Temat: słownik

Moc nadludzka jest dziełem zasłony omamienia.

moha - omamienie, niewiedza
āvaraṇa - zasłona
siddhi - moc nadludzka
Moce nadludzkie spowodowane są zasłoną omamienia, jaką wytwarza zwodnicza moc ułudy.

Temat: słownik

Tak oto ten, który osiągnął przyrodzoną wiedzę, jest

jagrad dvitīyakaraḥ
Czuwający, dla którego wszystko inne jest promieniem światła.

jagrat - czuwający
dvitiya - coś drugiego, tj. świat
kara - promień światła
Jest on wiecznie czuwający, tj. stale pozostaje w jedności z unmaną, a wszystko inne, czyli świat, jawi mu się jako promień jego blasku

Temat: słownik

Gdy świat jest uśpiony, jeden tylko Najwyższy Pan, twórca dramatu świata, czuwa.
|| 9 ||

[Teraz] mówi o scenie, miejscu, gdzie ów aktor w dramacie świata stawia kroki i gra swoją rolę.

raṅgo ’ntarātma
Sceną jest wewnętrzna jaźń.

raṅga - scena
antarātman - wewnętrzna jaźń, tj. ciało subtelne i przyczynowe, zawierające wewnętrzne życie jednostki
Wewnętrzna jaźń stanowi scenę dla Atmana, który jest aktorem.

Temat: słownik

raṅgo ’ntarātma
Sceną jest wewnętrzna jaźń.

raṅga - scena
antarātman - wewnętrzna jaźń, tj. ciało subtelne i przyczynowe, zawierające wewnętrzne życie jednostki
Wewnętrzna jaźń stanowi scenę dla Atmana, który jest aktorem.

Miejsce, gdzie Atman, zamierzający pokazać grę w dramacie świata, zaznaje przyjemności (rajyate), jest sceną (raṅga), czyli miejscem przyjęcia tej czy innej roli. Wewnętrzna jaźń to dusza, wewnętrzna w stosunku do ciała, mająca postać ciała subtelnego z przewagą pustki lub prany, której istotną własnością jest zawężone przejawianie się. Tam bowiem stawia on stopę i poprzez kolejne ruchy swego zmysłu wewnętrznego, który jest jego aktorskim gestem, ukazuje dramat świata. Mówi o tym Śrī Svacchanda:

Ten, który w ciele subtelnym przez wszystkie wędruje łona,
To jaźń wewnętrzna, związana przez dobre i złe skłonności.

Temat: słownik

dhīvaśāt sattvasiddhiḥ
Mocą duchowej inteligencji - osiągnięcie wewnętrznego blasku.

dhī - myśl, rozum, tu: najwyższa duchowa inteligencja (intuicja)
vaśāt - na mocy, za sprawą, przez
sattva - wewnętrzny blask, rozbłyskujące wewnątrz światło Siebie
siddhi - osiągnięcie, urzeczywistnienie
Przez najwyższą duchową intuicję osiąga się subtelne rozbłyskiwanie wewnętrznego światła swej własnej Jaźni.

Dhī oznacza inteligencję (dhīsana) biegłą w odczuwaniu swej własnej, prawdziwej postaci. Dzięki niej ma miejsce objawienie, osiągnięcie wewnętrznego blasku, czyli subtelnego wewnętrznego drżenia o naturze rozbłyskiwania. Również w przedstawieniu wyrażenie grą stanów uczuciowych osiąga się dzięki talentowi.

Temat: słownik

vidyā’vināśe janmavināśaḥ
Gdy nie ginie wiedza, giną narodziny.

vidyā - sahajavidyā, wiedza przyrodzona
avināśa - nieginięcie
janmavināśa - zniszczenie narodzin
Dopóki utrzymuje się czysta, przyrodzona wiedza, nie ma możliwości ponownych narodzin.

Temat: słownik

Pratyabhijna ( zeszłym Pratyabhijñā; sanskryt : प्रत्यभिज्ञा), oddział Kashmir Shaivism jest idealistyczny monistyczny i teistyczny filozofia pochodząca w 9. wieku ne

Nazwa systemu pochodzi od jego najbardziej znanych prac, Iśvara Pratyabhijna karika przez Utpaladeva [1] . Etymologicznie, Pratyabhijna powstaje z Prati - "coś kiedyś znany, teraz występujący jako zapomniany", Abhi - "natychmiastowa" i jna - "wiedzieć". Tak, że ich znaczenie jest bezpośrednia znajomość samego siebie, rozpoznanie. [2]

Główną tezą tej filozofii jest, że wszystko jest Shiva , absolutna świadomość, i to jest możliwe, aby ponownie poznajemy ta podstawowa rzeczywistość i uwolnić się od ograniczeń, utożsamianych z Shiva i zanurzony w błogości [3] . Zatem, slave (Pasu - kondycja ludzka) staje master (pati - boski stan) [4] .
Treść

