GoldenLine
Zaloguj się
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

Męczennica (Passiflora)
Męczennica kwitnie tylko dwa dni, a w trzecim zamyka kwiat; po nim kolejno zakwitają następne. Pierwszych kwiatów nie wolno zrywać gdyż zapylają je owady; z kwiatów tych wyrastają owoce wielkości małego jajka. Jesienią owoce przebarwiają się na czerwono lub pomarańczowo stają się delikatnie kwaśne. Mogą one leżeć całą zimę; gdy zaczną się marszczyć, należy wyjąć z nich duże, czarne nasiona, które można przeznaczyć do rozmnażania w doniczce.
Męczennice czepiają się pergoli (gdzie osiągają długość do 10m) za pomocą spiralek, bardzo podobnych do biczyków, którym chłostano Chrystusa. Rośliny te posiadają pięciopalczaste liście, przypominające budową dłoń człowieka. Również u odmian żółto kwitnących wyraźnie widać listki, choć zwisające, jak zamknięte dłonie. Ta odmiana najbardziej pachnie.

Leczy:

*

Ciśnienie i stres - Z pozostałego miąższu polecam ugotować przepyszny kompot. Dodanie kilku owoców lub płatków dzikiej róży spowoduje, iż będzie on miał niezrównany zapach; owoce jarzębiny czerwonej lub aronii uczynią z niego napój o niespotykanym smaku. Kompot ów obniży nam ciśnienie i sprawi, że zapomnimy o wszelkich bólach i kłopotach dnia codziennego.
*

Alkoholizm i narkomania - Do leczenia alkoholizmu i narkomanii używamy naparu z suszonego ziela. Daje on też dobre wyniki w leczeniu histerii, neurastenii i zaburzeń snu. Działa rozkurczowo w chorobach wewnętrznych takich jak bóle, kolki czy skurcze.
*

Bezsenność, depresja - Passiflora jest dobrym lekarstwem uspakajającym, obniża ciśnienie krwi i poprawia pracę serca. Ciepły i osłodzony miodem pszczelim napar pity trzy razy dziennie po 1/2 szklanki, daje dobre wyniki w przypadku bezsenności, niepokoju, nerwicach, lękach i depresji. Stosujemy go również w tężyczce oraz w padaczce u dzieci (wraz z dodatkiem peonii). Męczennicę chwalą sobie też ci, którzy używali jej w wyczerpaniu nerwowym, astmie, częstoskurczu i półpaścu.

Nalewkę robimy ze świeżego ziela - dajemy trzy kwiaty i pięć liści na 1/2 litra spirytusu, z przeznaczeniem na dłuższe przechowywanie. Na krótkie przechowywanie zamiast spirytusu używamy czystej wódki. Dawkujemy 3 razy dziennie po 30 kropli. Do leczenia używamy całego ziela, ścinanego w słoneczny dzień. Suszymy je w przewiewnym, zacienionym miejscu.
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

Ayahuasca
Ayahuasca (czytaj: "ajałaska") rośnie w dżungli w dorzeczu Amazonki; jest lianą, a jej nazwa w peruwiańskim języku keczua znaczy: "pnącze duchów". Ayahuasca, a ściślej wywar z tej rośliny, jest podstawowym (jeśli tak można powiedzieć) "narzędziem" w rękach curanderos , czyli tubylczych szamanów-uzdrowicieli, jakich spotyka się w lesistych prowincjach Kolumbii, Ekwadoru i Peru.
Ale wszelkie wiadomości o ayahuasce należy rozpocząć od informacji, iż jest to jeden z najsilniejszych spośród znanych środków zmieniających świadomość. Podręczniki toksykologii zaliczają "pnącze duchów" do halucynogenów - i rzeczywiście, ludzie, którzy mieli do czynienia z tą rośliną, opisują niewiarygodne wizje, jakich doświadczali pod jej wpływem.
Ayahuasca jest środkiem tyleż potężnym, co niebezpiecznym. Jej zażywanie jest ujęte w karby ścisłego ceremoniału, i może się
odbywać tylko pod kierownictwem kogoś, kto przeszedł konieczne szczeble szamańskiego wtajemniczenia. Nieodpowiedzialni tubylcy, którzy serwują wywar turystom za pieniądze, narażają ich na poważne niebezpieczeństwa. Jakie to mogą być niebezpieczeństwa? Nie chodzi wcale o jakiś bezpośredni uszczerbek na zdrowiu. Ayahuasca nie uzależnia, jak robi to tytoń, kokaina czy produkty maku. Nie jest toksyczna, i nie słychać o nikim, kto by się nią śmiertelnie zatruł. Niebezpieczeństwo polega na tym, że niewtajemniczony, który poddaje się jej działaniu, wystawia się na groźbę popadnięcia w obłęd.
niebezpieczeństwo związane z ayahuaską polega na tym, iż miejsca,
gdzie się zażywa ów środek, i ludzie, którzy się poddają jego działaniu, jak magnes przyciągają duchy. Są wśród nich duchy dobre, te które przychodzą pomagać w leczeniu i prowadzić terapeutę, ale również wraz z nimi przybywają z tropikalnego lasu demony ciemne i szkodliwe, a wśród nich astralne sobowtóry i dusze zmarłych brujos (czytaj: "bruchos") - złych czarowników, którzy ze szkodzenia innym uczynili swój sens istnienia.
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: zioła mało znane

Super forum .Wielkie dzieki
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

Mierznica czarna (Ballota nigra)
Występowanie

Jest pnąco-zwisającą byliną z rodziny wargowatych. Osiąga wysokość do dwóch metrów. Cała jest owłosiona. Liście ma jajowato-sercowate, ogonkowe, karbowane, ząbkowane. Różowe lub czerwone kwiaty są zebrane w nibykółki, wargowate z pięcioma ząbkami. Kwitnie od czerwca do jesieni. Jeśli nie ma podpór pokłada się na ziemi. Jej lekko nieprzyjemny zapach ginie po wysuszeniu. Rozmnaża się bez trudu, rośnie na przychaciach i wysypiskach.

