Temat: Metafory Rzeczywistości 2012 - Sceniczne czytanie...

Metafory Rzeczywistości 2012 - Sceniczne czytanie nagrodzonych tekstów 8 -9 września w Teatrze Polskim w Poznaniu.

Metafory Rzeczywistości 2012
Już po raz piąty odbywa się konkurs dramaturgii współczesnej Metafory Rzeczywistości. W skład tegorocznego jury wchodzą: literaturoznawca prof. dr hab. Przemysław Czapliński, krytyk teatralny Łukasz Drewniak oraz Paweł Szkotak - reżyser oraz dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Polskiego. W konkursie wzięło udział 191 dramatów. Do finału zakwalifikowano trzy: "Kopię paryskiego metra w kawałkach" Marty Sokołowskiej, "Zażynki" Anny Wakulik oraz "Wieczny kwiecień" Jarosława Jakubowskiego. Do drugiego etapu konkursu zaproszeni zostali nie tylko autorzy tekstów, ale także aktorzy oraz reżyserzy: Katarzyna Kalwat, Bartosz Zaczykiewicz i Agnieszka Korytkowska-Mazur. Finałowe dramaty zostaną przez nich sprawdzone, zmodyfikowane i dostosowane do scenicznych warunków.

Sceniczne czytanie nagrodzonych tekstów odbędzie się 8 i 9.09 w Teatrze Polskim. Zostaną one wówczas ostatecznie ocenione przez znawców teatru, dziennikarzy i publiczność. Najlepszy zostanie wyprodukowany w zbliżającym się sezonie teatralnym. Karnet na wszystkie trzy czytania kosztuje 30 zł. Wśród publiczności zostaną rozlosowane nagrody.

KOPIA PARYSKIEGO METRA W KAWAŁKACH

mówi autorka Marta Sokołowska: - Tekst powstał pod wpływem mojego pobytu we Francji. Po powrocie z Paryża zwróciłam się do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z wnioskiem o przyznanie mi stypendium. Projekt miał na celu stworzenie dramaturgicznego obrazu Europy oczami Polki - Kamili - która wyrusza do Paryża i zostaje "uwięziona" w metrze. Miał to być tekst o ludziach, którzy się pogubili. Moi bohaterowie żyją w metrze. Nie wiodą spektakularnego życia. Mogliby powiedzieć: - Chcemy życia w miejscu, w którym nie ma zagrożenia, ale jest głębia. Metro to dom? Raczej narzędzie, które nie zagraża. Ale jak traktować narzędzie, któremu jesteśmy obojętni?

mówi reżyser Bartosz Zaczykiewicz: - Przygotowanie pokazu dla Metafor Rzeczywistości ma pewne szczególne cechy, na ogół rzadko spotykane. Mamy żywego autora, mamy żywy, "jeszcze ciepły", nieokrzepły dramat, mamy formę przekazu polegającą na jego czytaniu... Towarzyszy nam świadomość, że jesteśmy jak krawiec, który ubiera młodziutką pannę na pierwszy bal, od którego wiele w jej życiu zależy. Zupełnie szczególną, "osobniczą" cechą jest wreszcie forma tego dramatu, nad którym pracujemy. Roboczo określam go jako poemat dramatyczny. Nadanie scenicznego ciała, struktury temu utworowi, kryjącemu niezliczone zakamarki i możliwości (faktycznie, jak gargantuiczne metro Paryża) to podstawowe zadanie dla realizatorów. Trochę w tym szaleństwa, ale - jak mówią - nie ma ryzyka, nie ma zabawy...

Więcej: http://www.poznan.pl/mim/kultura/news/spektakle,c,4/o-...