1 Studia i teksty
2 Kontekst
2.1 W odniesieniu do buddyzmu
2,2 W odniesieniu do Advaity Vedanty
2,3 w porównaniu z innymi Kashmir shcools Shaivism
3 dogmatów
3,1 Abhasavada i Svatantryavada
3,2 świat
3,3 Dusza
3,4 Zanieczyszczenie
3,5 Liberation
4 duchowych praktyk
4,1 Panca-Kritya - medytacja na pięciu działań
4,2 vikalpa-Kshaya - rozwiązanie dualizing pomyślał
4,3 Vaha-Cheda - cięcie wewnętrznych prądów energetycznych
4,4 Sakti-sankocah - skurcz energii zmysłów, w sercu
4,5 Shakti-vikasa - uznanie siebie do przedmiotów zmysłów
4,6 Adyanta-Koti-nibhalana - medytacja na chwilę pomiędzy oddechami
5 Uwagi

Studia i teksty

System Pratyabhijna miał okres intensywnego rozwoju pomiędzy 9 i wieku 11 [5] , z rodu mistrzów i uczniów, którzy pisali traktaty i mistyczną poezję.

Założyciel szkoły Pratyabhijna był Somananda (875-925 AD) [6] . Jego prace, put Śivadṛṣṭi jest podstawą systemu [7] . Był następnie przez jego syna i ucznia, Utpaladeva (900-950 AD) [8] , który napisał najważniejszy traktat systemu, Iśvara pratyabhijñā karika [9] [10] . Rozwijając idee swego mistrza, Iśvara Pratyabhijna karika to filozoficzny traktat omawianie podstawową naukę w szkole i porównanie go z różnych konkurencyjnych szkołach, analiza różnic i obala je w stylu logiki buddyjskiej . Nazwa szkoły pochodzi od tytułu tej pracy, a nawet więcej, w pozostałej części Indii , czasami cały Kashmiri religia Shaivite została przekazana przez nazwę Pratyabhijñā Shastra.

Innym ważnym mistrzem tej szkoły jest Abhinavagupta , który zrealizował syntezę różnych szkół Kashmir Shaivism jego magnus opus, Tantraloka [11] . Abhinavagupta także napisał dwa komentarze na Iśvara pratyabhijñā karika [12] [13] . Uczeń Abhinavagupta, Ksemaraja napisał skrót filozofii Pratyabhijna nazwie Pratyabhijñā hṛdayaṃ [14] [15] - "spontaniczne ujęcie istoty serca", który jest najbardziej popularny wprowadzenie do systemu.
Kontekst
W odniesieniu do buddyzmu

Najważniejsza różnica między Pratyabhijna i buddyzm jest związany z ostatecznym ontologiczny: podczas gdy buddyzm odrzuca koncepcji duszy (ATMAN) i bóg (Iśvara) Kashmiri Shaivites umieścić je na górze ich modelu świata [16] .

W swoim traktacie filozoficznym Iśvara pratyabhijñā karika Utpaladeva odrzuca także vasana-teoria (model marzenie świata) w przebraniu szkoły Sautrāntika filozofii buddyjskiej, bo sugeruje kolejny model do idealizmu: Shiva, który jest czystą świadomością, ukazuje wszystkie obiekty wewnętrznie, dzięki swej wolnej woli svatantrya i przedmioty pojawiają się jako prawdziwy i zewnętrznych do ograniczonych istot. On przynosi jako analogię słynny materializacja obiektów przez zaawansowanych Joginów, czysto, używając ich moce psychiczne. [17]
W odniesieniu do Advaity Vedanty

W odniesieniu do tego samego problemu: w jaki sposób świat przyjść - Utpaladeva odrzuca także Vedanta Advaitę teorię niewiedzy wieczne i niezależne (avidya) [18] . Teoria ta stwierdza, że Brahman (absolutna świadomość) jest dotknięte avidya (wiecznej niewiedzy) przez superpozycji, a wynik jest zniewolenie nieaktywnej świadomości zastrzeżeniem światowego życia. Zamiast tego, w Kaszmirze Shaivism, avidya (niewiedza) i jego kosmicznego aspektu, maya (iluzja) to nic innego jak Shakti, moc Śiwy. Tak więc, jak Shakti, są prawdziwe w przypadku ograniczonych istot, ale proste przejawy świadomości dla Shivy. [19]

W odniesieniu do ograniczonej istoty (jiva), zgodnie z Advaity Vedanty, wszelka aktywność należy do intelektu (buddhi), ale w działalności Kashmir Shaivism przypisuje również do Atmana, który nie jest obojętny, ale w posiadaniu działań pięciokrotnie stworzenie, utrzymanie, rozpuszczanie, przesłanianie i łaski. W Advaity, wyzwolony jiva uwalnia się od wszechświata, ale tutaj pojawia się jako wszechświat prawdziwe ja, świadomość masa świadomości i błogości. [20]

W Advaity, świadomość (CIT) jest tylko światło (prakaśa), ale w Pratyabhijna to także aktywność, doership. [21]
porównaniu z innymi Kashmir shcools Shaivism

W kontekście rodziny kaszmirskiej Shaivism, Pratyabhijna czasami klasyfikowany jako Shambavopaya [22] (ścieżka Sziwy) i inne razy Anupaya (non-path) [23] . Shambavopaya i Anupaya są klasy praktyk związanych bezpośrednio świadomości . Natomiast dolne dwie klasy praktyki są Shaktopaya - ścieżka Shakti - związane z umysłem i Anavopaya - ścieżka ograniczonego bytu - co odnosi się do ciała fizycznego. Tak więc, uważa się Pratyabhijna być najbardziej bezpośrednim, najkrótsza droga do wyzwolenia, wydzielania na podstawie tylko świadomości.

