Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Sny, śnienie, marzenia senne.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Ucho symbolizuje słuchanie, podsłuch, komunikację, ciekawość, wiedzę, radę, posłuszeństwo, plotkę, pochlebstwo, pokusę, zdradę.

Ucho bóstwa. Na ścianach i ołtarzach staroż. świątyń pogańskich wyobrażano uszy oznaczające wysłuchanie modlitwy (niekiedy były to dary wotywne za wyleczenie z choroby uszu). Liczne miejsca w Biblii mówią o uszach Boga właśnie w tym sensie. „I wysłuchał Samuel wszystkich słów ludu, i mówił je w uszy Pańskie” (l. Ks. Król. 8,21). „Nakłoń, Panie, ucha twego i usłysz” (4. Ks. Król. 19,16).

Uszy — słuchanie i posłuszeństwo. „Mojżesz zarżnął barana, wziął z niego nieco krwi i pomazał płatek prawego ucha Aarona” (Lev. 8,23), uświęcając w ten sposób narząd ciała arcykapłana, którym przyjmować będzie polecenia Jahwe. Jezus powiada: „Kto ma uszy do słuchania, niech słucha!” (Ew. wg Mat. 11,15 iin,).

W starożytności sądzono, że ucho jest siedzibą pamięci. Gest ciągnięcia za ucho świadka, mający na celu utrwalenie aktu prawnego w jego pamięci, w powszechnym użyciu aż do średniowiecza włącznie, przeżył w formie szczątkowej do naszych czasów jako gest żartobliwego napomnienia (charakterystyczny np. dla Napoleona I) ucznia przez nauczyciela, syna przez ojca itd. Wg Pliniusza St. (Historia naturalna 11,103) siedzibą pamięci był płatek ucha.

Długie, szerokie małżowiny uszne (w Chinach) — mądrość i rozsądek; nieśmiertelność. Półlegendarny filozof chiński z VI w. p.n.e., Laocy, miał jakoby uszy długie na siedem cali i nazywany był dlatego „długie uszy”.

Buddyjską oznaką mądrości są długie płatki uszne.

U nas długie uszy znaczą w przen. wścibstwo, szperanie w cudzych sprawach, podsłuchiwanie.

Przekłute ucho — podległość, niewola. Według praw ustanowionych przez Boga (Ex. 21, l—6) niewolnik Hebrajczyk po sześciu latach pracy musi zostać wyzwolony, a jeśliby pragnął pozostać dłużej, właściciel przekole jego ucho szydłem; wtedy będzie niewolnikiem aż do śmierci. Majtkowie europejscy tradycyjnie przekłuwali sobie płatek ucha i nosili w nim pierścień oznaczający zaręczyny z morzem.

Głuche uszy. Kazać do głuchych uszu — zwrot oparty na Proroctwie Izajasza (42, 18— 20). „Mają uszy do słuchania, a nie słyszą” (Ezechiei 12,2). Wąż zatyka sobie uszy — zob. Wąż. Mówić do głuchych uszu, łac. surdis auribus dicere (Liwiusz 3, 70, 7). „Głuche ucho nocy” (Henryk V 4, Chór, 11 Szekspira, tł. L. Uiricha).

Nastawiać uszy (ucha), strzyc uszami — o zwierzętach mających ruchome małżowiny uszne; przen. o ludziach — słuchać uważnie, z zainteresowaniem, nasłuchiwać pilnie. Gdy Ezdrasz czytał Prawo, „uszy wszystkiego ludu były nastawione ku księdze” (Nehemiasz 8,3). „Ucho próbuje słów jak podniebienie pokarmu” (Hiob 34,5). Dzwonienie w uszach. „I rzekł Pan do Samuela: »0to ja czynię słowo w Izraelu, a ktokolwiek je usłyszy, zadzwoni mu w obu uszach”” (. Ks. Król. 3,11).

Dzwonienie w (prawym a. lewym) uchu znaczy, wg ludowego przesądu, że ktoś nieobecny mówi o nas dobrze (jeżeli w prawym) lub obgaduje nas, oczernia (jeśli w lewym uchu); to samo oznaczać ma swędzenie, palenie i łaskotanie. Pulsowanie, tętnienie krwi w uszach — plotki a. zmowa nieprzyjaciół.

Pchła w uchu — ostrzeżenie przed przykrością.
Spiczaste uszy, wraz z kozimi nogami, są cechą bożków gr. Pana i Satyra.
Uszy beockie — tępe, niemuzykalne, nieczułe na krasomówstwo.
Uszy polizane przez węża — zob. Wąż.
Seksualne znaczenie ucha często występuje w Afryce (np. u sudańskich Mandingów i Dogonów): małżowina uszna reprezentuje tu fallusa, a zewnętrzny przewód słuchowy — pochwę. Jest to symbolika nieobca wczesnemu chrześcijaństwu: mszał salzburski zawiera dwuwiersz Magnusa Feliksa Ennodiusa (434—521): „Gaude, firgo, muter Christi, quae per aurem conceptisti” tac. ’raduj się. Dziewico, Matko Chrystusowa, która poczęłaś przez ucho’, tj. słuchając słów Zwiastowania, przyjmując Yerbum; ucho oznacza tu posłuszeństwo słowu bożemu, zgodę na poczęcie Mesjasza.

Ucho i miecz — emblemat św. Piotra, który uciął mieczem ucho Malchusowi (Ew. wg Mat. 26,51 i in.). Obcięcie uszu za oszkalowanie, spotwarzenie monarchy. Gdy Falstaff obmawia księcia Henryka, który wszedł nie poznany w przebraniu posługacza, książę mówi: „Czy ten czop chce, żebym mu uszy obciął?” (Henryk IV ci. 2, 2,4 Szekspira, tł. L. Uiricha).

Natrzeć komuś uszu, dać komuś po uszach — zbesztać; napomnieć; pierw. z języka szermierki.

Ucho — pokusa, szeptane pochlebstwa, czarodziejskie zaklęcia.
Wenus do Adonisa: „Pomów ze mną, zaczaruję twoje ucho” ang. Bid me discourse, I will enchant thine ear” (Wenus i Adonis 145,5 Szekspira).

Użyczać ucha — słuchać chętnie czegoś, kogoś, ulegać czyimś namowom. „Przyjaciele, Rzymianie, rodacy, użyczcie mi waszych uszu”, ang. Friends, Romans, countrymen, lend me your ears (Juliusz Cezar 3,2 Szekspira).

Uszy lepszym radcą małżeńskim niż oczy. „Nie wybiraj, junochu, oczyma, ale słuchaj cichymi uszyma” (Wiersz o małżeństwie l —2, anonim śrdw.), tj. nie daj się zwieść urodzie dziewczyny, ale posłuchaj wprzód, co ludzie o niej mówią.
Ośle uszy — zob. Osioł. Aż po uszy zagłębiać się w czymś, zadłużyć, zadurzyć itd. — całkowicie; co prawdop. odnosiło się pierw. do osoby tonącej w wodzie a. bagnie.

