Temat: Co Jezus robił w Indiach?

Co Jezus robił w Indiach?

Pod koniec XIX w. podróżujący po Himalajach Rosjanin, Nikołaj Notowicz, natknął się na wzmianki o proroku Issie. Według tekstu, którego oryginał przechowywano w Lhasie (Tybet), święty mąż w młodości pobierał nauki w Indiach, skąd wygnano go za krytykowanie systemu kastowego. Przez kolejne lata przebywał w Tybecie, po czym wrócił do ojczyzny, by nauczać Żydów. Zmarł na krzyżu.

Swoją publikacją Notowicz wywołał burzę komentarzy odnośnie wschodnich korzeni nauk Jezusa i tajemnicy jego "zaginionych lat"…

Wszystko zaczęło się w 1887 r., gdy Notowicz przybył do Indii, które - jak pisał - nęciły go od zawsze. Z jego relacji wynika, że kontrastujący z brudem i biedą przepych, a przede wszystkim totalny chaos (panujący zarówno w głowach mieszkańców, jak i na ulicach) nie zrobiły na nim dobrego wrażenia. Ostatnim celem jego podróży był słynny Kaszmir - jego splendor jednak dawno przeminął, a Rosjanin zapamiętał stamtąd tylko smętnych tubylców, których jedynym bogactwem były podarte koszule.

W sąsiednim buddyjskim Ladakhu*, zwanym "Małym Tybetem", było nieco weselej. W drodze do Leh - stolicy krainy - Notowicz dowiedział się przypadkiem od jednego z lamów o świętym Issie**, który pochodził z ludu Izraela, a młodość spędził w Indiach, poznając ich duchową spuściznę. Przepędzony stamtąd za krytykę systemu kastowego, po kilkuletnim pobycie w Himalajach, wrócił do ojczyzny, gdzie nauczał o równości wszystkich ludzi, za co został ukrzyżowany. Rosjanin doskonale zdawał sobie sprawę z wagi tych informacji. Choć nie był wytrawnym poszukiwaczem przygód, postanowił dotrzeć do źródeł pisanych, które znalazł w klasztorze w Himis…

Spotkanie z Issą

Nikołaj Notowicz urodził się w 1858 r. w rodzinie żydowskiej, jednak w młodości przeszedł na prawosławie. Służył jako oficer w carskiej armii, parał się też dziennikarstwem pełniąc stanowisko redaktora kilku gazet w okresie I wojny światowej. Książka "Nieznane życie Jezusa", która stanowiła aneks do jego "biografii" przedstawionej w Nowym Testamencie, ukazała się po raz pierwszy w 1894 r. Dzieło dość szybko stało się popularne i wywołało burzliwą debatę. Próba przeszczepienia korzeni chrześcijaństwa na grunt filozofii Wschodu wydawała się jednak niektórym absolutnie nie do zaakceptowania.

Notowicz pisał, że chcąc dowiedzieć się czegoś więcej o Issie, musiał dosłownie ciągnąć lamów za języki. Ci, nauczeni złymi doświadczeniami uznawali, że jeśli Europejczyk bardzo się czymś interesuje, trzeba to przed nim schować. Okazało się jednak, że kompilacje podań o świętym mężu na pewno można znaleźć w Lhasie, a w odpisach także w innych większych klasztorach. Rosjanin miał świadomość, że gdyby udało się do nich dotrzeć, wywróciłoby to do góry nogami historię chrześcijaństwa. Niestety, na podróż do stolicy Tybetu nie miał pieniędzy ani sił.

Pewnego dnia, podczas zwiedzania XVII-wiecznego klasztoru Himis położonego kilkadziesiąt kilometrów od Leh, Notowicz miał okazję podpytać jednego z lamów o interesującą go postać. Dowiedział się od niego, że kopia żywota Issy przechowywana jest w klasztornym archiwum. Mnich zdradził mu też pewne intrygujące szczegóły z życia mędrca: "Kiedy to święte dziecko dorosło, zabrano je do Indii, gdzie do uzyskania wieku dojrzałego Issa studiował nauki Wielkiego Buddy. […] Ale dziś tylko główni lamowie cokolwiek o nim wiedzą" - dodał.