Mierznica jest zielem łagodnym, sprzyjającym zdrowiu. Pozyskujemy ją sami. Zebrane w słoneczny dzień kwiaty suszymy w miejscu zacienionym, przykryte papierem. Herbatki z mierznicy są nie tylko zdrowe, ale i smaczne.
Leczy:

* Ogólne - Mierznica czarna ma dość wielostronne działanie na organizm. Stosuje się ją w przeziębieniach, ma tez dobroczynny wpływ na układ nerwowy. W połączeniu z rumiankiem szlachetnym leczy objawy nerwicy, depresji, stresu. Pomaga przy lękach, nudnościach i wymiotach na tle nerwowym oraz zaburzeniach psychicznych.
* Zaburzenia snu, przeciwbólowe - W połączeniu z chmielem leczy zaburzenia snu, takie jak trudności z zasypianiem, koszmary senne i budzenie się w nocy. Mieszankę stosuje się też przy wyczerpaniu nerwowym, ponadto ma działanie przeciwbólowe.
* Nastrój, choroba lokomocyjna, cykl miesiączkowy - W połączeniu z rdestem ptasim poprawia nastrój i daje zadowolenie. Z dodatkiem szczypty imbiru stosuje się w chorobie lokomocyjnej. Napary regulują cykl miesiączkowy. Trzeba pić pół szklanki naparu z łyżki ziół dwa razy dziennie. Jeżeli pijemy po raz pierwszy, to rozpoczynamy kurację z łyżeczki ziół. Napar powinien być ciepły, słodzony miodem pszczelim. Po pięciu dniach należy kurację przerwać, po trzech dniach powtarzamy - i tak przez miesiąc.
* Odprężenie i spokojny sen - Można dodać napar z mierznicy i macierzanki lub melisy do kąpieli, co zapewni nam odprężenie i spokojny sen.
* Skurcze narządów wewnętrznych - Olejku z mierznicy używamy do wcierania lub okładów przy skurczach narządów wewnętrznych. Możemy go przygotować sami. Łyżkę kwiatów zalewamy oliwką i po 10 dniach jest gotowy do użycia. Ziele suszone wykazuje działanie tylko przez jeden rok. Mierznicę z powodzeniem zastępuje szanta, która ma podobne, ale dłuższe, działanie.
* Choroby kobiece, hemoroidy - Zarówno z mierznicy, jak i z szanty, z dodatkiem kory dębowej robimy nasiadówki w chorobach kobiecych a w połączeniem z niecierpkiem nasiadówki na hemoroidy. Przy hemoroidach umiejscowionych nisko skuteczne są też tampony nasycone naparem.
* Choroby serca, cukrzyca - W chorobach serca, zwłaszcza skurczach, mierznicę łączy się z zielem serdecznika, korzeniem kozłka lub kwiatem głogu. Dodana do mieszanek przeciwcukrzycowych podnosi ich skuteczność.
* Migrena, bóle głowy na tle nerwowym - Ciepły okład na czoło w czasie medytacji leczy migrenę i uciążliwe bóle głowy na tle nerwowym. Dobry efekt przynosi wtedy połączenie mierznicy z głowienką lub kocimiętką.
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

Łzawica, Łzy Hioba
Występowanie i wygląd

Roślina o której mowa pochodzi z rodziny roślin trawiastych Posiada liście szablaste, załamujące się w połowie, zwisające w dół. Kwitnie od czerwca małymi białymi kłoskami również w dół zwisającymi. Od września wydaje czarne owoce, błyszczące które po dojrzeniu, przybierają barwę białą lub siną. Nasiona dojrzałe przypominają swoją budową łzy człowieka płaczącego.

Takimi łzami płakał biblijny HIOB - człowiek prawy mieszkający w Ziemi Św. Nie było drugiego tak bogobojnego, sprawiedliwego, bez grzechu i tak bogatego, którego szatan ukarał niesprawiedliwie. Wtedy to Hiob utracił przez szatana cały swój majątek, płacząc rzewnymi łzami, z których wyrosła jak podaje legenda roślina łzawica, czyli obecne łzy Hioba. Jak widzimy ten najbogatszy Hiob nie załamał się nawet na urągania swojej żony, rodziny oraz sąsiadów. Po utracie całego majątku oraz żony i dzieci Hiob został obsypany trądem i leżąc w gnoju płakał i wierzył nadal w Boga który przewrócił go do większego jeszcze bogactwa.(czytaj Biblię Tysiąclecia str. 557)
Uprawa

Łzawica jest rośliną ozdobną i może być uprawiana w mieszkaniu i będzie wtedy rośliną trwałą stanowiąc nie lada ozdobę gdyż odświeża powietrze w mieszkaniu. Uprawiana w domu wydaje olejki lotne w postaci zapachu zabijając bakterie w otoczeniu. Łzawica uprawiana w gruncie jest rośliną jednoroczną gdyż nie znosi naszych zim i należy co roku rozmnażać z nasion.
Łzawica nie wymaga żadnej pielęgnacji oprócz żyznej ziemi i wody.
Wysyłamy nasiona ziół
Zastosowanie