Mimo, że akcje te same praktyki odnoszące się do wznoszenia Kundalini na środkowym kanale ( Sushumna Nadi ), Pratyabhijna wierzy w chwilowego progresji podczas szkoła Krama w stopniowym rozwoju. [24]

W odniesieniu do spanda szkoły - Pratyabhijna jest bardziej filozoficzne i kładzie akcent na chwilowej realizacji (uznanie) Ostatecznego natomiast szkoła spanda jest bardziej praktyczne (jak na podstawowego tekstu, spanda karika) i kładzie nacisk na aspekt wibrującej energii świadomość. [25]
dogmatów
Abhasavada i Svatantryavada

Abhasa (- nieznaczne, bhāsaḥ - manifestacja) - czyli pojawienie się w ograniczony sposób, czy "niewielki przejaw Sziwy" [26], [27] jest Pratyabhijna teoria manifestacji [28] . Najwyższa świadomość (samvit) jest jak lustro, a wszechświat jest jak odbicie w niej [29] . Analogia lustro jest często używany do wyjaśnienia ahbasas bo a lusterka, jak świadomość, może zawierać nieskończenie wiele różnych obrazów bez sam problem.

Pratyabhijna potwierdza, że wszechświat jawi się jako abhasa w lustrze najwyższej świadomości, samvit, ale w przeciwieństwie do fizycznego lustrze który potrzebuje zewnętrznego obiektu, tworząc odbicie, obraz w lustrze samvit prognozuje samvit sama - działalność ta jest nazywana Svātantrya , siła woli. Innymi słowy, wszechświat wydaje wewnątrz samvit ponieważ Shiva sobie życzy.

Advaita Vedanta proponuje nieco podobny teorii wszechświata jako iluzję nałożoną na świadomości. Różnica Pratyabhijna uważa, że przyczyną manifestacji nie jest wieczne osobna zasada niewiedzy ( avidya ), ale wola Śiwy i samo stworzenie jest ontologicznie rzeczywistego, nie tylko złudzenie [30] . Jest on wykonany z abhasas, które są niczym innym, jak samobójcze Śiwy występujący jako obiektów doświadczalnych [31]

Tak więc, wszystkie rzeczy są abhasa: ziemia, woda, ogień, itp. Wszystkie ich cechy są abhasa [32] . Złożone abhasas są komponować z prostszych abhasas, zakończone z całego świata [33] [34] .

Paradoksalnie, mimo abhasas mają naturę świadomości, że istnieją również zewnętrznie objawia się z powodu ich mocą zakrycie ( Maya ) przez Śiwy [35] . Zaawansowany medytujący jest w stanie patrzeć na świat jako abhasa, błysk świadomości ( CIT ), a błogość ( ananda ), identyczny z własnej jaźni ( atman ) i niezróżnicowanej (abheda). Innymi słowy, światło świadomości błyszczy od wewnątrz obiektu percepcji, jako intuicji, super-człowieka bezpośredni rodzaj widzenia [36] .

Jeśli rozważamy wszechświat z punktu widzenia manifestacji, wydaje się, abhasa, ale kiedy rozważane z punktu widzenia końcowego rzeczywistości wydaje się, Svatantrya. Svatantrya jest komplementarne koncepcja rachunkowości abhasa na początkowy impuls manifestacji . Teoria Svatantrya potwierdza, że Shiva, podstawową rzeczywistością, pojawia się jako odrębnych przedmiotów i obiektów, ale nie ukrywa swoją prawdziwą naturę [37] . Zatem wolna wola Śiwy, która jest absolutna jedność, ma zamanifestować, aby stworzyć wielość [38] . Ten impuls do tworzenia jest figlarny charakter Shivy ( lila ).
Na świecie

Zobacz w osobnym artykule : The 36 tattvy

Koncepcja abhasa skupia się na samej istoty manifestacji. W celu szczegółowej analizy natury rzeczy ( tattva - dosłownie "że-ness") system Pratyabhijna przywłaszczył sobie 25 ontologię tattva z Samkhya i poprawić jej przez rozszerzenie górne tattvy. Zamiast ducha ( Purusza ) przyroda ( Prakriti ), Kashmir Shaivism posiada pięć czystych tattvy reprezentującymi ostateczną rzeczywistość, a następnie sześć reprezentujących proces zakrycie (maya), co przekłada się na zakaz podwójnego czystą rzeczywistość do czasu i przestrzeni ograniczonej świata i jego poddanych .
Soul

Soul, jivatman jest projekcją Śiwy w manifestacji. Podczas robienia na pięciu ograniczeń ( kancukas ) nieskończony duch pojawia się jako zintegrowane w przestrzeni i czasie, przy ograniczonych uprawnień do działania i wiedzy i poczucie niekompletności.

