Temat: Poezja regionów – regiony w poezji

Krzysztof Kamil Baczyński

Mazowsze

1

Mazowsze. Piasek, Wisła i las.
Mazowsze moje. Płasko, daleko —
pod potokami szumiących gwiazd,
pod sosen rzeką.

Jeszcze tu wczoraj słyszałem trzask:
salwa jak poklask wielkiej dłoni.
Był las. Pochłonął znowu las
kaski wysokie, kości i konie.

2

Zda mi się, stoi tu jeszcze szereg,
mur granatowy. Strzały jak baty.
Czwartego pułku czapy i gwery
i jak obłoki — dymią armaty.

3

Znowu odetchniesz, grzywo zieleni,
piasek przesypie się w misach pól
i usta znowu przylgną do ziemi,
będą całować długi świst kul.

Wisło, pamiętasz? Lesie, w twych kartach
widzę ich, stoją — synowie powstań
w rozdartych bluzach — ziemio uparta —
— jak drzewa prości.

4

W sercach rozwianych, z hukiem dwururek
rok sześćdziesiąty trzeci.
Wiatr czas zawiewa. Miłość to? Życie?
Płatki ich oczu? Płatki zamieci?

5

Piasku, pamiętasz? Ziemio, pamiętasz?
Rzemień od broni ramię przecinał,
twarze, mundury jak popiół święty.
wnuków pamiętasz? Światła godzinę?

6

I byłeś wolny, grobie pokoleń.
Las się zabliźnił i piach przywalił.
Pługi szły, drogi w wielkim mozole,
zapominały.

7

A potem kraju runęło niebo.
Tłumy obdarte z serca i ciała,
i dymi ogniem każdy kęs chleba,
i śmierć się stała.

Piasku, pamiętasz? Krew czarna w supły
związana — ciekła w wielkie mogiły,
jak złe gałęzie wiły się trupy
dzieci — i batów skręcone żyły.

Piasku, to tobie szeptali leżąc,
wracając w ciebie krwi nicią wąską,
dzieci, kobiety, chłopi, żołnierze:
"Polsko, odezwij się, Polsko."

Piasku, pamiętasz? Wisło, przepłyniesz
szorstkim swym suknem po płaszczu plemion.
Gdy w boju padnę — o, daj mi imię,
moja ty twarda, żołnierska ziemio.

24. VII. 43 r.

Temat: Poezja regionów – regiony w poezji

Jerzy Harasymowicz

Bieszczady

Dwa motyle
szukają się w trawie
całe życie
i nie znajdują

Dwie dusze
szukają się w niebie
całe życie
i nie znajdują

Dwa buki
splecione razem
całe życie
nie wiedzą o tym

Temat: Poezja regionów – regiony w poezji

Bogdan Loebl

Blues nocy bieszczadzkiej

San wśród nocy błyszczy
San wśród nocy lśni
Jakby ktoś w ucieczce w trawach zgubił nóż
Jakby kosą ktoś zatoczył
Nad szczytami wzgórz zielonych
Albo wbił ją nienawistnie w nasze drzwi

Słychać czyjeś kroki
Słychać szelest traw
Jakby oni polem borem tutaj szli
Lecz nie zrywaj się wśród nocy
Nikt nie dotknie twych warkoczy
Nie okręci nimi ręki całej w krwi

Spójrz obok ikony ruskiej
Maria Częstochowska z dzieciątkiem na ręku
To nie dreszcz strachu marszczy płótno obrazów
To wiatr - oddech Bieszczadów

I nie noże błyskają w księżycu nad Sanem
Lecz łuski ryb wystrzelonych głodem ponad rzekę
Więc nie zrywaj się wśród nocy
To nie czarne idą sotnie
nie pożary nie pochodnie
Jeno świt