Barbara Kuziemska

Praca w zawodzie, choć nie w branży – Blu Water Studio to jedno z najbardziej cenionych biur projektowania wnętrz w Azji Południowo-Wschodniej, w którym, na niezależnym stanowisku, mam szansę wykorzystać swoje doświadczenie w każdej z poprzednich aktywności. Od podnoszenia warsztatu dziennikarskiego (redagowanie tekstów w języku angielskim) i umiejętności edytorskich, poprzez współpracę z mediami i akcje marketingowe promujące markę, na prowadzeniu i administracji strony internetowej skończywszy. Każde z zagadnień pozornie znajome, ale dzięki charakterystyce branży stało się zupełnie nowym wyzwaniem. Dodatkowo współpraca z projektantami pozwoliła mi rozwinąć się kreatywnie. Wszystko to osadzone w kontekście azjatyckiej kultury – bezcenne doświadczenie, nie tylko pod względem zawodowym.

Niemożliwe jest zamknięcie w kilku zdaniach doświadczenia wyniesionego z telewizji. Jest różnorodne, nieschematyczne i bez wątpienia przydatne w każdej innej pracy. Szerokie spektrum działań, w jakich uczestniczyłam, pozwoliło mi wnikliwie poznać specyfikę tego medium. Stając po obu stronach kamery, jako reporter i wydawca, zrozumiałam wyzwania i trudności wynikające ze współpracy pod presją czasu i bez możliwości popełnienia najmniejszego błędu. Jako edytor nabyłam umiejętność szybkiej pracy nad tekstem, obrazem i dźwiękiem jednocześnie, bo telewizja to nic innego, jak rozwijanie nieograniczonych możliwości w restrykcyjnie ograniczonym czasie. Jako researcher nauczyłam się egzekwować niezbędne mi informacje, których zdobycie było konieczne dla efektywnej pracy całego zespołu. W końcu jednak realizowałam się pracując przy najważniejszych wydarzeniach siatkarskich. Pracowałam i jednocześnie spełniałam swoje marzenia, których, czasami brutalne, zderzenie z rzeczywistością dało mi duży zastrzyk odporności, wytrwałości, pokory, ale i odwagi.

Praktyki mają nie tyle skonfrontować naszą wiedzę teoretyczną, co dać namiastkę wykonywanej w przyszłości pracy. Ja w Polsacie Sport, w swojej pierwszej styczności z telewizją, dostałam natomiast nie namiastkę, ale po prostu możliwość jej doświadczenia. Pełna determinacji i spragniona zawodowego wyzwania przekonałam się, że chcieć naprawdę znaczy móc. Potrafiłam zmobilizować się, by dobrze wypaść na żywo przed kamerą, choć znałam ja tylko ze studiów i amatorskich działań. Na koniec praktyki stworzyłam reportaż, choć nigdy wcześniej tego nie robiłam. Widoczne postępy były dowodem na to, że nauka poprzez pracę to najlepsze rozwiązanie. Choć trwała tylko miesiąc, liczyła się nie ilość, ale jakość spędzonego na praktyce czasu. Odnajdywanie pasji w wykonywanych działaniach motywowało mnie do pogłębiania umiejętności, a propozycja dalszej pracy, poza osobistą satysfakcją, świadczyła o docenieniu mojego zaangażowania.

Podążając w kierunku multimediów, dziennikarstwo sportowe w świecie wirtualnym rozwijało się z szybko, a ja miałam ambicje rozwijać się razem z nim. Sport.pl był do tego doskonałym miejscem. W największym polskim portalu sportowym nauczyłam się godzić sprawne działanie z wysoka jakością pracy. W młodym zespole kierowanym przez doświadczonych dziennikarzy Gazet Wyborczej zrozumiałam, ze zawsze można zrobić więcej i lepiej. Przede wszystkim poznałam jednak mechanizmy funkcjonowania internetu jako medium. Nie tylko ich techniczna stronę (SEO), ale także marketingowa (zabiegi zwiększające liczbę odsłon strony) czy wreszcie twórczą – wobec rosnącej konkurencji i nagromadzenia treści każdy tytuł musi przyciągnąć czytelnika, nagłówek wzbudzić ciekawość, a tekst nie pozostawić obojętnym.

Pierwsza praca w Warszawie. Współtworzenie strony internetowej poznałam już w Reprezentacji.net, ale praca dla portalu piszącego o wszystkich najważniejszych dyscyplinach i wydarzeniach sportowych wiązała się z większą presja, przede wszystkim czasu. Szybko nauczyłam się umiejętności dobrej organizacji, odpowiedzialność za decyzje i kontroli kilku czynności jednocześnie, nieustannie wzbogacając przy tym swoja wiedzę o sporcie.

Dzięki współpracy Reprezenacji.net ze stroną internetową Przeglądu Sportowego trafiłam na miesięczną praktykę do najstarszego polskiego dziennika. Po raz pierwszy uczestniczyłam w życiu redakcji prasowej i pod okiem doświadczonych redaktorów opublikowałam pierwsze teksty na łamach gazety. Nie tylko te dotyczące siatkówki, ale również dyscyplin mniej popularnych, czy wręcz niszowych, co było wymagające, ale i twórcze. Krótkie, choć intensywne doświadczenie, które znacznie poszerzyło moje horyzonty dziennikarstwa sportowego.

Grudzień 2006. Polscy siatkarze zdobywają srebrny medal mistrzostw świata. A ja w tym wszystkim stawiając swoje pierwsze dziennikarskie kroki. To w nieistniejącej już Reprezentacji.net zdobyłam podstawy warsztatu poświęcając pracy w zasadzie każdą wolną chwilę, a wszystko z czystej pasji (strona długo funkcjonowała na zasadzie wolontariatu). Tam poznałam nie tylko specyfikę środowiska, ale także przyczyniłam się do promocji siatkówki w czasach rozwoju jej popularności – Reprezentacja.net była wówczas jedynym portalem piszącym o reprezentacjach młodzieżowych. Spędzony tam czas bez wątpienia zdeterminował całe moje późniejsze życie zawodowe.