Aż uszy więdną (bolą, puchną) od czyjegoś gadania, świntuszenia, bluźnierstw. kłamstw, głupstw itd. „Brązowe nawet więdną uszy od ryku, pisków i giędzenia” (..Pomnikomania” krakowska 3—4 T. BoyaŻeleńskiego).

Chodzić na uszach — hulać, szaleć, wyprawiać po pijanemu brewerie.

Ciągnąć za uszy — czynić coś za wszelką cenę, wbrew możliwościom.
Jednym uchem wpuszczać, drugim wypuszczać — słuchać nieuważnie, z roztargnieniem, szybko zapominać to, co ktoś mówił.

Kłaść uszy, stulić, kłaść uszy po sobie — o przestraszonym, zbesztanym psie; przen. pokornieć, tchórzyć, ustępować placu. Kupieckie uszy mieć — udawać, że się nic nie słyszało. Leje mu się do uszu — jest w trudnym położeniu, w biedzie.
Ma dobrze za (a. między) uszami — jest sprytny, rozumny.
Psi za uchem mu wyją — miota nim niepokój; gryzie się, denerwuje.

Puścić uszy na targ (a. po domach) — zasięgać wieści, przysłuchiwać się plotkom, podsłuchiwać. Stawać na uszach — robić wszystko, co możliwe, nie szczędzić wysiłków, dwoić się i troić, zadawać sobie wiele trudu.
Uczciwszy uszy — z przeproszeniem. Uszy do góry! — nie tracić animuszu! nie upadać na duchu! Zwiesić, opuścić uszy — stracić humor, otuchę, upadać na duchu.

Ściany mają uszy — można się obawiać, że ktoś podsłuchuje.
Ucho Dionizjusza — urządzenie podsłuchowe. Dionizjusz Starszy, ok. 430—367 p.n.e., tyran Syrakuz słynący z podejrzliwości, kazał, wg anegdoty, wydrążyć w pieczarze niszę akustyczną, by móc podsłuchiwać osobiście rozmowy więźniów pracujących w kamieniołomach. Podobne urządzenie podsłuchowe dla księcia Mediolanu Lodovica Sforzy, zwanego II Moro, zbudować miał Leonardo da Vinci. Przen. trąbka uszna dla źle słyszących.

Zausznice, kolczyki, ozdoba zawieszana na uchu, często na przekłutym płatku ucha, dziś zwykle jako klipsy; służyły jako amulet a. maskotka; złote wiązały się z kultem Słońca, srebrne — z kultem Księżyca.
Krew płynąca z przekłutego płatka ucha dziecka oznaczała ofiarę dla bóstwa, które miało czuwać nad losem dziecka. W buddyzmie ozdoba bodhisattwy.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Ptak i ryba - symbole.

Ryba symbol prastary, Sumer,Egipt,Indie,Grecja,Syria, Palestyna.

Sumer-mit o rasie pół-ryb, pół-ludzi, którzy nauczyli ludzi pisma,architektury,rolnictwa, słowem: cywilizacji.

Eridu- najstarsze miasto Mezopotamii, w najstarszej świątyni świata składano bogom ofiary z ryb,skladano też do grobów jako posiłek ofiarny dla zmarłych. Ryba- zaświaty,przejście dalej, umieranie i zmartwychwstanie (np.bóg Dumuzi, nazywany królem-rybakiem).

Sumeryjskie reliefy- dotyczące scen kultu, obrządku pokazują kapłanów w rybich kostiumach;
ryba to wiedza, mądrość,odnowienie,zmartwychwstanie. Bóg madrości sumeryjski Enki przedstawiany jako człowiek-ryba.

Egipt-tu ryba związana z silnym tabu (a jak wiadomo egipskie tematy tabu zazwyczaj zwiazane były z postacia władcy). Świątynia dom Ryb. W najstarszych tekstach-Tekstach Piramid- nie znajdziesz wyrazu "ryba"- okreslano ją wieloopisowo, wskazuje to na pozostałość tabu,silnego.
W Egipcie ryby z jednej strony sa nieczyste- dlatego nie mógł ich spożywać król i kapłani, ale...
Być może nie mogli spożywać ryb, bo bóg/mędrzec (za jakiego uchodził egipski król czy kaplani) nie powinien spożywać... innego boga/medrca (czego symbolem była ryba).

Przykład bogini Hatmehit, zwanej "Najświetniejszą wśród ryb", przedstawiana jako kobieta z rybą
(delfinem, uznawanym wtedy za rybę) na głowie.
A pierwszy historyczny władca Dolnego i Górnego Egiptu- Narmer- posługiwał się jednym z królewskich symboli: rybą-sumem ( stąd też jego imie pochodzi).

W Egipcie ryba często jest ofiarą fundacyjną- coś jak amulet, kamień węgielny w budowlach.

Na Krecie czy w Grecji delfiny-ryby uznawani za przewodników dusz zmarłych. Są też wizerunki osób siedzących na delfinach- przewożonych do świata umarłych albo...odwrotnie ze świata umarłych do świata żywych (inicjacja na przykład).

Związek ryby z wodami traktowano jako połaczenie na wyższej płaszczyżnie- z Praoceanem.
Praocean płynie także w drugiej strefie uniwersum- w niebiosach, i w trzeciej strefie uniwersum- w krainie podziemnej.
Ryby więc to moc życia-> wychodzi z wody(głębiny),żyje, umiera-powraca do wody, odradza się.
Ryba jest potężna- symbol zanurzony w głębinach Praoceanu podtrzymuje ziemię zanurzoną w Praoceanie. Ryba jest jednym z Filarów Świata(axis mundi).
Ryba z jednej strony a ptak z drugiej - oto Filary Świata.
Praocean opływał wszystkie strefy uniwersum, niebo to przestwór płynny.

W Mezopotamii znaki zodiaku bóg wyłowił siecią(na ryby) z oceany, ściągnął z nieba.
Dusza jest i rybą i gwiazdą.
W mitologii greckiej każdy zmarły pojawia się jako gwiazda na niebie.

Niebie, które jest częścią Praoceanu i łączy się z krainą podziemną, pełną wiedzy, pełną...ryb.
Niebie, po którym fruwaja ptaki...

Ptak symbol nieograniczonej wolności, istota przynoszaca wiadomości, symbol króla, łońca, wiatru, powietrza, czasu, bóstwa, twórcy, boskiego posła, madrości(kruk), pokoju(gołąb),śmierci(sowa w egipcie,Indiach,Japoni), odrodzenia(Feniks) -> tak jak ryba zmartwychwstania.