* Mąka, dżem, owoce - dojrzałe owoce łzawicy są twarde, błyszczące a po wysuszeniu i otarciu można je mleć na mąkę która jest wysokogatunkową używaną w piekarnictwie do wypieku pumperniklów. Świeże owoce można rozwałkować na desce lub zgnieść w zgniatarce i smarować na chleb.
Jeżeli chcemy jeść owoce na surowo to należy je moczyć w wodzie a dla dzieci w miodzie przez tydzień i dopiero wtedy pękają i dobrze smakują. Pękają też w ziemi na polu i w doniczce po dwóch tygodniach wyrastając w piękną roślinę podobną do kukurydzy lecz o połowę mniejszą.
* Paciorki, oczka do pierścionków - z dorodnych wysuszonych nasion można wyrabiać paciorki do wykonywania różańca do modlitwy. Można też wykonywać naszyjniki, oczka do pierścionków i bransoletek oraz innych ozdób. Zasuszone owoce mogą leżeć przez długie lata byleby nie leżały w wilgotnym miejscu przez rok, później zasychają i są trwałe.
* Dodatek do ciast - dojrzałe i otarte nasiona z łupiny można gnieść wałkiem na desce i jadać jak orzechy. Można je podpiec na patelni używając do ciasta, budyniu kisielu jako dodatek. Mają wtedy smak słodki, orzechowy, smaczny i powinny je używać dzieci gdyż odnawiają się u nich szare komórki mózgu i dzieci rozwijają się prawidłowo.
* Próchnica zębów, stany zapalne w jamie ustnej - nasiona łzawicy leczą również próchnicę zębów oraz stany zapalne w jamie ustnej. Działają przeciwbólowo, obniżają temperaturę, chłodzą organizm.
* Działanie antybakteryjne - rozwałkowane nasiona jedzone na chlebie z masłem nie dopuszczają do infekcji i rozwoju grzybic, zabijają też bakterie w przewodzie pokarmowym.
* Wspomaga trawienie, czyści przewód pokarmowy - okrywa nasion łzawicy stanowi najlepszy błonnik pomagając w trawieniu, tłustych pokarmów oraz czyści przewód pokarmowy z nieproszonych gości jak robactwo.
* Leczą trzustkę, śledzionę oraz wątrobę - spożywane na surowo nasiona łzawicy leczą trzustkę, śledzionę oraz wątrobę. Dlatego powinny być spożywane w leczeniu i zapobieganiu cukrzycy. Łzawicę przed wojną kupowano z apteki u żydów i cukrzyca nie zbierała takich plonów jak obecnie. U Żydów była to druga roślina używana po cebuli i czosnku na surowo.
* Artretyzm, reumatyzm, isias - połykane systematycznie 3 razy dziennie po kilka nasion świeżych przez 2 miesiące leczą artretyzm i reumatyzm jak też isias.
* Nalewki - z nasion można też robić nalewki na wódce do wcierania przy nerwobólach. Tą samą nalewką pitą 3 x dz. po 30 kropli można leczyć przewód moczowy w którym zostaną zabite bakterie w moczu oraz będą leczyć owrzodzenia wewnętrzne. Nie wolno ich tylko przedawkować u kobiet ciężarnych.

Obrazek
Grażyna T. edytował(a) ten post dnia 09.09.10 o godzinie 20:41
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: zioła mało znane

A jak ona wyglada .Szukam czegos takiego wonnego :-)
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

http://garnek.pl/alelen/2382373/lzy-hioba-inaczej-lzawica
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: zioła mało znane

I to w domu mozna hodować.A gdzie sie kupuje?
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

na pewno sklepy internetowe
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

JIAOGULAN

CHIŃSKIE ZIOŁO DŁUGOWIECZNOŚCI

Jiaogulan(Gynostemma pentaphyllum) rośnie w południowych Chinach. Jest jeszcze mało znanym ziołem w Europie i innych krajach, ale jego właściwości są uniwersalne, ponieważ
wzmacnia układ odpornościowy i harmonizuje wszystkie funkcje organizmu.

Przeprowadzono wiele badań na tej roślinie i stwierdzono, że poprawia refleks, uspokaja, a problemy ze
snem odchodzą w zapomnienie.

Oprócz tego jest bardzo skuteczny na nadciśnienie i niedociśnienie oraz używany jest w leczeniu onkologicznym,wspomaga leczenie miażdżycy, stanów zapalnych, a także obniża poziom cholesterolu.

Jiaogulan wpływa też doskonale na serce zwiększając wydajność mięśnia sercowego oraz chroni
wątrobę przed trującymi substancjami.

Surowcem leczniczym są dziko rosnące liście z domieszką łodyg,mające wiele innych zastosowań:

alergia, bóle głowy, choroba wrzodowa, cukrzyca, lęk, migrena, otyłość, prostata, trądzik, zapalenie stawu
i inne.

Jiaogulan jest środkiem eliminującym czyli oczyszcza organizm z trujących substancji.Jest on
dostępny w formie rozdrobnionej, saszetkach i kapsułkach. Wyszczególniamy dwa typy Jiaogulanu:

- z uprawy

- dziko rosnący.

Najskuteczniejsze działanie i najszybsze efekty lecznicze można zaobserwować przy Jiaogulanie

dziko rosnącym.

Stosujemy go na kilka sposobów:można robić odwar lub parzyć jak zwykłą herbatę.
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

sideritis /po naszemu gnojnik/
w Grecji stosuje się w formie herbaty, którą kupuje sie na targu w formie suchego wiechcia. Taki wiecheć składa się z całych roślinek (z kwiatkiem, liśćmi i gałązką) związanych razem sznurkiem. Żeby zrobić herbatę, łamie się te roślinki na mniejsze kawałki i zalewa wrzątkiem.
Herbata jest genialna na przeziębienie! Smak może nie jest rewelacyjny, trawiasto-rumiankowy. Natomiast działanie jest fantastyczne, kiedy ktoś czuje że zaczyna chorować.


Obrazek
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

Żmijowiec - Echium
Występowanie i wygląd

Żmijowiec jest rośliną dwuletnią o długich szorstkich łodygach. Kwitnie od maja do lipca niebieskimi wargowymi kwiatami, ścieląc się po ziemi. Kwiaty są rano różowe, a od słońca przybierają kolor niebieski. Żmijowiec lubi podłoże kamieniste, a najwięcej zarasta tereny ruderalne oraz wysypiska.
Zastosowanie

* Dodatek do mieszanek ziołowych - roślina jest zaliczona do ziół mocno działających, natomiast pszczoły mówią co innego - że jest to roślina miododajna, łagodna, sprzyjająca człowiekowi. Dlatego pszczelarze obsiewają nim swoje tereny pasieczne, a sympatycy fitoterapii pozyskują go jako dodatek do mieszanek ziołowych.
* Leczy schorzenia układu nerwowego - również dlatego wchodzi w skład
mieszanek ziołowych w ziołolecznictwie ludowym, gdyż został wypróbowany i wielu chorym pomógł. Żmijowiec leczy schorzenia układu nerwowego, zwłaszcza w połączeniu z mierznicą czarną (ballota nigra).
* Nerwobóle, nerwice, melancholia, depresja, układ oddechowy - może też być łączony z rumiankiem lub chmielem, a wtedy leczy nerwobóle. Roślina pomaga w nerwicy, melancholii, depresji. Wpływa też korzystnie na układ krążenia, zwłaszcza z kwiatem głogu. Dobrze też działa na układ oddechowy, gdyż pomaga odkrztuszać flegmę. Ma również właściwości napotne i przeciwkrwotoczne.
* Zaburzenia snu - natomiast w połączeniu z chmielem leczy zaburzenia snu. Żmijowiec stosowany jako napar z nasturcją zabija bakterie oraz neutralizuje jady po ukąszeniu gadów i owadów.

