Temat: grafika emocjonalna

Grafika emocjonalna- Wystawa

Michał Batory. Wernisaż odbędzie się 2 października, start o godzinie 18.00; wystawa potrwa do 15 listopada, miejsce ulica Piotrkowska Łódź

Dla Michała Batorego ulice Paryża są otwartą galerią sztuki współczesnej. Jego gigantyczne plakaty - konceptualne obrazy uderzają z ogromną wizualną siłą. Zatrzymują rozpędzonych przechodniów, wykorzystując krótkie chwile miejskiej bezczynności: postoju na światłach, oczekiwania w kolejce do metra. Wpadają w oko, zapadają w pamięć, wciągają do dyskusji. Artysta prowadzi odważną grę z perspektywą, wykorzystuje reguły gigantycznej miejskiej skali, nigdy jednak nie epatuje przemocą i okrucienstwem. Idzie o wiele trudniejszą drogą - chce zadziwiać i wywoływać uśmiech. Odbiorcy pozostawia wybór, jakim językiem odczytać stawiane przez siebie znaki.

Tę konfrontację ze sztuką na ulicy Michał Batory (rocznik 1959) pamięta dobrze z rodzinnej Łodzi, gdzie plakaty krzyczały wprost z ceglanych murów. To tu, już jako dziecko, zetknął się z twórczością swoich przyszłych mistrzów: Tomaszewskiego, Cieślewicza, Lenicy. Te bogate obrazy dawały inteligentny przekaz. Im głębiej był on ukryty, tym bardziej był śmieszny: niektóre szczegóły umykały czujnemu oku cenzury - wspomina artysty. Owa gra znaczeń, podtekstów, metafor naznaczyła młodego Michała - studenta założonej przez Strzemińskiego Szkoły Sztuk Plastycznych - ijest rozpoznawalna w jego stylu do dziś. Jednak najważniejsze inspiracje czerpie on nie tyle od twórców plakatów, co od malarzy konceptualistów. Dla Batorego myśl jest ważniejsza od stylu. Tworzone przez siebie symbole i piktogramy określa mianem obrazów mentalnych.

W 1987 r. Michał Batory przyjeżdża do Paryża, by zacząć wszystko od zera. Szybko odkrywa francuskie pracownie, które od lat siedemdziesiątych interesują sie polskim stylem w plakacie. To właśnie w Paryżu, na wernisażu w studiu Grapus po raz pierwszy osobiście spotyka Tomaszewskiego. Jednak w przeciwieństwie do wielu grafików francuskich zapatrzonych w twórczość polskiego mistrza, Batory postanawia iść własną drogą. Na cztery lata ląduje w LM Communiquer, agencji specjalizującej sie w obsłudze projektów kulturalnych. W 1991 r. na jego biurku - obok papieru milimetrowego - pojawia sie nowe narzedzie: Mac LC z czarno-białym ekranem. Przyzwyczajony do tradycyjnych technik, Batory odkrywa stopniowo nowe możliwości, jakie daje komputer. W 1994 r. rozpoczyna samodzielną działalność. Wygrywa konkurs w Cité des Sciences et de l'industrie. Zaczyna współpracę z Théatre National de la Colline, wydawnictwem Larousse oraz słynnym Centrum Pompidou. Działa na wielu frontach: projektuje plakaty, programy, zaproszenia, okładki płyt, identyfikacje... Wśród jego zleceniodawów są: eksperymentalne studio muzyczne IRCAM, Muzeum Poczty, Muzeum Historii Naturalnej, francuskie radio oraz teatr Chaillot. Odtąd jego ogromne afisze intrygują przechodniów paryskiej ulicy, zgodnie ze słowami samego autora: Chcę tworzyć obrazy, które poruszą ludzi i spowodują, że oni z kolei poczują chęć tworzenia.
Prace Michała Batorego są w Polsce szerzej znane dzięki książkom Drzewa Babel. Batory jest autorem całej wizualnej oprawy tego wydawnictwa, a polscy czytelnicy Paula Coelho mogą cieszyć się okładkami jego kolejnych powieści.

Prace Michała Batorego można obejrzeć na tej stronie:
http://pixelcreation.fr/graphismeart-design/graphi...