Ptak i ryba, ryba i ptak- Filary Świata, jedno przechodzi w drugie, to co umiera odradza sie w tym co żywe, nowe. Trwanie, bycie, mądrość, zmiana i stałość.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Może podszepniecie jak zrozumieć ten sen. Właściwie to kawałek snu, pamiętam, że było coś wcześniej ale nie pamiętam co. A tu ta zapamiętana część:

Nad łóżkiem, w którym śpię z drugą osobą, chyba to był mój mąż, (to jest dziwne, że wiem, że to mąż bo we śnie mam z 20 lat, a męża wtedy nie miałam) pochyla się moja mama ze słuchawką telefoniczną w ręce. Ja leżę na tym łóżku, czuję jak się przebudzam na słowa mamy, że ktoś do mnie dzwoni - mama jakoś oczekuje, że to dzwoni mężczyzna chyba.
Wiem w tym śnie, że dzień wcześniej kłóciłam się z mamą i jako że jestem, w tym śnie, jakoś od niej zależna, nie mogłam tak do końca sie jej sprzeciwić. Może ta zależność polegała, że w śnie, mieszkałam u niej (w rzeczywistości mieszkam osobno i dość daleko od niej).
No więc mama pochyla sie nade mna z tą słuchawką, ja zaspana, ale widzę dokładnie twarz mamy i nową jakąś garsonkę, jak na wyjście, albo do pracy w biurze, mama we śnie ma ok.40 lat - tyle co ja w życiu realnym, ma nowa fryzure, puszyste włosy (tak naprawdę mama ma ok.70)
Biorę słuchawkę, wstaję z łóżka, chodzę po pokoju, rozmawiam przez telefon. Mama chodzi za mną, przede mna, zagląda mi w twarz z pytaniem, kto to dzwoni, uśmiecha się, cały czas myśli, że to dzwoni mężczyzna.
To dzwoni moja babcia, teściowa mamy, bardzo sie cieszę, że ona dzwoni ale przy mamie nie mogę tego pokazac, bo wiem, że mama bardzo nie lubi babci. Stroję więc miny przy tym telefonie i mówię mamie na boku, że to babcia dzwoni. Mama sie nie uśmiecha już. Nadal mnie obserwuje.
Serce mi się cieszy, że z babcią rozmawiam, bo tęsknię za nią, ale rozmawiam zdawkowo, bo przecież mama na przeciwko mnie obserwuje. A babcia mówi, że ma telefony do różnych osób, znajomych, rodziny i że jak będę potrzebowała to u niej są te numery telefonow.
Mówię, że dziekuję ale że mam wszystkie potrzebne mi numery. Mimo, że mówię bardzo zdawkowo babcia rozumie i serdeczności mi przesyła.

Koniec snu.
I nic nie rozumiem, żadnych numerów do rodziny, znajomych nie potrzebuję, nawet nie szukam.
No i to spanie we śnie.

Może coś poradzicie ?

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Alu mogę jedynie podpowiedzieć czym ja się kieruję, aby zrozumieć znaczenie snu, a cała resztę musisz sobie poukładać sama:)
Na ogół osobę śnioną odczytuje się na kilku poziomach znaczeniowych. Po pierwsze - może ona oznaczać samą siebie. Po drugie - bardzo częste - obrazuje ona część naszej psychiki, nasze myśli i uczucia. Przy czym płeć precyzuje, czy chodzi o rozum, wiedzę, chęć walki, nadzieje na przyszłość (mężczyźni), czy też o emocje, intuicję, przeszłość, bierność (kobiety.) Starzy ludzie - to stara mądrość, długi czas, nasze korzenie, . Ojciec i matka - podobnie ich się interpretuje, jak starych ludzi: po jednej stronie stara wiedza i rozum, męska część naszej duszy, zachęta do aktywności, po drugiej - poleganie na intuicji i uczuciach, czekanie.
Po trzecie - charakterystyczny rys tej osoby może uosabiać naszą sytuację życiową.
Trzeba przeważnie odczytywać znaczenie snu z ludźmi na wszystkich tych trzech poziomach. Dlatego sen tak chętnie posługuje się ludzkimi symbolami, że szybko i na skróty (trzy w jednym) może przekazać takie bogate przesłanie.
Ważne, gdzie spotykamy tych ludzi: jeżeli w domu, mieszkaniu, jakimś wnętrzu - mają oni wpływ na naszą psychikę i samopoczucie, pomagają lub utrudniają nasz rozwój, wskazują, jak sobie radzić z naszą duszą. O ile śnią się gdzieś poza, na zewnątrz, mają jakiś wpływ na nasze życie i sprawy niezależne od naszej psychiki.
Telefon we śnie jest symbolem komunikacji pomiędzy ludźmi. To w jaki sposób rozmawiasz przez Telefon we śnie odzwierciedla twoje aktualne relacje z ważnymi dla ciebie osobami.
Cudzy dom, mieszkanie - to na ogół nasza część psychiki, która się wyniosła: role, które przyjęliśmy na siebie, wbrew naszym wrodzonym potrzebom, bez względu na to, co ci się śni, emocje które towarzyszą tym scenom, są prawdziwe i są bezcenną wskazówką. Emocje w snach nigdy nie kłamią.:)

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

"Serce mi się cieszy, że z babcią rozmawiam, bo tęsknię za nią, ale rozmawiam zdawkowo, bo przecież mama na przeciwko mnie obserwuje. A babcia mówi, że ma telefony do różnych osób, znajomych, rodziny i że jak będę potrzebowała to u niej są te numery telefonow.
Mówię, że dziekuję ale że mam wszystkie potrzebne mi numery. Mimo, że mówię bardzo zdawkowo babcia rozumie i serdeczności mi przesyła."

Ala, ten fragment Twojego uderzył mnie najbardziej.Tak sobie myślę, że może powinnaś skontaktować się z babcią. Uważam też, że głównym jego przesłaniem jest babcia.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Diana Pogodna:
Ptak i ryba - symbole.

Ryba symbol prastary, Sumer,Egipt,Indie,Grecja,Syria, Palestyna.

Sumer-mit o rasie pół-ryb, pół-ludzi, którzy nauczyli ludzi pisma,architektury,rolnictwa, słowem: cywilizacji.

Eridu- najstarsze miasto Mezopotamii, w najstarszej świątyni świata składano bogom ofiary z ryb,skladano też do grobów jako posiłek ofiarny dla zmarłych. Ryba- zaświaty,przejście dalej, umieranie i zmartwychwstanie (np.bóg Dumuzi, nazywany królem-rybakiem).

Sumeryjskie reliefy- dotyczące scen kultu, obrządku pokazują kapłanów w rybich kostiumach;
ryba to wiedza, mądrość,odnowienie,zmartwychwstanie. Bóg madrości sumeryjski Enki przedstawiany jako człowiek-ryba.

Cały post, który zamieściłaś Diana, jest bardzo ciekawy. Generalnie sprawa tabliczek sumeryjskich i ich odczytanej treści, również.

Sumeryjski Enki miała brata bliźniaka Enlila. Bracia nizmiernie się z sobą poróżnili. Enlil chciał stworzoną przez Anunnaki ludzkość wygubić w potopie, natomiast Enki określił się jako przyjaciel ludzkości i polecił biblijnemu Noemu zbudowanie Arki. Co ciekawe olimpijski Zeus też chciał ludzkość potopem zniszczyć, jako niedoskonały twór Prometeusza. Wszystkie te sa wzajemnie analogiczne, a jedynie przekaz kulturowy je różni.