Żmijowiec jest też rośliną magiczną, gdyż jego szczytowe kwiatki otwierają się nocą, zwracając się w stronę gwiazd i księżyca. Astrologia podaje, że żmijowiec rozmawia nocą z planetami. W sklepach zielarskich żmijowca brak.


Obrazek
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

Konopie skutecznym lekiem.
Wśród konopi rozróżniamy 3 gatunki - canabis sativa, czyli konopie siewne, uprawiane w Europie, canabis indica, czyli konopie indyjskie uprawiane w ciepłym i wilgotnym klimacie w celu otrzymania środka odurzającego pod nazwą haszysz. Jest też 3 gatunek konopi dzikich canabis ruderalis. którym żywi się dzikie ptactwo.
Opisze pierwszy gatunek konopi siewnych, gdyż jest to wielce ważna roślina ze względu na jej walory lecznicze.
Nasiona konopi europejskich zawierają fitynę, której najwięcej zostaje w tzw. makuchu, czyli w odpadzie z wyciskania cennego oleju. Z fityny lub też nasion (można kupić na rynku) otrzymujemy najcenniejszy lek używany w medycynie do leczenia wielu chorób, zwłaszcza chorób przewodu pokarmowego oraz chorób przewodu moczowego, a nawet nowotworów, zwłaszcza u dzieci, na co mogę przedłożyć wyniki badań osób wyleczonych. Możemy je stosować w następujących chorobach:
* Mleczko z utłuczonych ziaren konopi (w ilości l łyżki), zalane szklanką ciepłej przegotowanej wody, leczy przewód moczowy przez nerki, miedniczki, pęcherz, cewkę aż do ujścia. Również dobre wyniki notuję się w nieżycie przewodu pokarmowego, zwłaszcza w owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy.
* Mleczko konopi stosujemy w krwiomoczu, w bólach gośćcowych oraz jako okłady w stanach zapalnych prawie wszystkich narządów u kobiet. Dobre wyniki są w gruźlicy płuc, żółtaczce, hemoroidach, owrzodzeniach tak zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Mleczko również leczy polucję, padaczkę, niedokrwistość, krzywicę, histerię, impotencję, oparzenia oraz stany zapalne oczu.
* Włókno przykładane na różę ciała, na przemian z podbiałem, daje bardzo dobre wyniki.
* Amerykanie łączą makuch konopny z pestkami dyni, żując je jak gumę do żucia na różnych posiedzeniach, zachowując przez to dobre zdrowie. Kobiety tamtejsze używają makuch do maseczek.
* Nie można tutaj pominąć używania ziarna przy wychowie szlachetnego ptactwa, jak też do otrzymywania najcenniejszego oleju mocno bakteriobójczego w pokonywaniu gronkowca, paciorkowca oraz innych bakterii.
* Trudno też pominąć nalewki oraz maści stosowane w nowotworach jako okłady i stosowania wywaru z makucha w puchlinie wodnej, hemoroidach, upartych odciskach między palcami, jak też w bezsenności. Przed wojną olej konopny zastępował tran, a używaliśmy go z przyjemnością.
* Warto wiedzieć, że konopie czyszczą i uwalniają ziemię od bakterii oraz różnych chorób grzybowych, jak też gryzoni na długie lata.


Obrazek
Grażyna T. edytował(a) ten post dnia 06.11.10 o godzinie 14:59
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

SUMA Pfaffia paniculata - SUMA (Brazylijski żeń-szeń)

Suma to naturalne zioło pochodzące z Brazylii o działaniu regulującym funkcjonowanie układu hormonalnego, przeciwbólowym, przeciwzapalnym i poprawiającym odporność.
Korzeń zawiera głównie saponiny o bardzo wysokiej aktywności biologicznej (pfaffozydy), fitoestrogeny (beta-ekdysteron), germanium i inne.
To jedno z najważniejszych ziół Amazonii. Posiada wybitne właściwości adaptogenne, tzn. normalizuje funkcje organizmu i pomaga mu we właściwej reakcji na stres.Jest bardzo popularna wśród pań, ponieważ zwiększa ich zasoby energii, odporność i seksualne pożądanie. Zawiera znaczne ilości hormonów roślinnych stymulujących odbudowę komórek i opóźniających proces starzenia.

Działanie Pfaffia paniculata określa się jako regulujące działanie układu hormonalnego (przy problemach z miesiączką i podczas menopauzy, przeciwbólowe, przeciwzapalne, poprawiające potencję, przeciwnowotworowe (hamuje wzrost komórek białaczkowych), adaptogenne. Ponadto działa uspokajająco i obniża poziom cholesterolu. Tradycyjnie przez plemiona Amazonii był stosowany w zastosowaniach zbliżonych do oryginalnego żeń-szenia.

Badania toksykologiczne wykazały całkowity brak efektów toksycznych przy dawkach do 1,5g / osobę.

SUMA to kolejny przykład fantastycznej rośliny z Amazonii. Aktualnie intensywnie badanej, wiele ekstraktów z niej jest chronionych patentami.

