Temat: słownik
mohāvaraṇāt siddhiḥ
Moc nadludzka jest dziełem zasłony omamienia.
moha - omamienie, niewiedza
āvaraṇa - zasłona
siddhi - moc nadludzka
Moce nadludzkie spowodowane są zasłoną omamienia, jaką wytwarza zwodnicza moc ułudy.
To, co omamia, to omamienie, czyli Maja. Na skutek zasłony przez nią wytworzonej powstaje moc nadludzka w postaci doznania tej czy innej rzeczy, uzyskana dzięki podanym kolejno: dharanie itd., nie zaś objawienie się Najwyższej Rzeczywistości, jak to powiedziano w Śrīmat Lakṣmīkaulārṇavie:
Bhagawan, Bóg samoistny, wolny od śladów narodzin,
Zwiedziony, nie widzi Siwy bez końca i bez początku,
Bez pojęć, wzniosłej siedziby, oczywistego dla stworzeń.
Natomiast u tego, u kogo znikło omamienie, dzięki dharanie i pozostałym następuje roztopienie się w Najwyższej Rzeczywistości, nie zaś tylko ograniczone nadludzkie moce, jak to opisuje czcigodna Mṛtyuṁjit:
Na pranie środkowej wsparty, pośród dróg prany-apany,
Schroniony w Mocy Poznania, niech tam uzyska asanę.
Przez co się gruby stan prany oraz subtelny, wewnętrzny,
Porzuca i nad subtelnym osiąga najwyższe drganie,
Tę pranajamę się głosi, bo od niej się nie odpada.
Pozostawiwszy za sobą dźwięki i inne zjawiska
Gun, doświadczane umysłem, niech wejdzie nim w stan najwyższy -
Oto czym jest pratjahara niszcząca więzy żywotów.
Wzniósłszy się ponad własności rozumu, niech myśl zatopi
W najwyższym, niepomyślalnym, wszechistnym, dumanym jako
Ten, co sam siebie odczuwa - to oświeceni zwą dhjaną.
Którą się wciąż utrzymuje poczucie Najwyższej Jaźni,
Taką dharanę się głosi, niszczącą więzy narodzin.
Myśl o jedności, tak siebie, jak innych istot w tym świecie:
„Jam Siwa jeden jedyny”, najwyższym samadhi zwie się.
(Netratantra 7.11-18)
|| 6 ||
Mówi o tym:
mohajayād anantabhogāt sahajavidyājayaḥ
Przez pokonanie omamienia sięgające w nieskończoność - opanowanie przyrodzonej wiedzy.
moha - omamienie, zwodnicza ułuda (Maja)
jaya - pokonanie, opanowanie
ananta - nieskończony
ābhoga - zasięg, rozciągłość
sahajavidyā - naturalna, przyrodzona wiedza, czyli unmana
Przez pokonanie zwodniczej Maji, sięgające do nieskończonych granic, opanowuje się naturalną, wrodzoną wiedzę o rzeczywistości.
Przez pokonanie, tj. przezwyciężenie, omamienia, czyli Maji, będącej więzami rozciągającymi się aż do samany, o naturze niewidzenia. Przez jakie? Takie, którego zasięg, czyli rozciągłość, jest nieskończony, tj. sięga aż do wygaśnięcia sanskar, nastaje opanowanie, zdobycie, przyrodzonej wiedzy, której postać opisuje się następująco:
Ona się każe zagłębiać w bezpoczątkowe przymioty . . .
(Svacchandatantra 4.396)
Mówi się o tym, ponieważ Anawopaja kończy się w Siaktopaji. Tak samo w świętej Svacchandzie mówi się o zdobyciu przyrodzonej wiedzy o naturze unmany - przenikania Siwy, dzięki pokonaniu omamienia kończącego się przenikaniem Siebie, zaczynając od słów:
Aż do samany, o Piękna, jest więzów sieć nieskończona,
a kończąc na wierszu:
Patrzenie na własną postać, gdy się już więzów nie widzi,
Jest przenikaniem Atmana - nie Siwy, ono jest inne.
Gdy duma jako wszechistne wszechwiedzę z resztą przymiotów,
To przenikaniem jest Siwy, które wprowadza w Czajtanję.
(Svacchandatantra 4.427-429)
Jak to powiedziano tamże:
Niech tattwę Siebie porzuci i włączy się w tattwę Wiedzy.
To się nazywa unmaną - umysł jest tylko ideą.
Poprzez idee poznanie powstaje stopień po stopniu,
W unmanie jest jednoczesne i z tego właśnie powodu
Jest ona najwyższą wiedzą, bo innej nie ma. W niej właśnie
Zdobywa się wraz wszechwiedzę i inne najwyższe cnoty,
Ona się każe zagłębiać w bezpoczątkowe przymioty,
Pozwala poznać Najwyższą Jaźń i odrzucić to wszystko,
Co nie jest Najwyższą Jaźnią, przeto nazywa się Wiedzą,
Kto w niej przebywa, przejawia najwyższy blask - Praprzyczynę.
(Svacchandatantra 4.393-397)
|| 7 ||
Tak oto ten, który osiągnął przyrodzoną wiedzę, jest
jagrad dvitīyakaraḥ
пропозиції роботи
