Temat: Wernisaż Pawła Kwieka - Międzyrysunki w Galerii Senatorska

Międzyrysunki Kwieka
Spotkanie i dialog może być zapisany inaczej niż za pomocą filmu czy zapisu dźwiękowego. Uzmysławia nam to Paweł Kwiek swą piękną ideą międzyrysunków.
>> (…)ktoś mówi: „Niebo jest niebieskie”. Inna osoba mówi: „Drzewo jest zielone”. Jednak niebo nigdy nie powiedziało o sobie: „Jestem niebieskie”. Drzewo nigdy nie powiedziało o sobie: „Jestem zielone”. To ludzkie istoty stwarzają to wszystko, w potem walczą o to, walczą o swoje opinie i poglądy. Stwarzają kolor, wielkość kształt, czas, przestrzeń, nazwy i formy. (…)Każdy myśli, że to właśnie jego sposób myślenia jest właściwy i że to myślenie innych ludzi jest niewłaściwe<<. To słowa Seunga Sahna z książki „Kompas zen”.
Projekt Pawła Kwieka jest projektem wyjątkowym. Konceptualna realizacja, jaką jest stół do międzyrysunków pozwala nam spojrzeć na wiele kwestii fundamentalnych szerzej i głębiej, bardziej globalnie. Nie patrzmy tylko na stół (choć wykonanie jego projektu i wprowadzenie obiektu do użycia kosztowało Pawła Kwieka wiele wysiłku i twórczej pracy), nie patrzmy tylko na rysunki, choć ich powstawanie jest gestem o wymiarze artystycznym. Nie rozpatrujmy ich wyłącznie w kategoriach mniej lub bardziej estetycznego rozwiązania na papierze. Konceptualna realizacja Pawła Kwieka ma bardzo głęboki wymiar społeczny i moralny.
Kwiek niezwykle trafnie i subtelnie potrafił ponownie przywołać odwieczną prośbę o szeroko pojętą uwagę, pięknie zsyntetyzować nieprzemijającą prawdę o konieczności rozumnego, empatycznego działania i myślenia. Bierność nie jest rozwiązaniem, nie jest też rozwiązaniem funkcjonowanie w izolacji. Artysta mówi: „(…) po niemal 20 latach czuję, że idea międzyrysunków ponownie stała się aktualna” (mając na myśli czas, jaki minął od pierwszej prezentacji i użycia stołu w Galerii Ślad Janusza Zagrodzkiego w 1980 roku, do ponownej jego ekspozycji w październiku 2008 roku ).
Ponieważ zazwyczaj „ja-mnie-moje” znaczy najwięcej i ponieważ ciągle nie potrafimy wygenerować wspólnej przestrzeni zrozumienia, potrzebujemy narzędzi, które nam to ułatwią i umożliwią. Takim narzędziem jest stół i rysunki. Stół skonstruowany przez Pawła Kwieka w 1979 roku i zrekonstruowany w roku 2008 jest makietą lub modelem, który pomógł i pomaga funkcjonować uchwyconej przez niego idei, natomiast powstające przy pomocy stołu rysunki są produktem ubocznym, który pozwala spojrzeć z innej perspektywy na nasze intencje i relacje.
Jeśli międzyrysunki są formą interakcji pomiędzy dwoma osobami to na naszych oczach odbywa się negocjowanie znaczeń tej interakcji, tego spotkania, odbywa się samoistny, nienaburmuszony proces twórczy.
Zinterpretować czyjeś działanie, znaczy wskazać samemu sobie, że ma ono takie lub inne znaczenie czy charakter. Dzięki takiemu właśnie mechanizmowi dokonuje się interpretacja działań innych ludzi, a międzyrysunki stają się polem do konfrontacji.
Wystawa „Międzyrysunki”

Galeria Sztuki Współczesnej Senatorska
Ul. Senatorska 11
00-075 Warszawa

Wernisaż wystawy 24 października 2008 r., godz. 18:00
Wystawa potrwa 25.10 – 31.10.2008r.