Właściwości lecznicze:

* poprawiaj kondycję fizyczną i samopoczucie

* działa jako afrodyzjak
* sisterol i sigmasterol, sterole roslinne, które mogą kontrolować poziom hormonów w organizmie człowieka
* alantonina zawarta w korzeniu suma, sprzyja rozrostowi tkanek poprzez stymulację syntezy białek
* suma jest silnym środkiem anabolicznym, stymulującym wzrost oraz odporność organizmu
* suma zawiera enzymy – taurynę i asparaginę – odgrywające istotną rolę w przemianie białek i węglowodanów wewnątrz komórek
* suma zawiera duże ilości witamin, soli mineralnych, germanu i beta ekdyson. Zwiazki te zwiększają dopływ tlenu do komórek, przez co można intensywniej i dłużej trenować. Kulturyści i inni sportowcy stosują sumę dla lepszej sprawności o szybszego powrotu do zdrowia po urazach i kontuzjach.

Suplementy zawierające korzeń suma:

Vital Woman – 100 mg /Cali Vita/


Obrazek
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

Glistnik jaskółcze ziele - Chelidonium maius (Papaveraceae)
Glistnik jaskółcze ziele to z jednej strony roślina silnie trująca, z drugiej natomiast – niezwykle cenny surowiec leczniczy stosowany w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, a także składnik leków przeciwnowotworowych i antywirusowych.
Skład i działanie
Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus) zawiera przede wszystkim alkaloidy, wśród których największą rolę w kształtowaniu leczniczych właściwości rośliny mają: chelidonina, berberyna i sangwinaryna, zaliczane do alkaloidów izochinolinowych. Chelidonina ma działanie rozkurczowe oraz obniża ciśnienie krwi. Sangwinaryna pobudza wydzielanie żółci, działa rozkurczowo oraz lekko narkotycznie. Przeciwzapalne właściwości posiada natomiast berberyna. Alkaloidy zawarte w glistniku mają ponadto silne działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, a także hamują rozwój pierwotniaków. Badania potwierdzają przeciwnowotworową aktywność wyciągów z glistnika[1], uwarunkowaną w głównej mierze obecnością związków z grupy alkaloidów oraz białka lektyny[2]. Zioło zawiera również flawonoidy, kwasy fenolowe (między innymi kwas kawowy), olejek lotny.
Surowiec leczniczy

Surowcem leczniczym jest ziele glistnika oraz jego sok. Rzadziej stosowany jest korzeń rośliny.

Zastosowanie wewnętrzne

Wewnętrzne zastosowanie glistnika obejmuje przede wszystkim leczenie schorzeń wątroby i woreczka żółciowego, takich jak: kolka wątrobowa, kamica żółciowa, zapalenie i stany skurczowe dróg żółciowych, zapalenie pęcherzyka żółciowego. Stosowany w odpowiedniej ilości ma działanie hepatoprotekcyjne, jednak w nadmiarze może uszkadzać wątrobę. Glistnik jest pomocny przy kolkach jelitowych i wzdęciach oraz bólach menstruacyjnych, należy jednak zachować ostrożność, gdyż może zwiększać krwawienie. Zioło obniża ciśnienie krwi oraz działa łagodnie uspokajająco. W połączeniu z innymi ziołami glistnik wykorzystywany jest w leczeniu kaszlu oraz kamicy moczowej,mięsniaków


Zastosowanie zewnętrzne

Glistnik stosowany jest w celu usunięcia brodawek, a także jako środek leczniczy przy trudno gojących się ranach, grzybicy, opryszczce, owrzodzeniach, hemoroidach oraz łuszczycy.


Nalewka na brodawki

10 g świeżego ziela glistnika zalewamy 250 ml octu winnego i odstawiamy na miesiąc, wstrząsając co 2-3 dni. Nierozcieńczony płyn nakładamy na brodawkę 2 razy dziennie.


Odwar z glistnika

Pół łyżki suszonego ziela zalewamy szklanką letniej wody, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy 2 minuty. Następnie odstawiamy na 20 minut i po odcedzeniu pijemy 1 łyżkę odwaru 2-3 razy dziennie.


Nalewka z glistnika

100 g świeżego ziela zalewamy 500 ml spirytusu i odstawiamy na tydzień. Nalewkę stosujemy, rozcieńczając 10 kropli w 100 ml wody. Pijemy 2-3 razy dziennie.


Bezpieczeństwo stosowania

Doustne stosowanie preparatów z glistnikiem musi być poprzedzone konsultacją lekarską, gdyż zioło to ma działanie trujące, a jego nadmierne spożycie prowadzi do wymiotów, bólu żołądka, podrażnienia śluzówki jamy ustnej, a nawet uszkodzenia wzroku i wątroby. Przeciwwskazaniami do stosowania glistnika jest jaskra, ostry nieżyt żołądka i jelit oraz ciąża – alkaloidy zawarte w roślinie pobudzają skurcze macicy. W przypadku stosowania zewnętrznego należy uważać, aby sok z glistnika nie miał kontaktu z oczami. U niektórych osób może wywoływać reakcję alergiczną skóry.


Obrazek
Link do wypowiedziLink
Marta Pyrchała-Zarzyck a

Marta
Pyrchała-Zarzyck
a Właściciel Astro
Salus Education Ltd.
Doradca ds
rozwoju,...

Temat: zioła mało znane

Eleuterokok kolczasty

Eleuterokok kolczasty Eleutherococcus senticosus (syn. Acanthopanax senticosus) należy do rodziny Araliowatych (Araliaceae). Eleuterokok często nazywany jest Syberyjskim żeń-szeniem. Spotkać go można na Sachalinie, w Chinach, Korei, Japonii i Wschodniej Azji.
Surowcem leczniczym są kłącza i rozłogi. Syberyjski żeń-szeń jest wysoko ceniony na całym świecie za właściwości adaptacyjne i wzmacniające system odpornościowy. Za takie działania odpowiadają glikozydy noszące nazwę eleuterozydów. Z innych związków obecnych w kłączach należy wymienić: trójterpeny, kumaryny, sterydy i lignany. Surowiec stosuje się po zabiegach chirurgicznych, w złamaniach kości, przemęczeniu fizycznym i umysłowym. Jego adaptacyjne działanie jest szczególnie ważne w przypadku osób narażonych na pracę w niekorzystnych warunkach, na przykład klimatycznych. Poprawia odporność organizmu, tym samym ułatwia rekonwalescencję, uodparnia organizm na choroby infekcyjne, a przede wszystkim na niszczący wpływ stresów. Zalecany jest też w zaburzeniach pamięci, wynikających z przepracowania. Można go stosować w osłabionym popędzie seksualnym. W aptekach i sklepach zielarskich są już gotowe preparaty z syberyjskim żeń-szeniem. Środki te przeznaczone są głównie dla osób w podeszłym wieku.
W kosmetyce stosuje się wyciągi z żeń-szenia ze względu na działanie tonizujące, uelastyczniające i ujędrniające. Wchodzą one w skład kosmetyków przeciwzmarszczkowych, które przeznaczone są dla cery z oznakami starzenia się. Mogą być zalecane dla cery z trądzikiem młodzieńczym. Występują także w preparatach do pielęgnacji zniszczonych i osłabionych włosów. Stosując tego rodzaju kosmetyki zyskuje się nie tylko na urodzie, ale i na zdrowiu.

