Karolina C Dulnik

Karolina C Dulnik Ekspertka w
dziedzinie
komunikacji
wewnętrznej,
interpers...

Temat: Lech Majewski, Wawa, 12.7. – 31.8.2008

Zachęta zaprezentuje głównie wideoarty artysty: Zabawka, Sobowtór, Ofelia, Straż pożarna, Zbrodnie i kary, Obiad, Sznurówki, Muzeum, Mleko, Kochankowie, Jaguar oraz korespondujące z nimi rzeźby. Dzieła te wiążą się z traumami dzieciństwa, jego lękami, inicjacją i samotnością; zebrane specjalnie na tę ekspozycję zostaną pokazane w Polsce po raz pierwszy w konfiguracji z rzeźbami.

Prace Lecha Majewskiego wyrażają niezgodę artysty na zastaną rzeczywistość, gdzie mocno zakorzenione w tradycji mity i symbole stały się narzędziami potocznej, uproszczonej komunikacji wizualnej. Artysta odwołuje się do uniwersalnych niegdyś kanonów obrazowania – wchodząc w dialog z tradycją, sam czerpie z jej źródeł, zwracając uwagę na powszechną dewaluację jej znaczeń. Twórca nawiązuje do uniwersalnego kanonu tematycznego, podąża drogą nieznajdującą zbyt wielu odniesień we współczesnym języku artystycznym. Taki wybór dowodzi przekonania o własnych racjach i woli artysty, który nie godzi się z inflacją znaczeń we współczesnej kulturze. Autor sięga po symboliczne desygnaty, ponieważ stanowią one dla niego autentyczny wyraz jego osobistych doświadczeń i sposobu przeżywania rzeczywistości. Narracje swoich filmów konstruuje zderzając ze sobą sugestywne obrazy, autocytaty oraz elementy własnej biografii. Bohaterom prac nie brakuje wyrazu, „mięsności” – postaci te żyją wśród przedmiotów codziennego użytku, które w ich rękach nabierają nowych znaczeń. Artysta zestawia motywy judeochrześcijańskie, mitologiczne oraz czysto estetyczne elementyz rekwizytami wziętymi z codzienności i motywami tradycyjnie zarezerwowanymi dla tak zwanej kultury niskiej. Dzieła Lecha Majewskiego mówią o tym, co jest dla niego najważniejsze: o poszukiwaniu tożsamości, własnej genealogii i biografii, a także o cielesności i połączeniu życia ze śmiercią.


Najpierw zachwyciła mnie jego książka "Metafizyka"...