Delfiny to podobno Atlanci, którzy pozostali tu celem wspomagania rodzaju ludzkiego. Pierwszym królem Atlantów był podobno Atlas, który dźwiga "niebo'- czytaj zodiak- na swoich barkach. Atlasa zaś w "konia" zrobił Herakles przy jednej ze swoich dwunastu prac - też związane z zodiakiem.
O ile się nie mylę Atlantyda była też zwana Posejdonią ( jeśli się mylę, poprawcie mnie), której władcą był sam Posejdon/Neptun.

Wrócę jeszcze na chwilę do Annunaki. Wedle przekazów, człowiek został przez nich stworzony do niewolniczej służby.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Wg Enuma Elisz, babilońskim eposie o stworzeniu wszechświata „Kiedy na wysokości”, symbolem Ciemności i Chaosu jest smocza bogini Tiamat. Enuma Elisz opisuje walkę pomiędzy siłami Światła i Ciemności, która odbyła się przed stworzeniem Ziemi i człowieka.

An - Król Niebios.
Naczelnym bóstwem jest An - król niebios, uosobienie pierwiastka męskiego. Jego małżonką jest bogini Ki - Ziemia, personifikująca pierwiastek żeński. Oba te pierwistki zrodziły się z przedwiecznego morza, jako kosmogoniczna góra, złożona z nierozłącznie ze sobą związanych: Nieba i Ziemi.
Z ich związku narodził się bóg Enlil - uosabiający powietrze, który oddzielił Niebo od Ziemi ( podzial pierwiastka męskiego i żeńskiego). An wzniósł Niebo w górę, Enlil przeniósł swą matkę - Ziemię „na dół”. Tak więc pierwotnie Niebo i Ziemia stanowiły całość, której rozdzielenie stało się zaczątkiem powstania świata w jego znanym ludziom kształcie.

Tiamat, to smocza bogini Chaosu, która w walce z siłami światła została pokonana przez boga Marduka - Jowisza, a wraz z nią pokrewne i służące jej istoty wszelkiego zła, czyli jedenaście potworów służących jej do walki. Tiamat została przepołowiona w wyniku wielkiej bitwy na pół. Z jednej połowy została stworzona Ziemia, a z drugiej Niebo, wszelki zaś Chaos został umiejscowiony pomiędzy Niebem a Ziemią. Tiamat została pokonana, lecz nie na zawsze. Uśpiona czeka na swe przebudzenie, a dokonać tego może jedynie człowiek, który został stworzony z krwi boga – Kingu, pierworodnego syna Tiamat, który stąpa po Ziemi stworzonej z ciała Smoka, czyli zabitej bogini Tiamat:
„ Nałożyli nań karę za jego przewiny, krew jego przelali.
Z jego krwi stworzyli rodzaj ludzki,
On Ea nakazał mu bogom służyć, a bogów puścić wolno”.

Po dokonaniu tej pierwszej czynności dochodzi do stworzenia i ustalenia porządku życia i istot żyjących. An występuje jako istota wszechpotężna, lecz nie ingerująca bezpośrednio w sprawy ludzkie, wyjąwszy pewne momenty odnoszące się do najdawniejszych dziejów. Upatrywano w nim praprzyczynę wszystkiego, która spełniwszy to, co do niej należało, przekazała swe funkcje Enlilowi, przelała na niego całą swoją moc i z jakiejś niezmierzonej dali czuwa nad właściwą koleją rzeczy.
Enlil – syn Ana, jest inicjatorem wszelkich poczynań stworzycielskich. Niektórzy badacze uważają, że przejął on - jako bóg złożony z dwóch bóstw - od Ana królowanie nad zastępem bogów i władzę nad Wszechświatem.
Na zawsze jednak pozostał An ojcem wszystkich niebiańskich bogów - Annunaki ( dzieci Ana). Mówią o tym słowa zawarte we wstępie do mitu „Trzoda i ziarno” :
„ Po tym, gdy na górze niebios i ziemi
An sprawił, że zrodziły się Annunaki...”

Wprawdzie żyli oni w raju, lecz świat był jeszcze młody i niezorganizowany. Młodzi bogowie też, więc kłopotów mieli aż nadto. Boskie dzieci Annunaki nie wiedziały nic o dojrzewaniu ziarna, nie znały ni chleba ni szat, ni naczyń, więc: „Jadły rośliny ustami, niby barany, piły wodę prosto z rowów”:
„ Annunaki z Dukug jadły, lecz pozostawały nienasycone....
Annunaki z Dukug piły, lecz pozostawały nienasycone;
Dla dobra płodów ich świętych owczarni, ich posiadłości,
Człowiekowi zostało dane tchnienie życia, aby służył bogom”.

Otóż, kiedy bogowie zaczęli się skarżyć, płakać i żalić na kłopoty, jakie ich trapią przy zdobywaniu pożywienia, jedynym bogiem, który mógł im pomóc był Enki, brat Enlila. Enki, bóg mądrości i głębin morskich, pogrążony we śnie w swym pałacu Abzu na dnie oceanu.
„Matka wszystkich bogów”, przedwieczne morze Nammu, „łzy swych dzieci przeniosła” przed Enki, wezwała go by zbudził się, wstał i uczynił „to, co jest mądre: uformował służebników dla bogów”. Wysłuchawszy jej prośby, Enki stanął na czele zastępu „dobrych i znakomitych formierzy”, a następnie tymi słowy do niej się odezwał:

„ Matko moja, stworzenie, którego imię nazwałaś, istnieje,
Utwierdź na nim wizerunek ( ?) bogów;
Zamieszaj serce gliny, która jest nad otchłanią,
Dobrzy i znakomici formierze zagęszczą tę glinę,
Ty, ty uczyń członki jego,
Ninmah będzie pracowała nad tobą,
Boginie ( narodzin)....bedą trwały przy tobie podczas formowania;
Matko moja, określ jego przeznaczenie
Ninmah utwierdzi na nim wizerunek (?) bogów,
Oto człowiek...”
Tak oto genetycy Annunaki stworzyli człowieka na wzór i podobieństwo swoje, dodając „krew” okrutnego Kingu do tej mieszanki ( DNA ?), po czym „przypieczętowali”, ustanowili jego los/przeznaczenie, jako temu, który ma im służyć.