Zrobiłam na nim nalewkę leczniczą :-) Wysiałam też krzew ten, ale jeszcze nie wzrasta.

Medycyna naturalna w teorii i w praktyce
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

Wierzba biała
kora białej wierzby była stosowana do zwalczania różnych ogólnych bólów i boleści. Wzmiankę o korze białej wierzby można znaleźć w manuskryptach starożytnego Egiptu, Asyrii i Grecji i to skuteczne zioło stosowano do leczenia bólu i gorączki przez starożytnych lekarzy Galena, Hippocratesa i Dioscoridesa. Indianie amerykańscy stosowali ją na bóle głowy, gorączkę, chore mięśnie, reumatyzm i dreszcze. Przeszliśmy od stosowania leków ziołowych do tworzenia farmaceutyków z ziół i przechodzimy z powrotem do stosowania ziół ponownie w ich czystej formie. Wierzba biała ma liście wąskie, lancetowatego kształtu. Liście są koloru szarawo-zielonkawego i są jedwabiste po obu stronach
Popiół ze spalonego drzewa z wierzby białej długo był rekomendowany jako skuteczne antidotum na zatrucia, rozwolnienia, wzdęcia, zgagę oraz inne dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Wymieszać łyżkę stołową popiołu/pudru, łyżeczkę sproszkowanego korzenia imbiru oraz ½ łyżeczki białego cukru w dużej szklance destylowanej wody i wypić.
W przeszłości, dzięki swoim właściwościom ściągającym wierzba biała
była używana do hamowania krwawień wewnętrznych. W swoim zielniku z roku 1652, Nicholas Culpeper radził stosowanie popiołu z kory wierzby białej połączonej z octem na kurzajki, nagniotki, odciski.

Wierzba biała jest znakomitym środkiem na artretyczne oraz reumatyczne bóle atakujące plecy oraz na stawy w kolanach i w biodrach. W połączeniu z innymi ziołami i ze zmianą diety, wierzba biała łagodzi zapalenia oraz opuchnięcia. Poprawia również ruchliwość w zbolałych i skrzypiących stawach. Chociaż konwencjonalne lekarstwa na bazie aspiryny działają silniej, mogą mieć liczne niechciane i niepożądane skutki uboczne.

Wierzba biała jest skutecznym środkiem na zmniejszenie wysokiej gorączki. Może być również używana na łagodzenie bólów głowy.

Poprzez redukowanie pocenia się, wierzba biała pomaga w zapobieganiu uderzeń krwi do głowy (występuje u kobiet w czasie menopauzy) oraz obniża pocenie nocne. Wierzba biała stosowana jest także w zapaleniu kości i stawów.
Wierzba biała pochodzi z Europy. Drzewo to jest charakterystycznym
elementem krajobrazu polskiego. Rośnie również na terenach Ameryki Północnej i Azji. Uwielbia obszary podmokłe, szczególnie brzegi rzek. Wierzbę białą rozmnaża się z na wpół-dojrzałych sadzonek latem lub z sadzonek z twardego drewna zimą. Drzewa są często strzyżone, a kora jest obrywana z gałęzi drzew 2 – 5 letnich na wiosnę. Kora jest zbierana wczesną wiosną. Łatwo jest oddzielić wtedy korę od drewna, ponieważ na wiosnę drzewo obfituje w soki. Korę suszy się w pomieszczeniach jasnych lub ciemnych.
BADANIA NAUKOWE
Kwas salicynowy i aspiryna – Niewiele badań naukowych było poświęconych wierzbie białej jako „całości”, natomiast jej główny składnik – kwas salicynowy – został dobrze poznany i wydzielony w 1838 roku. Kwas salicynowy był zwiastunem aspiryny, lekarstwa wyprodukowanego po raz pierwszy w roku 1899. Kwas salicynowy ma silne właściwości przeciwgorączkowe, ściągające oraz przeciwzapalne. Używany jest przy bólach głowy, migrenach, przy przeziębieniach wtedy, kiedy występuje gorączka, na różne bóle reumatyczne oraz w leczeniu miażdżycy. W medycynie ludowej używano korę wierzby białej również do leczenia neuralgii. Napar z kory drzewa uspokajał wewnętrznie i działał jako środek pomagający w zasypianiu. Kwas salicynowy nie rozrzedza krwi, jak to się ma w przypadku aspiryny. Nie podrażnia również wyściółki żołądka – główny skutek uboczny stosowania aspiryny.
Użycie wierzby białej długoterminowo może spowodować podrażnienia żołądkowo-jelitowe. Jak to się ma w przypadku aspiryny, wierzba biała nie powinna być używana do obniżania gorączki u dzieci. Osoby, które są uczulone na aspirynę powinny unikać używania preparatów z wierzby białej.
Długoterminowe użycie wierzby białej nie jest wskazane, gdyż może to powodować

te same problemy, które powoduje aspiryna – chodzi tu głównie o wrzody żołądka. Jakkolwiek, użycie wierzby białej jest zdecydowanie dużo bezpieczniejsze niż użycie aspiryny.
UŻYCIE

KORA:

PŁYNNY WYCIĄG – Silniejszy niż nalewka, używany na bóle reumatyczne, bóle głowy, nerwobóle.
NALEWKA – Brać 15ml nalewki (maximum) na gorączkę lub łączyć z sadźcem przerośniętym, bzem czarnym lub z goryczką żółtą. Używać z ziołami łagodzącymi takimi jak prawoślaz lekarski lub babka zwyczajna na podrażnienia i zapalenia gastryczne.
PUDER – Brać w dawkach do wysokości 10g na gorączki i bóle głowy; zmieszać z łyżeczką miodu.
WYWAR – Stosować na dreszcze gorączkowe oraz ból głowy lub jako część leczenia artretycznego.

