Temat: KRóTKIE SMAKOWANIE żYCIA

CENTRUM PROJEKT PRACOVNIA MAAT
http://maat.cho.pl
KRÓTKIE SMAKOWANIE ŻYCIA-WYSTAWA
Premiera 19 kwietnia 2007 (czwartek), godz. 20.00, sala widowiskowa, Chatka Żaka, Lublin

Reżyseria:
TOMASZ BAZAN
Odgrywają:
TOMASZ BAZAN, SYLWIA HANFF (taniec butoh)
oraz Agnieszka Gronek, Katarzyna Mróz, Kinga Boruń, Żaneta Bełcikowska

Wystawienniczość kryje w sobie cechy pewnej ekshibicji, celowej i dookreślonej, starającej się ukazać pewne zaistniałe fakty, lub też stwarzając nowy kod postrzegania wycinka rzeczywistości. Każda wystawienniczość niesie ze sobą małe zakreślenie odcinka kosmosu, to pewien rodzaj imaginacji nowego, komplementarnego świata. Wystawienniczość może zamykać w sobie każdą cząstkę naszego życia, tą realną oraz surrealną ograniczającą się do czystego intelektualnego śnienia. Poddanie danego, konkretnego punktu czasu i przestrzeni formie wystawienniczości powoduje nadanie mu statusu zamkniętego, totalnego w swoim wymiarze tworu. Każdy zamknięty w swoim wymiarze twór rządzi się swoimi własnymi prawami i zależnościami, zachodzą w nim właściwe dla niego procesy. Tworzy się coś na zasadzie maszyny idealnej, perpetuum mobile, coś, co raz wprawione w ruch, zamyka strumień czasu w swojej większej lub mniejszej powtarzalności.

Powtarzalność niesie w sobie pewne cechy ruchów sinusoidalnych, które rozpoczynając swój bieg, pnąc się w górę, w końcu opadają w dół, aby znów płynnie przejść w stronę tego, co było, aby stać się tym, co jest. Życie każdego z nas napiętnowane jest owym ruchem, determinującym nasze czyny i historię naszego czasu. Coś, co się rozpoczęło musi również się zakończyć. Pewne etapy naszego życia warunkowane są przez szereg czynników od nas niezależnych jak choćby czas i przestrzeń. Próba spojrzenia na czas ludzkiego życia z dystansu obserwatora nasuwa wnioski o "okresowości" istnienia, która staje się punktem wyjścia do sklasyfikowania pewnych zależności i zbadania pewnych zjawisk.

"Krótkie smakowanie życia" jest pewną ewolucją idei Teatru Form rozwijanej w poprzednich działaniach teatru. Odwołuje się do sinusoidy, czegoś, co nieustannie bije, zapętlając swój bieg, Cztery kaplice to cztery przykładowe okresy z życia każdego z nas. Punkty statyki, mieszające się z punktami ruchu próbują stworzyć iluzje wnętrza i zewnętrza czasu człowieka. Wytwarza się rzeczywista gra, pewien kod funkcjonowania układu. Powstaje iluzja maszyny idealnej. Ruch wykorzystywany w całym przedsięwzięciu odwołuje się do technik tańca butoh, scenografia i układ przestrzenny widowiska nawiązuje do idei Teatru Form, która zakłada komplementarne, symetryczne zapętlenie ścieżki wizualnej, dźwiękowej i czasowej.


"Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd zmierzamy..?"
P. Gauguin