Od razu nasuwa się tu skojarzenie z Księgą Genezis, gdzie wyraźnie jest podkreślona rola stworzenia człowieka po to, aby służył swym/ swemu bogu.
Słowa te stanowią klucz do zrozumienia naczelnej koncepcji miejsca człowieka we wszechświecie. Należy pamiętać, że Abraham, protoplasta Hebrajczyków wywędrował z Ur – podległe starobabilońskim władcom. Sumerowie już rozpłynęli się wśród plemion zwycięzkich najeźdźców, lecz tysiącletnie dzieło ich rąk, ducha, myśli, tradycji i kultury przeniknęło do wyobrażeń o świecie i wszechświecie. Tak więc wraz z Hebrajczykami intelektualny i obyczajowy Sumer powędrował w świat. Hebrajczyczy tworząc własną religię, wypracowując koncepcje filozoficzno - moralne, obficie korzystali z sumeryjskich legend, przetwarzając je na własne potrzeby. Jak choćby starotestamentowe oddzielenie Nieba i Ziemi, stworzenie światła, czy też człowieka.
Tzw Tekst z Magan, z mezopotamskiego eposu Enuma Elisz, opisuje wojnę pomiędzy siłami Ciemności i Światła, jaka rozegrała się zanim stworzono człowieka. Ciemność, której symbolem jest smocza bogini Chaosu Tiamat, została pokonana, lecz nie na zawsze. Jedynie uśpiona, czeka na swe przebudzenie, na swój czas, a dokonać tego może jedynie człowiek, który został stworzony z krwi boga – demona, Kingu. Człowiek ten stąpa po Ziemi stworzonej z ciała Smoka, czyli uśpionej bogini Tiamat. Duch Tiamat jest we wszystkim, co żyje, albowiem jest ona duszą wszechświata, Anima Mundi, i źródłem wszystkiego, co żyje.
Człowiek nosi w sobie jej dziedzictwo, czyli boską iskrę, którą otrzymał wraz z krwią pradawnych bóstw, głównie Kingu. Iskrę tę można wyzwolić jedynie poprzez zanurzenie się w czarne wody Tiamat, czyli głębię własnej podświadomości.
Magan, to wg niektórych źródeł, sumeryjska nazwa Egiptu, „Kraina Śmierci”, królestwo zachodzącego Słońca.
Wiele starożytnych kultur kojarzy potwora reprezentującego siły chaosu, które sprzeciwiają się uznanym bogom, z konstelacją Gwiazdozbioru Smoka > Smok > Draco> Draconis. W Babilonii była to właśnie Tiamat, a w Grecji - Argos ( vel Ladon) – smok pilnujący hesperyjskich jabłek, które zdobyć musiał Herakles w jednej ze swoich 12 prac.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Dom symbolizuje bezpieczeństwo, trwałość, schronienie, twierdzę, mieszkanie, własny kąt; gospodarstwo domowe, domowników, rodzinę, gniazdo rodzinne; ród, dynastię; ojczyznę; Wszechświat; ciało ludzkie; skarbnicę mądrości; gościnność.

Dom emblematem rodu, dynastii. Dom Izraela (Ex. 16,31), dom Jakuba (Gen. 46,27), dom Józefa (Jozue 17,17), dom Judy (2. Ks. Król. 2,4). ,,Książę! jasnego domu szczepie znamienity” (Gość w Heilsbergu l Stanisława Trembeckiego).

Dom ojca — ród, pochodzenie. ,,Zapomnij narodu twego i domu ojca twego” (Psalm 44 11).

Dom jako miejsce zorganizowane, uporządkowane, ogrodzone, jest symbolem porządku, ładu kosmicznego, pępka świata, Wszechświata:
dach — niebiosa, ściany — Ziemia, okna — bóstwa.

W tradycji mistyków dom uważano za żeński aspekt Wszechświata (podobnie jak mur, skrzynię, ogród) lub za skarbnicę mądrości.

Dom światem. „Każdy stary przestań na tem: świat był domem, dziś dom światem” (Do starych Kazimierza Brodzińskiego).

Dom — niebiańska siedziba błogosławionych. Jezus pociesza uczniów: „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele” (Ew. wg Jana 14,2).

Dom boży — świątynia (2. Ks. Kronik 5,14), rozszerz, każde miejsce uświęcone obecnością bóstwa. Biblijny Jakub w Luzie, w drodze z Bersabee do Haranu, usnął wsparłszy głowę na kamieniu; We śnie ujrzał drabinę sięgającą nieba, aniołów i Boga, który doń przemówił; po przebudzeniu się Jakub mówi: „Jest to dom boży i brama niebieska” i nazwał to miejsce Betel, hebr. Bethel, ’dom Boga’ (Gen. 28,17).

Dom modlitwy — świątynia (Izajasz 56,7). Dom duchowy — zrzeszenie wiernych, ecciesia (l. List sw. Piotra 2,5).

Dom Mądrości wsparty na siedmiu filarach (Ks. Przypowieści 9,1), zob. Kolumna.

Dom występuje często jako emblemat ciała ludzkiego (siedliska duszy), zwł. kobiecego. Jego otwory wyobrażać mają otwory ciała, dach i strych — głowę, świadomość i rozum, kuchnia — przemiany psychiczne lub alchemiczne, piwnice — popędy, instynkty, podświadomość. „Nasz dom ziemski” — powłoka cielesna (2 List do Kor. 5,1).

Dom wieczności — grób (Eklezjastes 12,5; Psalm 48 12), również u Rzymian: łac. domus aeterna(lis). Groby budowano jak domy — ostatnie siedziby człowieka: grobowce, piramidy, sarkofagi, mauzolea, katakumby, dolmeny, mastaby; w gorącym klimacie Egiptu domy wznoszono w staroż. zwykle z lekkich i nietrwałych materiałów, nazywano je „schroniskiem”, „przytułkiem”, „zajazdem”, za to grobowce budowano solidnie i mówiono o nich „domy wieczności” (Bibliotheke 1,51 Diodora Sycylijczyka).

Dom z gliny — grób; przemijanie, nietrwałość (życia). Dom żałoby i dom wesela. „Serce mądrych jest w domu żałoby, lecz serce głupich — w domu wesela” (Eklezjastes 7,4). „Nie wchodź do domu żałoby ani nie bierz udziału w narzekaniu (…), gdyż mojemu ludowi odjąłem (…) — mówi Pan — łaskę i zmiłowanie!” (Jeremiasz 16,5). Dom niewoli — Egipt. „Wywiódł nas Pan z ziemi egipskiej, z domu niewoli” {Ex. 13,14); „A cóż to jest dom niewoli? (…) — Kiedy palce z butów wyłażą i łokcie z koszuli, kiedy się jeść bardzo chce, a nie ma za co kupić obarzanka” (Krewni 2 Józefa Korzeniowskiego).

Dom Chleba, Bethlehem, Betlejem, hebr. Bayl Lahm, na płd. od Jerozolimy — wg tradycji miejsce urodzenia króla Dawida i Jezusa; por. Chleb. Dom Łaski i Miłosierdzia, Betsaida (Betesda) w Jerozolimie przy Owczej Bramie — sadzawka przywracająca zdrowie temu, kto w nią wstąpił bezpośrednio po tym, jak anioł Pański poruszył wody sadzawki (Ew. wg Jana 5,2 —4).

Dom z cedrów libańskich — dom trwały, niezniszczalny; świątynia Salomona w Jerozolimie (3. Ks. Król. 5).

Dom zbudowany na piasku — bez fundamentów — rzecz nietrwała (Ew. wg Mat. 7,26).

Domek z kart — piramidka ustawioa z kart do gry — rzecz nietrwała.

Głosić z dachów domów — rozgłaszać jak najszerzej, rozpowszechniać jakąś nowinę. Domy w staroż. Izraelu miały płaskie dachy, na których o zmierzchu zbierano • się na rozmowy, zabawy, skąd rozgłaszano wiadomości sąsiadom, gdzie nocą sypiano. „Co w komorach na ucho szeptaliście. będzie rozgłaszane z dachów” (Ew. wg Łuk. 12,3).