LIŚCIE:

NAPAR – Pić po posiłkach przy dolegliwościach związanych z układem trawiennym.
Przepis na aperitif pomagający w uśmierzaniu bólu:

3 szklanki (750ml) słodkiego, białego wina (Alsatian Muscat, Muscadet)
50g kory wierzby białej, wysuszonej i zmiażdżonej

P.S. Materiały opracowane na podstawie książki Paula Kramera, R.N.C. "Walcząc z zanieczyszczeniem organizmu" i informacji zaczerpniętych z interne
tu

Obrazek
Link do wypowiedziLink
Grażyna T.

Grażyna T. specjalista d/s
bhp,pasjonatka magii
roślin - zapraszam
d...

Temat: zioła mało znane

Lapacho – niezwykła kora
Lapacho jest nazwą handlową dla drzewa i kory z drzewa Lapacho (tecome lapacho), które występuje w lasach Ameryki Południowej- w Andach, gdzie żyje do 700 lat. Lapacho występuje też pod nazwą Tacheebo, PAU d'ARCO, "Herbata Inków", Ipe Roxo. Badania właściwości leczniczych Lapacho wykazują, że jest ono bogate w pierwastki takie jak: żelazo, wapń, mangan i magnez. Poprawia obraz krwi. Sprzyja wzrostowi ilości czerwonych ciałek we krwi. Jest wykorzystywane w Ameryce Łacińskiej w leczeniu infekcji i schorzeń wywoływanych przez wirusy, bakterie, grzyby.
Lapacho skutecznie zwalcza pasożyty, ułatwia trawienie. Aktywny składnik lapachol używany jest w leczeniu nowotworów złośliwych. Lapacho działa detoksykacyjnie, oczyszcza krew i narządy wewnętrzne z nadmiaru toksyn i trucizn. Ma właściwości antybiotyczne.

Składniki kory: lapachol, betalapachol, hydroksynaftochinon wykazują działanie przeciwwirusowe min. przeciw wirusom grypy, opryszczki (I i II typu), pryszczycy, poliwirusom.Lapacho poprawia funkcjonowanie układu immunologicznego.
Znajduje zastosowanie w leczeniu:
* chorych na leukemię
* niedokrwistość i stwardnienie tętnic
* astmy oskrzelowej, nieżytów oskrzeli
* zapalenia jelita grubego
* nieżytów żołądka
* owrzodzenia dwunastnicy
* chorób zapalnych wątroby i nerek
* cukrzycy (obniża poziom cukru we krwi)
* rozmaitych alergii
* zakażeń grzybicznych, drożdżyc (candida)
* urazów i trudno gojących się ran
* chorób skórnych

Naukowcy twierdzą, że Lapacho atakuje samą przyczynę choroby i wzmacnia odporność organizmu, zmuszając go niejako do walki z chorobą. Dlatego działa szybko i skutecznie.

Przeciwwskazania: stosowanie przez kobiety w ciąży (ze względu na badania wykazujące potencjalnie oddziaływanie na dziecko w okresie ciąży) oraz karmiące piersią (brak badań). Stosowanie leków przeciwzakrzepowych.

Efekty uboczne: czasami mogą występować nudności, wymioty, bóle brzucha - będące efektem procesu oczyszczania organizmu z toksyn. Zazwyczaj ustępują one po kilku dniach stosowania, jeśli jednak objawy nie ustępują - stosowanie należy przerwać.
Susz tej niezwykłej herbaty przygotowywany jest z kory drzewa Lapache Tecome, od którego nazwanie przyjął też sam napój. Drzewo to porasta tropikalne lasy Południowej Ameryki i wedle wiedzy botaników żyć możne nawet do 700 lat! Recepturę, wedle której przygotowuje się napar z kory Lapaczo znali już Inkowie i do dziś spotkać można drzewa pamiętające czasy gdy Indianie z tego plemienia przeżywali okres swej największej świetności. Wywar z kory tej niezwykłej rośliny zwali oni darem bogów i stosowali go w leczeniu wszelkich dolegliwości. Zgodnie z podaniami pomagać miał w zwalczaniu problemów żołądkowych, cukrzycy, artretyzmu, niedokrwistość itd.

Jak to smakuje?
Herbata przygotowywana z kory drzewa lapaczo to jeden z niewielu naparów, który przygotowywać trzeba w gotującej się wodzie. Napar przygotowany na bazie kory Lapacho posiada charakterystyczny, gorzkokwaśny smak i brązowy kolor. Aromat tej herbaty potrafi zaskoczyć niezwykłą dla innych naparów trawiastą nutą. Kora Lapacho jest bogatym źródłem składników mineralnych i bioaktywnych, zawiera substancję, które niszczą wolne rodniki i zapobiegają powstawaniu nowotworów. Jej spożywanie uzupełni braki żelaza, wapnia, miedzi i witamin. Co ważne dla ludzi stroniących od kofeiny – Lapaczo nie zawiera jej wcale! Regularne picie naparów Lapacho wspiera system immunologiczny, pomaga w leczeniu przeziębień, grypy, oraz chorób górnych dróg oddechowych.

A jak parzyć Lapacho?
Istnieją co najmniej dwie metody przygotowania herbaty Lapacho. Obie odbiegają jednak zupełnie od tradycyjnych sposobów parzenia. Tradycyjna receptura nakazuje by napar gotować pod przykryciem (w proporcji 1-2 łyżeczki suszu na filiżankę wody) przez około 20 minut. Uzyskany w ten sposób napój będzie dość mocny i intensywny w smaku.
Można także przyrządzić herbatę Lapacho w wersji delikatniejszej. By to zrobić gotujemy 4 łyżeczki suszu w 1 litrze wody przez ok. 5 minut. Potem pozwalamy nieco przestygnąć i podajemy.