Te pięć przewężenia są wynikiem działania zanieczyszczenie nazwie anava mala. Jego zadaniem jest zapewnienie nieograniczonego wyświetlane jako ograniczone i oddzielone od całości. To nie znaczy, że jivatman jest ograniczona, to po prostu wydaje się tak z powodu niewiedzy [39] . Jivatman nie jest tworzone lub rodzi, ale ma taki sam status jak Shiva, występując na małą skalę, te same czynności, że Shiva wykonywanych na uniwersalny waga - tworzenie, utrzymanie, rozpuszczanie, przesłanianie i łaski [40] . Jednakże, jego kompetencje są ograniczone przez Malas [41] .

W celu otwarcia Jivatman kierunku zewnętrznych obiektów jest umieszczony w ciele subtelnym, znany również jako psychicznego aparatury lub puryastaka - osiem terenie twierdzy duszy. Osiem bramy to pięć elementów - ziemia, woda, ogień, powietrze, eter oraz zmysłowe psychiczne ( manas ), ego ( ahamkara ) i intelekt ( buddhi ) [42] .

Jivatman ogranicza dalej dwóch kolejnych zanieczyszczeń, oprócz pierwszego, anava mala - ograniczenie atomowości. Przez następne nieczystości mayiya mala, rzeczy pojawiają się jako podwójny / zróżnicowane [43] . Ograniczona podlega, jivatman, jest zanurzony w świecie pełnym zewnętrznych obiektów, w zasadniczy dualizm między ja i nie-ja.

Ponadto, przez trzeci nieczystości - karma mala - pacjent ma wrażenie, że on jest sprawcą, choć ograniczone w mocy Atman, natomiast wtedy, kiedy działa, jest identyfikowany z Shiva i działa jako część Shivy.. [44]

Dlatego ograniczona dusza jest opisany jako zniewolonych (Pasu) podczas Shiva jest master (pati). Przez oczyszczenie trzech zanieczyszczeń duszy ograniczony zbyt rozpoznaje (pratyabhijna) swoją prawdziwą naturę, becomeing Pati sam. [45]
Zanieczyszczenie

Mala (brud znaczenie, lub zanieczyszczeń) [46] teoria stwierdza, że nieskończona self, atman jest zredukowana i ograniczona przez trzy siły wytwarzane przez Shiva Shiva, korzystając ze swojej wolnej woli -. svatantrya, bierze na siebie i skurcz objawia się niezliczone atomy świadomości (cidanu - świadomość Quantas) [47] Cidanu są enwrapped przez szacie materialnego. [48] .

Jak wspomniano powyżej, trzy malas są anava mala - ograniczenie małości, mayiya mala - ograniczenie iluzji i Mala karma - ograniczenie doership [49] . Karma mala istnieje w fizycznym ciele, mayiya mala w ciele subtelnym i anava mala w związku przyczynowym ciała [50] . Anava mala wpływa na ducha i umów woli, mayiya mala wpływa na umysł i tworzy dualizm, karma mala wpływa na ciało i tworzy dobre i złe działania. Odpowiadają one indywidualności, umysłu i ciała [51] .

Z trzech ograniczeń, tylko jeden pierwszy anava mala, która jest podstawą dwóch innych, jest niemożliwe do przekroczenia poprzez wysiłek sam, bez pomocy łaski Bożej ( shaktipat ). [52] . Anava mala manifestuje się jako pozostałość wrażenia istniejące w przyczynowego ciała (podświadomość) [53] . Jest to łączny efekt pięciu ograniczeń (kanchukas) razem wziętych [54] , brama z ograniczoną do nieograniczony, od czysto-nieczyste (bheda-abheda) Świat ego kierunku czystej rzeczywistości pierwszych pięciu tattv, zakończone z Shiva i Shakti.

Mayiya mala manifestuje umysłu [55] . W Pratyabhijna, umysł jest postrzegana jako źródło iluzji [56] . Koncepcja pamiętać tutaj różni się od buddyzmu . W buddyzmie umysł zestawia aspekt świadomości. Tutaj jest to tylko związane z działalnością form myślowych, emocji, ego i pięciu zmysłów. Tak więc, wszystkie poznawcze są ograniczone postrzeganie Absolutu, są złudzeniem, ze względu na zawartość poczucie dwoistości.

Karma mala przejawia ciała fizycznego. To esencja jest ograniczenie mocy działania i iluzji indywidualnej agencji, których rezultatem jest gromadzenie karmy w ciele przyczynowym [57] .

Dojrzałość Malas osoby jest związane z poziomem łaski ( shaktipat ) jest on w stanie odbierać [58] . Z dedykowanym praktyce karma mala i mayiya mala może zostać przekroczony, ale lekarz musi znosić swój los w rękach Sziwy, jako Shiva sam może obdarzyć łaską podnoszenia anava mala i pomagając mu rozpoznać (pratyabhijna) jego zasadniczy charakter.
Liberation

W Pratyabhijna pojęcie wyzwolenia ( moksza ) jest technicznie opisane jako Jagadananda, literrally oznacza szczęście ananda świata, jagada.

