Temat: Vitrualizacja Centos

Karolina Drożdżewska:
mam taki podzial:

- pelna z systemem operacyjnym
- pelna z hypervisorem
- parawirtualizacja
- wspierana sprzętowo
- na poziomie systemu operacyjnego

Nie mogę spać, postanowiłem więc uporządkować podział zapropowany przez Karolinę, bo moim zdaniem może kogoś wprowadzić w błąd.

Możemy wprowadzić dwa podziały:

1. W zależności od rodzaju hypervisora:

- typ 1, tak zwany "bare-metal", specjalnie przygotowane minimalistyczne środowisko (może być częścią firmware) uruchamiane bezpośrednio na hoście (np. VMware ESX). Do tej kategorii zaliczamy też hypervisory zawarte w jądrze systemu operacyjnego (np. KVM),

- typ 2, hosted, instalujemy go na konwencjonalnym systemie operacyjnym (VirtualBox, VMware Workstation, VMware Server).

2. Rodzaj wirtualizacji

- parawirtualizacja, w skrócie: istnieje interfejs pomiędzy hostem a gośćmi, który umożliwia wykonanie części operacji, które w przypadku pełnej wirtualizacji musiałyby zostać wykonane w wirtualizowanym środowisku, bezpośrednio na hoście. System uruchamiany na wirtualnej maszynie musi obsługiwać ten interfejs. Tworzone środowisko nie jest identyczne z fizycznym środowiskiem (modyfikowany jest zestaw instrukcji procesora), dzięki temu można ominąć trudne do wirtualizacji elementy danej architektury,

- pełna wirtualizacja, w uproszczeniu: wszystkie operacje wykonywane w zwirtualizowanym środowisku, którego architektura jest identyczna z architekturą hosta,

- OS-level virtualization, jedno jądro, kilka userlandów,

- inne, których znaczenie w tej dyskusji jest zerowe (chyba, że o czymś zapomniałem)

W przypadku pełnej wirtualizacji niektóre rozwiązania korzystają z wparcia sprzętowego takiego jak VT-x i AMD-V, niektóre pozwalają na pełną wirtualizację wyłącznie programowo np. VMWare i jego "binary translation".

Jeśli się mylę to proszę mnie poprawić.Marek Królikowski edytował(a) ten post dnia 20.01.10 o godzinie 15:06