"Gospodarz domu” — Belzebub, ’władca much’, bóg filistyńskiego Akkaronu odpędzający muchy, komary i wszelkie choroby; diabeł (Ew. wg Mai. 10,25; 4. Ks. Król. 1.2).

Domownicy wiary — wyznawcy (List do Gniotów 6,10). Bóstwa domowe w staroż. Rzymie — lary, penaty. Głowa domu, pan domu — mąż, ojciec, gospodarz. Pani domu — gospodyni.

Dom — korzyść, sprawa. Pro domo sua tac. dosl. ’dla własnego domu’, dla własnej korzyści, we własnej sprawie (tytuł mowy Cicerona De domo sua ’o swoim domu’, 57 r. p.n.e.).

Dom publiczny — dom nierządu; przest. zamtuz, lupanar; wulg. burdel. Dom otwarty — w którym się przyjmuje wielu gości, urządza przyjęcia, zabawy; tytuł komedii (1883) Michała Bałuckiego.

Dom symbolem ojczyzny, Polski. „Budujmy miłej ojczyźnie dom. wolności dom i siły” (Budujmy miłej… 1—2 Marii Konopnickiej). „A cała Polska — jego dom!” (Manifest ludu 8 OrOta). „O polski kraju święty! warowny domie nasz!” (Hymn Polski 1 —2 Władysława Bełzy).

Szklane domy — wizje nowej cywilizacji i cudownego życia w Polsce, jakie roztacza Seweryn Baryka przed synem Cezarym (Czarusiem) w drodze do ojczyzny, w powieści Przedwiośnie (1925) S. Żeromskiego. Przysłowie ang.: Kto mieszka w szklanych domach, niech nie ciska kamieniami. ,,Świat suknia — a dom koszula” (Ożenić się nie mogę 1,2 Aleksandra Fredry).

Dom Anglika jest jego twierdzą. „Najuboższy człowiek w swej chałupie stawia czoło całej potędze Korony. Może to być waląca się lepianka, do której przecieka deszcz i wdziera się wiatr; ale król Anglii wejść nie może!” (z przemówienia Williama Pitta, lorda Chatham. na temat ustawy akcyzowej, w Izbie Lordów w 1766).

W astrologii: przy stawianiu horoskopów niebo wyobraża się zwykle jako koło podzielone na dwanaście części zwanych Domami; każdemu z tych Domów przypisano pewne dziedziny życia ludzkiego, takie jak np. małżeństwo, przyjaźń, dzieci, wrogowie, śmierć, bogactwo czy pozycja społeczna. Planety przechodzące przez poszczególne Domy mają wpływać na te dziedziny dodatnio albo ujemnie.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Tygrys - symbol.

Często ukazywany jako symbol ziemi, w opozycji do smoka – symbolu nieba.

Tygrys jest impulsywny, nieprzewidywalny, hojny i uczuciowy.

W kulturze Dalekiego Wschodu stanowi symbol odwagi, szybkości, potęgi i piękna. To bohater mnóstwa mitów, baśni i bajek.

Nieustraszony i silny Tygrys jest często przedstawiany jako wierzchowiec chińskich bogów i symbol ich panowania nad zwierzęcymi instynktami.

Uważa się, że dosiadając tygrysa, bóstwa dowodzą swej potęgi. Na wielu tybetańskich thankach – świętych zwijanych obrazach – możemy zobaczyć bóstwa odziane w skórę tygrysa lub siedzące na skórze tego groźnego zwierzęcia.

W starożytnych Chinach wojownicy używali wizerunku tygrysa jako znaku bojowego, a wyruszając do walki zabierali ze sobą jako talizman jego podobiznę na tabliczkach wykonanych z jadeitu lub drogocennych kruszców.
Tygrys zdobił tarcze, które miały chronić przed wrogiem i proporce wojenne, by dodawać żołnierzom odwagi. Namalowany na ścianach domów bronił mieszkańców przed złem.

Choć czasem tygrys atakował człowieka, zdarzało się to na tyle rzadko, że mimo grozy i respektu, jakie wzbudzał, uznawany był za zwierzę dobroczynne – zapewniające bezpieczeństwo, zdrowie i powodzenie wielu przedsięwzięć.

Jest zwierzęciem yang i dzięki swej sile i odwadze ma zdolność odpędzania demonów.

W starożytnych Chinach tak bardzo wierzono w ochronną moc Tygrysa, że jego podobiznę umieszczano nawet na naczyniach rytualnych z brązu, by zabezpieczyć ich zawartość przed niebezpiecznymi wpływami.

Przypisywano mu rolę obrońcy, czego wyrazem było ustawianie kamiennych figur tego zwierzęcia na chińskich grobowcach. Ubierano także dzieci w stroje zdobione tygrysimi pręgami, aby chronić je przed wszelkimi niebezpieczeństwami.

Potęga tygrysa, jego królewski majestat i siła sprawiły, że został on uznany za króla zwierząt – pełnił rolę podobną do lwa w kulturze Zachodu. We wzorach na jego czole dopatrywano się nawet ideogramu przedstawiającego słowo „król”.

Ten władca dzikich zwierząt traktowany był w dawnych Chinach jednocześnie jako „pan ziemi”.

Zdetronizował go dopiero buddyzm, który uczynił z niego symbol podporządkowania zwierzęcego instynktu sile woli i ducha bóstw oraz medytujących nad marnością świata mnichów i ascetów.

Biały tygrys był uznawany za władcę „świata podziemnego”, a tym samym kojarzono go ze śmiercią. Chińscy bogowie i nieśmiertelni często dosiadali go, co symbolizować miało ich zwycięstwo nad śmiercią i osiągnięcie nieśmiertelności. Zatem obok, co prawda groźnych, lecz zarazem dobroczynnych aspektów. Tygrys reprezentował również śmierć i destrukcję.

Zawsze budził zarówno respekt, jak i grozę – słowo tygrys znalazło się na liście słów niebezpiecznych, których nie należy wypowiadać w dzień Nowego Roku Księżycowego, traktowanego nieco podobnie jak nasza Wigilia. Wypowiedzenie „groźnego” słowa, w przekonaniu Chińczyków mocno osadzonych w systemie tradycyjnych wierzeń, może ściągnąć nieszczęścia, które trwać będą cały nadchodzący rok.

Tygrys należy do tych zwierząt mocy, których wizerunki i symbole pełnią rolę ochronną, gwarantując bezpieczeństwo w różnych dziedzinach życia, również w biznesie.

Tygrys sprzyja odważnym przedsięwzięciom i realizacji najbardziej szalonych pomysłów.

Symbol tygrysa w czasach zamierzchłych był związanym z mężczyznami, którzy mieli bronić swoich rodzin i ochraniać dobytek.

