Temat: Motyw pożegnania

pożegnanie pierwsze

zapomnij mnie
tak na wszelki wypadek
gdyby pamiętać
przyszło Ci do głowy

w pustych źrenicach niezdarzeń
nie zapalają się świty
i brzozy nie szumią zapachem
zapomnij

w niesplotach dłoni
nie mieszkają motyle
i trawy nie wybuchają

w nieprzebytych drogach
nie zatrzyma się wieczne lato
zapomnij

w niepamięci tylko
odkryjesz wszystko
czego nigdy nie było

i tylko tam
śmierć
prędzej czy później
nie rozdzieli tych
którzy się nie spotkali
zapomnij

nawet o tym
że zapomniałeś
zapomnij
a może o tym najbardziej

Temat: Motyw pożegnania

Przypomniał mi się film "Pożegnania" w reż. Wojciecha Jerzego Hasa, scenariusz (Wojciech Jerzy Has i Stanisław Dygat) na podstawie powieści Stanisława Dygata (Pożegnania, 1948).

http://www.youtube.com/watch?v=nNrT9ys6-EU

Pamiętasz, była jesień

Pamiętasz, była jesień,
Mały hotel "Pod Różami",
Pokój numer osiem.
Staruszek portier z uśmiechem dawał klucz.
Na schodach niecierpliwie
Całowałeś po kryjomu moje włosy.
Czy więcej złotych liści było,
Czy twych pieszczot, miły,
Dzisiaj nie wiem już.

Odszedłeś potem nagle, drzwi otwarte
Liść powiewem wiatru padł mi do nóg.
I wtedy zrozumiałam: to się kończy.
Pożegnania czas już przekroczyć próg.
Pamiętasz, była jesień,
Pokój numer osiem,
Korytarza mrok.
Już nigdy nie zapomnę
Hoteliku "Pod Różami",
Choć już minął rok.

Kochany, wróć do mnie,
Ja tęsknię za tobą.
I niech rozstania, kochany,
Nie dzielą nas już.
Pociągi wstrzymać,
Niech nigdy już listonosz
Złych listów nie przynosi
Pod hotelik róż.

Odszedłeś potem nagle, drzwi otwarte
Liść powiewem wiatru padł mi do nóg.
I wtedy zrozumiałam: to się kończy.
Pożegnania czas już przekroczyć próg.
Pamiętasz, była jesień,
Pokój numer osiem,
Korytarza mrok.
Już nigdy nie zapomnę
Hoteliku "Pod Różami",
Choć już minął rok.

muzyka: Lucjan Kaszycki
słowa: Andrzej Czekalski, Ryszard Pluciński
wykonanie: Sława Przybylska

Temat: Motyw pożegnania

bardzo często nucę sobie to pod nosem... naprawdę bardzo często

Temat: Motyw pożegnania

kto - co

do oczu ci zajrzy
jak zza firanki
i usta poda
niczym dane
z zachodem słońca
gładko oszuka
by nad ranem
uwiarygodnić

do gardła ci potem
z wysoka skoczy
albo na przegubie
przetnie drogę
w kąciku ust
nie stanie za karę
jak brudną wodę
łzy ominie