sienkiewicz. Rzeczywistość wyglądała inaczej. Łupiąc Prusy, nie litowano się nad ich polskimi mieszkańcami. Tatarzy wzięli w jasyr 7 tys. ludzi, często o swojskich nazwiskach. A potem popędzili przez ziemie Rzeczypospolitej na Krym. Nikt im nie przeszkadzał.

Zdrajca Radziwiłł wykręcił się sianem. Najbardziej ucierpieli prości ludzie. „Polskie starostwa” Prus Książęcych, które dziś nazywamy Mazurami, wyludniły wojna, zaraza i głód.

Tatarski bicz boży

355 lat temu, 8 października 1656 r. w bitwie pod Prostkami – 16 km na południe od Ełku – wojska Rzeczypospolitej rozbiły, z tatarską pomocą, armię szwedzko-prusko-brandenburską. Hetman polny litewski Wincenty Gosiewski miał 12 tys. ludzi, w tym 2 tys. Tatarów budziackich pod wodzą Subchana Ghazi Agi. Niewiele, ale i te dwa tysiące spełniły swą rolę. – Traktowano ich jak straszak, jak bicz boży – mówi dr Sławomir Augusiewicz, znawca dziejów Prus.

Gosiewskiemu próbowali stawić czoło hrabia von Waldeck i książę Bogusław Radziwiłł, ale mieli dwa razy mniej wojska. Z Ełku spieszyły im na pomoc kolejne 2 tys. żołnierzy, ale hetman nie pozwolił na połączenie sił wroga. W miejscowej tradycji przetrwała opowieść, że pruska odsiecz pędziła „na podwójnym gazie” i dlatego Tatarzy bez trudu ją wyrżnęli.

Wygrana miała duże znaczenie propagandowe. Wcześniej armię szwedzką zwyciężył w polu tylko Stefan Czarniecki. Po lipcowej przegranej z wojskami szwedzko-brandenburskimi pod Warszawą, Rzeczpospolita chciała poprawić wizerunek. A także zemścić się na zdradzieckim lenniku Fryderyku Wilhelmie – księciu Prus i elektorze brandenburskim.

Udało się. Rewanż w Prusach był straszny. Po bitwie pod Prostkami Tatarzy budziaccy palili, łupili i brali w jasyr na masową skalę. Prof. Jan Tyszkiewicz, znawca historii Tatarów w Polsce, tłumaczy: – To była tradycyjna opłata dla Tatarów, łupy. Taki był układ. Tak zadecydował król. Zyskaliśmy sojusznika, była okazja wreszcie przyłożyć Prusakom i »wiarołomnym Hohenzollernom«”.

Już przed Prostkami ordyńcy pomagali nam w walce z Kozakami i Moskwą. Doszło do tego, że na Ukrainie pozwoliliśmy Tatarom brać do niewoli poddanych Rzeczypospolitej – chłopów ukraińskich. Także obietnica łupu skłoniła ordyńców do udziału w wyprawie na Prusy Książęce. Ich mieszkańcy nie mogli liczyć na litość.

Całość tekstu - już w kioskach

Zapraszamy do najnowszego numeru "Tygodnika Powszechnego" i do e-wydania, gdzie znajdą Państwo całość artykułu. "TP" czeka w kioskach już od środy!

Na stronie internetowej cały tekst opublikujemy za tydzień, we środę po ukazaniu