W Jagadananda wszechświat jawi się jako Jaźń ( Atman ) [59] . W praktyczny sposób definicja mówi, że gdy nie ma potrzeby siedzieć w medytacji samadhi , czyli Jagadananda [60] , bo wtedy nic oprócz najwyższej świadomości (samvit) jest postrzegana. Umysł spoczywa w nieograniczonej świadomości [61] , na zewnątrz i wewnątrz staje się odwrotnie, i nie ma poczucia jedności i całkowitego zanurzenia [62] . Nie ważne co ​​robi istota wyzwolona (jedzenie, spacery, nawet spanie), doświadcza błogości najgłębszym poziomie [63] .
duchowych praktyk

Celem Pratyabhijna jest uznanie charakteru Shiva świata (i siebie). Aby to osiągnąć, konieczne jest, aby wywołać zmodyfikowanego stanu świadomości poprzez wykorzystanie Śakti. Shakti, luźno przetłumaczyć jako energię, jest dynamicznym aspektem Sziwy, związek między skończonych (podmiot ludzki) i Infinite (Shiva) . Tak więc chodzi o podstawową zasadę: "Bez pomocy Shakti, Pratyabhijna jest niemożliwe" [64] .

Aby obudzić Shakti praktyka "unfoldment w środku" jest wymagane. Środkowa ma wiele znaczeń tutaj: w najprostszej postaci, że odnosi się do kanału psychicznej przechodzącej przez kręgosłupa ( Sushumna Nadi ), który jest fizycznie centralnej osi ciała. Unfoldment w Sushumna Nadi jest osiągnięty poprzez skupienie wznoszącą oddechu ( prana ) i malejącym oddech ( apana ) wewnątrz niego. Tak więc dwie przeciwstawne tendencje zostały spojone stan braku różnicowania jest osiągnięty i Kundalini energia wznosi się. [65] [66]

Innym znaczeniem "środku" jest to, że nieważne czy pustki , ale nie odnosi się do braku poznania, to raczej brak dualizmu w poznaniu. Istnieją trzy główne przejawy pustkę w ciele: dolna - pustka w sercu - związane z czakry serca , drugi jest nieważne pośrednik związane z kanału Sushumna Nadi i trzecie void nazywany jest "najwyższy" i związane z nim z czakry korony . Rozwijać te trzy przestrzenie pociąga za sobą szereg praktyk skupienie i oddanie świadomości w tych trzech miejscach.

Trzecie znaczenie "środku" jest "stan, który istnieje pomiędzy poznawczych, gdy jedna myśl się zakończył, a drugi się jeszcze nie zaczął." Te chwile są uważane za niezbędne dla objawienia prawdziwej natury umysłu. Typowe praktyki są: podwójna zniszczenie myśl (vikalpa ksaya), wycofanie poznawczych energii do serca (śakti sankoca), ekspansja świadomości zakaz podwójnego do zewnętrznych percepcji (śakti vikasa) i generowanie chwile przerwie w myśleniu, kiedy czysta Świadomość Jaźni może być łatwiejsze do ujęcia (vaha chedda). [67] [68] .

Przyjrzyjmy się kilku z najważniejszych praktyk w bardziej szczegółowo:
Panca-Kritya - medytacja na pięciu działań

Panca-Kritya jest powszechną praktyką, która leży u wszystkich innych praktyk. Cechą Kashmir Shaivism jest pojęcie działalności wewnątrz ostatecznej świadomości działa Shiva, jego najważniejszych działań jest pięć:. Stworzenie, utrzymanie, rozpuszczanie, przesłanianie i łaski. Ale ograniczone istoty są identyczne z Shiva, Shiva, ale za nic nie istnieje, tak, oni też mają te same pięć działań, na ograniczoną skalę.

Te pięć działania są przedmiotem medytacji. Są one związane z wszystkich etapów poznania: Stworzenie jest wszczęcie percepcji lub myśli, konserwacja jest mieszkanie na niego, rozwiązanie jest powrót świadomości w jego centrum. Następnie, dwa ostatnie działania są związane z ruchem na rzecz dualizmu i nie-dualności. [69]

Celem medytacji pięciu akcji jest ich rozpuszczenie w pustkę. Proces ten jest opisany takimi metaforami jako "hathapaka" oznaczającego gwałtowne trawienie, pochłaniając całe coś, jednym haustem [70] i "alamgrasa" - Całkowite wykorzystanie doświadczeń [71] .

W praktyce stan niedwoistości ( Turiya ) jest nad-nakładane na normalne poznawczych życia codziennego [72] . Pratyabhijna nie skupia się na formalnej praktyki, ale raczej jest to filozofia życia. Wszystkie chwile życia są dobre dla Panca-Kritya praktyce, jak wszystkie poznawcze mogą prowadzić do objawienia Jaźni . Jak gromadzić doświadczenia w tej dziedzinie, mają być spalone do uniformizacji [73] . Za pomocą tego urządzenia element karmiczny jest eliminowany z naszych działań, lub, innymi słowy, dualizm jest trawiony z doświadczeń [74] .

