Temat: Andrzj Osęka - 1971

„Jednym z subtelniejszych, choć nie najrzadziej już spotykanych perwersyjnych uroków artystycznych naszego czasu jest umiłowanie tego, co nie tak dawno jeszcze stanowiło obiekt pogardy nowocześnie myślących estetów: chodzi o makatkę z jeleniem, widoczek ze stawem, mostkiem i łabędziem, ślubna fotografię zez sztywnym panem młodym i panną młodą w welonie. Dla awangardy była to jadowita dziedzina złego (bo nie opartego na matematycznych zasadach) smaku, podejrzanego sentymentalizmu. Dla artystów współczesnych, nie tak już jak klasycy awangardy przepełnionych świętym zapałem – prowincjonalny gust stał się znakomitą okazja do haftowania przewrotnych, przy całej swej naiwności, obrazów.
Jerzy Duda Gracz maluje w konwencji ślubnej fotografii i wyszywanej makatki sceny z życia prowincjonalnego: domy są tu małe, ludzie prości, wnętrza upstrzone tapetami w jaskrawe wzorki, zawieszone obrazkami w owalnych ramkach.” Andrzej Osęka 1971.