Jednym z najbardziej znanych miejsc ochrony tygrysów jest założona w 1994 Świątynia Tygrysów Wat Pa Luangta Bua Yanasampanno Forest Monastery – buddyjski klasztor położony w Prowincji Kanchanaburi (zachodnia Tajlandia), ok. 300 km od Bangkoku. Mnisi z klasztoru opiekują się tygrysimi sierotami przyniesionymi przez okolicznych wieśniaków. Pierwsze tygrysię trafiło do świątyni w 1999 roku. Tygrysy wychowane wśród ludzi są na wpół oswojone i akceptują mnichów jako członków swojej społeczności. Od czasu rozpoczęcia działalności Świątyni nie zanotowano żadnego ataku wielkiego kota na człowieka.

Szczególną czcią otaczane są białe tygrysy – w Chinach królowie zwierząt, w buddyzmie symbole gościnności i pobożności, w Japonii jeden z czterech dobrych duchów (obok Ciemnego Rycerza, Czerwonego Ptaka, i Lazurowego Smoka).

Tygrys symbolizuje wojowniczość, krwiożerczość; piękno, elegancję; płomienistość, ogień, blask; odwagę, siłę, (ujarzmione) pożądanie; godność; długowieczność, nieśmiertelność.

Tygrys na Wschodzie — nieśmiertelność, twórczy ogień, światło (wspaniałe ubarwienie futra). Księżyc (w pierwszej kwadrze); towarzysz czarownika a. szamana.

Biały tygrys — w Chinach: długowieczność, godność, wojowniczość; jesień; ziemia; król zwierząt; buddyjski emblemat gościnności i pobożności;

W dawnej Polsce ciężkozbrojni pancerni okrywali się tygrysią skórą. Przysłowie: Tygrys na grzbiecie, zając w namiocie (tj. tchórz groźnie wyglądający).

Tygrys w tradycji chrzęść. — atrybut Chrystusa.

Tygrys — wściekła odwaga. „Gdy wojenna zabrzmi w uszach trąba, niechaj przykładem waszym tygrys będzie. (…) W sercu krew zapalcie, ukryjcie dobroć pod wściekłości maską” (Henryk V 3, l Szekspira, tł. L. Ulricha).

Tygrys — piękno, elegancja, uroda, płomienność, ogień, blask. „Tygrysie! tygrysie! ogniem płonący w matecznikach nocy! Jakaż nieśmiertelna dłoń, jakież oko, ukształtować mogły twą symetrię przeraźliwą?” (Songs of Experience. The Tiger l—4 Williama Blake’a).

Tygrys — gniew. „Tygrysy gniewu są mędrsze niż konie przepisów” (Przysłowia z piekła rodem Williama Blake’a).

Tygrys — niebezpieczna moc niekontrolowanych popędów; ciemna, groźna strona psychiki ludzkiej wyrażająca się w strachu, nienawiści, zemście, zazdrości, gwałtowności itd., przeciwieństwo baranka reprezentującego ufność, pokorę, uległość, dobroć itd.

Tygrys w klatce — gwałtowne, ale ujarzmione pożądanie.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

powodzenia w kopiowaniu internetu.

senniki oparte na rzeczownikach sensu nie mają, no ale jakiś sposób na za dużą ilość miejsca w umyśle jest.

Jak ktoś ma ciekawszy sen to śmiało :)

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Bartosz Kazibudzki:
powodzenia w kopiowaniu internetu.

senniki oparte na rzeczownikach sensu nie mają, no ale jakiś sposób na za dużą ilość miejsca w umyśle jest.

Jak ktoś ma ciekawszy sen to śmiało :)

Hejka, Bartku :)

Akurat te symbole pojawiły się w czyichś snach, na tej i równoległej grupie.

A że ciekawią mnie odniesienia symboliczne - to je tu, nawet dla własnej wygody/przyjemności umieszczam.

Może ciężko Ci w to uwierzyć, ale mnie naprawdę bardzo zastanawia jak dany symbol jest/był postrzegany przez różne kultury.

Piszesz, że senniki oparte na rzeczownikach sensu nie mają,
a ja myślę, że jakiekolwiek "odgórne" senniki, bez uwzględnienia co dla nas dany symbol znaczy sensu nie mają ;)

Jest cała gałąź psychologii zorientowanej na proces, która zajmuje się snami i ich znaczeniem w połączeniu z symboliką.
Czasami może Ci się wydawać, że np. Dalekowschodnie znaczenie jakiegos symbolu nie jest Ci znane - a tu niespodzianka ;) pod zmodyfikowaną formą czytałeś o nim w bajkach z dzieciństwa, europejskich bajkach.

To tak na luzie, celem doprecyzowania ;)

Napisałeś: "Jak ktoś ma ciekawszy sen to śmiało" - ciekawszy od...czyjego snu ?
A te "nieciekawe" to od macochy ? ;)



(Oskarżenie o pustostan mojej głowy pominę, Ty najpełniej wiesz jaką korzyść dało Ci użycie takiego określenia)

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Bartosz Kazibudzki:
powodzenia w kopiowaniu internetu.

senniki oparte na rzeczownikach sensu nie mają, no ale jakiś sposób na za dużą ilość miejsca w umyśle jest.

Jak ktoś ma ciekawszy sen to śmiało :)

Ej, Bartosz, a Tobie co? to Twój profesjonalny sposób wspierania innych? a może zamiast ironizować i robić przytyki o pustej głowie zechciałbyś byś podzielić się swoja opinią co sadzisz na temat snów i jak je interpretujesz?

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Mirosława B.:

Bartosz Kazibudzki:
powodzenia w kopiowaniu internetu.

senniki oparte na rzeczownikach sensu nie mają, no ale jakiś sposób na za dużą ilość miejsca w umyśle jest.

Jak ktoś ma ciekawszy sen to śmiało :)

Ej, Bartosz, a Tobie co? to Twój profesjonalny sposób wspierania innych? a może zamiast ironizować i robić przytyki o pustej głowie zechciałbyś byś podzielić się swoja opinią co sadzisz na temat snów i jak je interpretujesz?

Przecież to napisałem :)
ale jeszcze raz:
interpretując sen trzeba zwrócić uwagę na czasowniki :)
szukanie znaczenia snów po samych rzeczownikach to strata czasu :)

Diana Pogodna:

Hejka, Bartku :)

Akurat te symbole pojawiły się w czyichś snach, na tej i równoległej grupie.

A że ciekawią mnie odniesienia symboliczne - to je tu, nawet dla własnej wygody/przyjemności umieszczam.

Może ciężko Ci w to uwierzyć, ale mnie naprawdę bardzo zastanawia jak dany symbol jest/był postrzegany przez różne kultury.

Piszesz, że senniki oparte na rzeczownikach sensu nie mają,
a ja myślę, że jakiekolwiek "odgórne" senniki, bez uwzględnienia co dla nas dany symbol znaczy sensu nie mają ;)

Jest cała gałąź psychologii zorientowanej na proces, która zajmuje się snami i ich znaczeniem w połączeniu z symboliką.
Czasami może Ci się wydawać, że np. Dalekowschodnie znaczenie jakiegos symbolu nie jest Ci znane - a tu niespodzianka ;) pod zmodyfikowaną formą czytałeś o nim w bajkach z dzieciństwa, europejskich bajkach.

tylko na ile rzeczy w necie są wiarygodne ? wolałbym poczytać o jakiś osobistych doświadczeniach ...