Proces ten jest jednym z mikroskopijnych, chwila po chwili zauważyć, doświadczeń i przeformułowanie go w perspektywie podmiotu non-Dual. [75] Wszystkie doświadczenia mają tendencję do pozostawiania śladów podświadomości, zwłaszcza negatywne. Takie doświadczenia są zredukowane do "postaci nasion", do wiosny powrotem ponownie do życia, stając się wspomnienia i wzorce zachowań [76] . Ilekroć bloki powstają w życiu, trzeba wiedzieć, że są po prostu w jego świadomości i wykonywać hathapaka rozpuścić je [77] .

To nie jest w żaden sposób działania lub suche analityczne. Ponieważ niniejsza zaliczek praktyki, uczucie spontanicznej radości (camatkara), nie w przeciwieństwie do doświadczeń artystycznych, zużywa przedmiot doświadczenia spontanicznie, jak się wydaje. [78] Samo ciało to opłata z intensywnym stanie błogości i świadomości jest rozszerzony poza dualizmem. W tym stanie celem Pratyabhijna realizuje wewnątrz korpusu i oczyszczonego umysłu lekarza.
vikalpa-Kshaya - rozwiązanie dualizing myśl

Najbardziej bezpośrednie stosowanie Panca-Kritya (obserwacja z pięciu akcji świadomości) jest vikalpa Kshaya, co dosłownie oznacza "rozpuszczenie myśli" [79] . Jest to działanie, w którym dualizing treści poznawczych rozpuszcza się Atmana, który jest niedwoiste przez doskonałości [80] . Co nazywa avikalpa pozostaje, że jest czysta świadomość [81] .

Podobna koncepcja jest citta-vrtti-nirodha [82] - ustanie psychicznych wahaniom. Ten werset jest słynna definicja jogi z sutr joga Patańdżalego . Istnieje także podobieństwo Vipasana [83] , że Zen i Dzogczen tradycji [84] .

Poprzez skupienie się na czystej świadomości poznania podłoża zamiast obiektami zewnętrznymi, lekarz dociera oświetlenie. Konstrukty myślowe Dualizing należy zlikwidować a na ich miejscu światła i ekstaza czystej świadomości jaśnieje jako prawdziwej natury poznania [85] .

Powtarzając gest vikalpa-ksaya ze wszystkich myśli, jak się pojawiają, jest stopniowa przemiana na poziomie podświadomości (przyczynowy ciała), co prowadzi do tożsamości z Śiwy [86] . Tak więc, proces jest podobny do przycinania chwastów w ogrodzie.

Vikalpa-ksaya także klasyczne techniki uspokoić wzburzony umysł. W celu uchwycenia samej świadomości na powierzchni których vikalpas mają swoją sztukę, jogin wchodzi w stan kapitulacji, lub, innymi słowy, "alert bierność", bo użycie siły w tym przypadku może doprowadzić jedynie do bardziej psychiczne pobudzenie [87] .

Jak vikalpas są konsumowane w świetle świadomości, ananda pojawia się również. Kumulacja powtarzanych doświadczeń identyfikacji z Atmana w stanie nietrzeźwości z formą rozkoszy dla stabilnego fundamentu samadhi [88] [89] .

Kilka praktycznych sugestii oferowane są w tekstach Pratyabhijina: skoncentrować się na dvadasanta (powyżej czakry korony) [90] , aby wejść do pustki, jaka istnieje między chwilą jeden końcach myślowych i innym wydaje [91] , lub podobnie, na przestrzeń istniejąca między wdechu i wydechu [92] , a skoncentrować się na intensywnych emocji artystycznej [93] .
Vaha-Cheda - cięcie wewnętrznych prądów energetycznych

Vaha-Cheda (cięcie dwóch żywotnych prądów, prane i apana ) prowadzi do oświecenia, odpoczywając na wstępujących i zstępujących vayus w sercu [94] . Wnosząc do zaprzestania działalności dualizing prany i Apana równowaga zostaje osiągnięta, w tej znakomitej kondycji prawdziwa natura sercu jaśnieje [95] . Cryptic wskazanie jest psychicznie wymawia spółgłoski takie jak "K" bez samogłoski nośnej ("a"). To paradoksalne pojęcie działa jako mechanizm indukowania chwilę przerwy w aktywności umysłowej, kiedy napięcie i ból są wyczyszczone [96] . Taka technika należy do anavopaya [97] (najniższy z trzech kategorii technik w Kaszmirze Shaivism ).
Sakti-sankocah - skurcz energii zmysłów, w sercu

Śakti-sankocah jest technika oświetlenia oparty na aktywacji serca (locus projekcji Atmana) przez wycofania swoich sił z powrotem do ich źródła. Po pozwalając zmysłów sięgać do zewnętrznych obiektów, wnosząc je z powrotem do serca, wszystkie energie pięciu zmysłów są akumulowane wewnątrz ( pratyahara ) [98] . Podobnie jak przestraszony żółw przynosi jego kończyn z powrotem do zbiornika, tak jogin powinien wycofać swoje shaktis (energie zmysłów) do Atmana [99] . To odwrócenie organów zmysłowych ma budzić uznanie prawdziwej natury serca [100] .
Shakti-vikasa - uznanie siebie do przedmiotów zmysłów