Napar można spożywać na ciepło lub na zimno!


Obrazek



Obrazek
Grażyna T. edytował(a) ten post dnia 18.05.11 o godzinie 12:25
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: zioła mało znane

Grażyna T.:
Glistnik jaskółcze ziele -
Alkaloidy zawarte w glistniku mają ponadto silne działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, a także hamują rozwój pierwotniaków. Badania potwierdzają przeciwnowotworową aktywność wyciągów z glistnika[1],

Surowcem leczniczym jest ziele glistnika oraz jego sok. Rzadziej stosowany jest korzeń rośliny.

Zastosowanie wewnętrzne

Wewnętrzne zastosowanie glistnika obejmuje przede wszystkim leczenie schorzeń wątroby i woreczka żółciowego, takich jak: kolka wątrobowa, kamica żółciowa, zapalenie i stany skurczowe dróg żółciowych, zapalenie pęcherzyka żółciowego. Stosowany w odpowiedniej ilości ma działanie hepatoprotekcyjne, jednak w nadmiarze może uszkadzać wątrobę. Glistnik jest pomocny przy kolkach jelitowych i wzdęciach oraz bólach menstruacyjnych, należy jednak zachować ostrożność, gdyż może zwiększać krwawienie. Zioło obniża ciśnienie krwi oraz działa łagodnie uspokajająco. W połączeniu z innymi ziołami glistnik wykorzystywany jest w leczeniu kaszlu oraz kamicy moczowej,mięsniaków


Z
Odwar z glistnika

Pół łyżki suszonego ziela zalewamy szklanką letniej wody, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy 2 minuty. Następnie odstawiamy na 20 minut i po odcedzeniu pijemy 1 łyżkę odwaru 2-3 razy dziennie.


Nalewka z glistnika

100 g świeżego ziela zalewamy 500 ml spirytusu i odstawiamy na tydzień. Nalewkę stosujemy, rozcieńczając 10 kropli w 100 ml wody. Pijemy 2-3 razy dziennie.


Bezpieczeństwo stosowania

Doustne stosowanie preparatów z glistnikiem musi być poprzedzone konsultacją lekarską, gdyż zioło to ma działanie trujące, a jego nadmierne spożycie prowadzi do wymiotów, bólu żołądka, podrażnienia śluzówki jamy ustnej, a nawet uszkodzenia wzroku i wątroby. Przeciwwskazaniami do stosowania glistnika jest jaskra, ostry nieżyt żołądka i jelit oraz ciąża – alkaloidy zawarte w roślinie pobudzają skurcze macicy. W przypadku stosowania zewnętrznego należy uważać, aby sok z glistnika nie miał kontaktu z oczami. U niektórych osób może wywoływać reakcję alergiczną skóry.
No właśnie ..Czy do ustne zastosowanie glistnika ma wpływ na wirusy bakterie i działa antynowotworowo?

No i co z ta jaskra?
czy w ogóle ,czy np w małych ilosciach?
Link do wypowiedziLink
Elżbieta Sentkowska

Elżbieta Sentkowska nie pracuję zawodowo

Temat: zioła mało znane

Grażyna T.:
Ayahuasca
Ayahuasca (czytaj: "ajałaska") rośnie w dżungli w dorzeczu Amazonki; jest lianą, a jej nazwa w peruwiańskim języku keczua znaczy: "pnącze duchów". Ayahuasca, a ściślej wywar z tej rośliny, jest podstawowym (jeśli tak można powiedzieć) "narzędziem" w rękach curanderos , czyli tubylczych szamanów-uzdrowicieli, jakich spotyka się w lesistych prowincjach Kolumbii, Ekwadoru i Peru.
Ale wszelkie wiadomości o ayahuasce należy rozpocząć od informacji, iż jest to jeden z najsilniejszych spośród znanych środków zmieniających świadomość. Podręczniki toksykologii zaliczają "pnącze duchów" do halucynogenów - i rzeczywiście, ludzie, którzy mieli do czynienia z tą rośliną, opisują niewiarygodne wizje, jakich doświadczali pod jej wpływem.
Ayahuasca jest środkiem tyleż potężnym, co niebezpiecznym. Jej zażywanie jest ujęte w karby ścisłego ceremoniału, i może się
odbywać tylko pod kierownictwem kogoś, kto przeszedł konieczne szczeble szamańskiego wtajemniczenia. Nieodpowiedzialni tubylcy, którzy serwują wywar turystom za pieniądze, narażają ich na poważne niebezpieczeństwa. Jakie to mogą być niebezpieczeństwa? Nie chodzi wcale o jakiś bezpośredni uszczerbek na zdrowiu. Ayahuasca nie uzależnia, jak robi to tytoń, kokaina czy produkty maku. Nie jest toksyczna, i nie słychać o nikim, kto by się nią śmiertelnie zatruł. Niebezpieczeństwo polega na tym, że niewtajemniczony, który poddaje się jej działaniu, wystawia się na groźbę popadnięcia w obłęd.
niebezpieczeństwo związane z ayahuaską polega na tym, iż miejsca,
gdzie się zażywa ów środek, i ludzie, którzy się poddają jego działaniu, jak magnes przyciągają duchy. Są wśród nich duchy dobre, te które przychodzą pomagać w leczeniu i prowadzić terapeutę, ale również wraz z nimi przybywają z tropikalnego lasu demony ciemne i szkodliwe, a wśród nich astralne sobowtóry i dusze zmarłych brujos (czytaj: "bruchos") - złych czarowników, którzy ze szkodzenia innym uczynili swój sens istnienia.
chciałabym zdobyć Ayahuascę, gdzie ją kupić? Jak ktoś wie to proszę o kontakt..
Link do wypowiedziLink
« Wróć do tematów
Odpowiedz

Podobne tematy


Następna dyskusja:

zioła w olejkach




Wyślij zaproszenie do
Anuluj