To tak na luzie, celem doprecyzowania ;)

Napisałeś: "Jak ktoś ma ciekawszy sen to śmiało" - ciekawszy od...czyjego snu ?
A te "nieciekawe" to od macochy ? ;)

ciekawe = mają znaczenie oraz nie są łątwo wytłumaczalne.
Spora częśc snów wynika z porządkowania wydarzeń z nocy, mają
treść telenoweli.

Jung też miał podobne podejście, wyróżnił sny które pamięta się
do końca życia a ich zrozumienie pomaga przeżyć swoje życie w pełni.

(Oskarżenie o pustostan mojej głowy pominę, Ty najpełniej wiesz jaką korzyść dało Ci użycie takiego określenia)

sprytnie powiedziane. haha. Ale nie chodziło mi o pustostan (dla buddystów taka pustka jest bardzo dobra, i raczej to miałem na myśli), tylko o fakt że w dobie googla wkładanie do głowy wiedzy encyklopedycznej traci sens :) no chyba że nie traci.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Bartosz Kazibudzki:
Ale nie chodziło mi o pustostan

Nie?

Bartosz Kazibudzki: za dużą ilość miejsca w umyśle

Za duża ilość wolnego miejsca to pełnia według Ciebie ;))) ?

Bo dla mnie za dużo wolnego miejsca w umyśle to nie buddyjska swoboda umysłu.

Zupełnie inaczej brzmi Twój ostatni post, doprecyzowujący.
Z poprzedniego z "za dużą ilością miejsca w umyśle" żaden buddyzm nie wynikał.

Też chętnie poznam jak interpretujesz czasownikowo sny, czy to nie narzuca Ci to pewnych ograniczeń ? Przypisywanie tylko czasownikom roli ?

Np. woda we śnie, płynąca, oczywiście oznacza co innego niż np. zamarźnięta.
A jeszcze inne znaczenie będzie miał sen jeżeli zamiast wody pojawi się lawa płynąca.
I tu rzeczownik staje się istotny.
Albo...przymiotnik: buty czerwone a buty czarne, woda klarowna a woda brudna.

Może nie ma sensu dzielenie na rzeczownikowe, czasownikowe interpretacje ?
A pełniej byłoby podejść całościowo.

To takie moje widzenie sprawy, oczywiście każdy może się trzymać dowolnych zasad interpretacji.
I prawdopodobnie najdoskonalej sen zinterpretuje ten, kto go śnił. Poczytanie wskazówek podpowiedzi może być jednakże bardzo w tym pomocne.
Osobiście bardzo lubię takie podpowiedzi, jasne że i tak zawsze gdzieś tam sie je "przefiltruje", ale inspiracja do spojrzenia na sprawę jest.

Pozdrawiam serdecznie.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Diana Pogodna:

A pełniej byłoby podejść całościowo.

no tak, tak, złoty środek i tak dalej.

To takie moje widzenie sprawy, oczywiście każdy może się trzymać dowolnych zasad interpretacji.
I prawdopodobnie najdoskonalej sen zinterpretuje ten, kto go śnił.

W to trochę wątpię. Nieświadomość tak koduje informacje, by śniący miał trudności ze zrozumieniem.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Bartosz Kazibudzki:

Diana Pogodna:

A pełniej byłoby podejść całościowo.

no tak, tak, złoty środek i tak dalej.

Bartosz, jeśli znasz taki złoty środek, to podziel się z nami:)

W to trochę wątpię. Nieświadomość tak koduje informacje, by śniący miał trudności ze zrozumieniem.

I dlatego każda informacja, która prowadzi do zrozumienia jest na "wagę złota":)

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Bartosz Kazibudzki:

Diana Pogodna:

A pełniej byłoby podejść całościowo.

no tak, tak, złoty środek i tak dalej.

Czyli raczej nie jesteś zwolennikiem holistyki ?

To takie moje widzenie sprawy, oczywiście każdy może się trzymać dowolnych zasad interpretacji.
I prawdopodobnie najdoskonalej sen zinterpretuje ten, kto go śnił.

W to trochę wątpię. Nieświadomość tak koduje informacje, by śniący miał trudności ze zrozumieniem.

Chyba jednak się nie zrozumiemy ;)

Najdoskonalej sen zinterpretuje - po wielu wskazówkach, podpowiedziach - ten, który śnił,
bo tak naprawdę tylko on ma wiedzę na temat swojej "mitologii", kodów i symboli.
Co do nieswiadomości - właśnie po to wszelakie podpowiedzi.

Szkoda, że nie dajesz odpowiedzi, czy Twoje czasownikowe interpretacjie nie utrudniają lekko tłumaczeń snów? Bo mogłoby to ciekawą dyskusją zaowocować.

A może mógłbyś, nam ciekawskim, jakiś przykład snu zaprezentować według tej metody ?
Nawet tak w skrócie.

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Diana Pogodna:

Najdoskonalej sen zinterpretuje - po wielu wskazówkach, podpowiedziach - ten, który śnił,
bo tak naprawdę tylko on ma wiedzę na temat swojej "mitologii", kodów i symboli.
Co do nieswiadomości - właśnie po to wszelakie podpowiedzi.

Z perspektywy wielu lat śnienia snów, całkowicie się z Tobą zgadzam Diana. Sen najlepiej zinterpretuje sam śniący, choć czasami bardzo istotne są właśnie "podpowiedzi", które doskonale działają na bazie skojarzeń w związku z posiadaną wiedzą dotyczącą symboliki. Robisz więc kawał dobrej roboty wklejając nam tutaj teksty dotyczące symboli. Też troszkę tego mam, więc pozwolę sobie się pod Ciebie czasami "podpinać":)Od tego przybytku głowa nas nie zaboli:)

Temat: Sny nasze codzienne. Znaczenie, wskazówki, symbole.

Diana Pogodna:

Bartosz Kazibudzki:

Diana Pogodna:

A pełniej byłoby podejść całościowo.

no tak, tak, złoty środek i tak dalej.

Czyli raczej nie jesteś zwolennikiem holistyki ?

czyli raczej nie jestem zwolennikiem banalnych stwierdzeń

Najdoskonalej sen zinterpretuje - po wielu wskazówkach, podpowiedziach - ten, który śnił,
bo tak naprawdę tylko on ma wiedzę na temat swojej "mitologii", kodów i symboli.

jeśli ma to dobrze, jeśli nie ma to nie ma.

Szkoda, że nie dajesz odpowiedzi, czy Twoje czasownikowe interpretacjie nie utrudniają lekko tłumaczeń snów?

daję odpowiedź: bardzo utrudniają. oj jak utrudniają.

A może mógłbyś, nam ciekawskim, jakiś przykład snu zaprezentować według tej metody ?
Nawet tak w skrócie.

e, może lepiej nie. Mam jakiś wredny nastrój :DBartosz Kazibudzki edytował(a) ten post dnia 05.04.12 o godzinie 21:59