Śakti-vikasa to metoda rozpuszczenia dualności (vikalpa ksaya) obecnie strumienia sensorycznych wrażeń. Będąc zaangażowany w działalność zmysłów, jogin powinien pozostać pośrodku Atmana (serce), tym samym nakładaniu na zewnętrzne postrzeganie świetle objawia serca [101] . To nastawienie psychiczne jest również nazywany bhairavi Mudra [102] . Jej efektem jest realizacja nonduality zewnętrznego rzeczywistości uznając samą podstawową naturę (Atman lub Shiva) we wszystkich poznawczych. Zatem jogin osiąga stabilizację jego niedualnej wizji poprzez systematyczną praktykę. Zarówno Shakti-sankoca i Shakti-vikasa uważa shaktopaya technik - kategoria pośrednikiem umysłu [103] .
Adyanta-Koti-nibhalana - medytacja na chwilę pomiędzy oddechami

Istnieje klasa technik, które wykorzystują dwa szczególne momenty w cyklu oddechowego na celu uznanie własnej natury. Jeśli weźmiemy pod uwagę polaryzację górę przenoszenia prądu (prana) jako pozytywne, a sprzeciwiając prądu (apana) jako negatywne, to polaryzacja wewnętrznych prądów energii osiągnie zero - równowagi - w chwilach odpoczynku wdechu i wydechu. Te chwile są kierowane z psychicznego recytacja dwóch sylab mantry Ajapa tak szynki lub szynka-sah [104] . Umiejscowienie uwagę należy w regionach serca (Anahata) i powyżej korony (dvadasanta) [105] . Ciągły ruch tam iz powrotem świadomości w-między tymi dwoma ośrodkami, które są związane z dwoma przejawami Void - puste serca i wyrobisk najwyższego, powoduje aktywację środkowej kanału (sushumna nadi) i stan braku dualności.
Uwagi

Temat: słownik

Pojęcie Svatantrya jest centralnym filozofii Somananda się. Wolnej woli Śiwy manifestuje się jako energia, zwana Shakti , która emanuje z Śiwy samego i rzeczy, z których świat jest tworzony, a tym samym bycie ontologicznie przednio na świat, to jest poza przeszkód [26] . Gdy rozpoczyna się proces Shakti manifestacji że dzieli się wielu ontologicznych kategorii lub substancje zwane tattvy, 36, w ilości . Tak więc świat jest za rzeczywistą (a nie iluzoryczne, tak jak w innych szkołach idealistycznych monistycznych duchowych).

Praca pisemna z Somananda zawiera więcej niż filozoficzne budowy systemu. Zawiera ona również uwagę rywalizujących szkół filozoficznych i szereg argumentów obalających na podstawie logiki. Na przykład, nie zgadza się z Somananda brutto realizmu nyaya-Vaisesika systemu subtelnego realizm Samkhya oraz idealizm Vedanta , albo że z Vijñanavada z buddyzmu [27] . W jego opinii, wszechświat jest wygląd, ale nie z Maya (iluzja), ale z wolnej woli Śiwy. W rzeczywistości wszechświat jest Shiva sam [28] . Zamiast postulowania o zasadę początku, mniej ignorancji avidyi jak Advaita Vedanta, wskazuje, że jest to jednak wolną wolę Śiwy, Svatantriya, że niewiedza pojawia. Niewiedza nie ontologiczny rzeczywistości ale epistemologiczny zjawisko [

Temat: słownik

http://www.youtube.com/watch?v=HDuaEZwRCqQ&feature=rel...

Temat: słownik

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=...

Temat: słownik

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=iDQqyVlMLdU

Temat: słownik

http://www.youtube.com/watch?v=gQ2bVlWI038&feature=rel...

Temat: słownik

Rakszasa potrafi udawać przyjaciela i pokazywać się w boskich, pięknych kształtach, jednak nie potrafi tego utrzymać zbyt długo i z udawanego przyjaciela szybko staje się zajadłym wrogiem na śmierć i życie. Typowo opisywana cecha rakszasów w dziedzinie moralnej to zaprzyjaźnianie się z gospodarzem domostwa po to, aby uwieść jego żonę. Opisuje się też przypadki tak zwanych fałszywych wielbicieli, którzy przymilają się do jakiegoś guru, po to tylko, aby zniszczyć jego misję czy wręcz zabić przywódcę i zająć jego miejsce. Zdolność ukazywania się rakszasów w pięknych kształtach odnoszona jest do błędnych wizji i fałszywych objawień jakiś nieziemskich istot podających się za dawnych bogów, dewów, aniołów, etc. Hinduizm generalnie przyjmuje zasadę weryfikowania wizji i stanów mistycznych natchnień przez uznanych i sprawdzonych, żyjących nauczycieli czy guru. Niektóre ruchy działające na marginesie hinduizmu odrzucają całą mitologię związaną z rakszasami.

Temat: słownik

Temat: słownik

Rakszas, Rakszasa ( sanskryckie: राक्षसः trl. rākṣasaḥ, japoński: 羅刹天 Rasetsuten ) – w mitologii hinduskiej: demon-ludojad, tytan, rodzaj złośliwego, złego ducha, olbrzyma, szkodnika, złośliwy potwór-olbrzym grasujący po zapadnięciu zmierzchu i żywiącego się surowym mięsem, także ludzkim. W hinduizmie symbolizuje naturę mroczną (tamas), czyli taką w której przeważa nienawiść, naturę złą, która zadaje innym niezgodne z dharmą (religią) rany, cierpienia i krzywdy. Rodzaj żeński to rakszasi. Wodzem rakszasów jest Kuwera. [1]

Temat: słownik

Słowo rakszasa ma pochodzenie sanskryckie. Tradycyjnie wywodzone jest od sanskryckiego rdzenia rakṣ o znaczeniach strzec, pilnować[2].
Geneza

Wedle indyjskich mitów, cała rasa rakszasów została pierwotnie stworzona przez Brahmę, boga-stwórcę, jednak uległa degeneracji. Rakszasowie byli strażnikami cennych pierwotnych wód ziemi. Mitologia ludowa przypisuje rakszasom odrażający wygląd, wielką otyłość, nienaturalnie długie ręce, kształty olbrzymów lub karłów, większą liczbę nóg, obwisłe brzuchy i piersi (u rakszasic), kończyny zakończone szponami, wystające zęby czy wyłupiaste oczy. Opisuje się głowy rakszasów jako głowy gadów, osłów, koni lub słoni. Odpowiedzialni są za gwałcenie kobiet oraz wypijanie krwi czyli wampiryzm. Mogą przybierać na ciele barwy czerwoną, niebieską lub zieloną, wydają okropne ryczące dźwięki, a kiedy zabijają zwierzęta lub ludzi dla pozyskania ich mięsa, rozrywają ciało w bardzo nietypowy, makabryczny sposób. Można powiedzieć, że obraz rakszasa to obraz wszelkich patologii i deformacji oraz okrucieństwa i wynaturzenia.
Przedstawiciele

Najbardziej znanym przedstawicielem rakszasów jest Rawana, król Lanki, który porwał Sitę, małżonkę króla Rama, co jest przedmiotem eposu Ramajana. Historia zbrodni Rawany podkreśla jedynie wszelkie negatywne cechy rakszasów jako złych demonów, złych duchów, które jednak mogą się inkarnować w ludzkie ciała, które wedle wielu ruchów hinduskich, będą mieć jakieś rakszasowe oznaki w postaci wspomnianych deformacji. Inna część hinduskich grup kultowych zabrania nawet wymawiania nazwy rakszas, gdyż może to ich zdaniem wywoływać złego ducha, demona z okolicy. Dla wielu wyznawców hinduizmu opisane deformacje bywały w historii podstawą do odsuwania się od osób o cechach rakszasowych, podczas gdy dla innych były mobilizacją do pomagania takim osobom jako obdarzonym złą karmą, czyli złym losem odziedziczonym z poprzednich wcieleń lub po przodkach. Uważa się jednak powszechnie, że rakszasowe deformacje są odzwierciedleniem cech i skłonności, które są w jakiś sposób nieczyste, demoniczne.

Temat: słownik

Rawana – czarny charakter w indyskim eposie Ramajana, rakszasa, który podstępnie zagarnął tron Lanki i porwał żonę Rama, Sitę. Przedstawiany jako demon o dziesięciu głowach i dwudziestu rękach, stąd alternatywne imiona Daśamukha (Dziesięciolicy), Daśakantha (Dziesięciogłowy). W Ramakien, tajskiej wersji eposu nazywany Tosakan, w jawajskiej Dasamuka[1].

Łamał zasady prawa wobec ludzi i bogów. Naraził się Śiwie usiłując przesunąć górę Kajlas, na której Śiwa tulił swoją żonę Parwati. Oburzony Śiwa przyciskając górę do ziemi, przygniótł ręce Rawany. Wyraz jego bólu był tak przeraźliwy, że właśnie wtedy zyskał on przydomek Rawana - Krzykacz, Wyjec. Scenę tę przedstawiono m.in. na płaskorzeźbie w słynnej świątyni Kailaś w Elurze.

Temat: słownik

Temat: słownik

Temat: słownik

Adam Pernal:
Rakszasa potrafi udawać przyjaciela i pokazywać się w boskich, pięknych kształtach, jednak nie potrafi tego utrzymać zbyt długo i z udawanego przyjaciela szybko staje się zajadłym wrogiem na śmierć i życie. Typowo opisywana cecha rakszasów w dziedzinie moralnej to zaprzyjaźnianie się z gospodarzem domostwa po to, aby uwieść jego żonę. Opisuje się też przypadki tak zwanych fałszywych wielbicieli, którzy przymilają się do jakiegoś guru, po to tylko, aby zniszczyć jego misję czy wręcz zabić przywódcę i zająć jego miejsce. Zdolność ukazywania się rakszasów w pięknych kształtach odnoszona jest do błędnych wizji i fałszywych objawień jakiś nieziemskich istot podających się za dawnych bogów, dewów, aniołów, etc. Hinduizm generalnie przyjmuje zasadę weryfikowania wizji i stanów mistycznych natchnień przez uznanych i sprawdzonych, żyjących nauczycieli czy guru. Niektóre ruchy działające na marginesie hinduizmu odrzucają całą mitologię związaną z rakszasami.

Wiem o czym mówisz..