Choć mnich podkreślał, że Issa nie odgrywał większej religijnej roli, ci, którzy starali się później zweryfikować informacje zebrane przez Notowicza odkrywali, że legenda "świętego" nadal żyła wśród mieszkańców Kaszmiru i sąsiednich krain. Same słowa jednak nie wystarczały i Rosjanin musiał jakoś dotrzeć do materiałów źródłowych. Szczęście w nieszczęściu, w podróży złamał nogę i trafił na leczenie do Himis. Tam, podarowawszy lamie budzik i termometr, zaskarbił sobie jego sympatię na tyle, że ten przeczytał mu żywot Issy z klasztornego księgozbioru…

"Żywot najlepszego z ludzi"

Notowicz twierdził, że to, co mu przekazano było historią Jezusa poszerzoną o kilkanaście lat jego pobytu na Wschodzie, które składają się na okres zwany umownie "zaginionymi latami", o których ani słowem nie wspomina Nowy Testament. Mówiąc dokładniej, ewangeliści opisali dzieciństwo i chłopięctwo Chrystusa, po których następuje luka trwająca do rozpoczęcia przez niego prorockiej misji. Co się wówczas z nim działo? Św. Łukasz sugeruje jedynie, że w tym czasie "Jezus czynił postępy w mądrości". Przechowywany w Himis tekst, którego pełny tytuł brzmiał "Żywot św. Issy - najlepszego z synów człowieczych" rzucał na tę sprawę nowe światło.

Po krótkim opisie dziejów ludu Izraela, żywot wspomina o dzieciństwie Jezusa i jego wejściu w dorosłość, kiedy podjął niecodzienną decyzję: "Gdy osiągnął on 13 lat, tj. wiek, w którym Izraelici żenili chłopców, ubogi dom jego rodziców stał się miejscem spotkań bogatych i znamienitych osób, które dokładały starań, by dostać młodego Issę za zięcia" - czytamy. "Wówczas potajemnie opuścił on dom rodzinny, wyszedł z Jerozolimy i z karawaną kupców dotarł do odległej krainy Sindh, z zamiarem doskonalenia się w poznawaniu słowa i studiowania praw Wielkiego Buddy". Tekst przechodzi następnie do opisu pobytu Issy wśród braminów i studiowaniu Wed. Dowiadujemy się, że święty mąż odwiedził m.in. Benares (miasto pierwszego kazania Buddy, znane z rytualnych kąpieli w Gangesie) oraz inne ośrodki religijne. Z czasem swoimi naukami o równości wszystkich ludzi zyskał rozgłos wśród niższych kast, co wzbudziło zaniepokojenie braminów i kszatrijów (wojowników).

Głoszone przez niego nauki o jednym Bogu potępiały hinduski politeizm i skomplikowaną wedyjską filozofię, podkopując tym samym wielowiekowe fundamenty tamtejszego społeczeństwa: "Bramini i kszatrijowie, którzy przysłuchiwali się mowie Issy do śudrów [przedstawicieli najniższej kasty - przyp. aut.], postanowili go zgładzić. Jednak Issa, ostrzeżony przez śudrów, opuścił Dźagannatha i uszedł w góry" - wspomina żywot dodając, że po opanowaniu języka pali, zaczął on studiować buddyjskie sutry. Po kilku latach spędzonych w Himalajach, ruszył ponownie ku Ziemi Świętej, przez Persję, gdzie również wywołał niepokój wśród kapłanów. Ostatnie z kilkunastu części żywota opisują jego działalność wśród Żydów oraz męczeńską śmierć na krzyżu: "Kiedy zaszło słońce, skończyły się cierpienia Issy. Stracił świadomość, jego dusza uwolniła się od ciała i na powrót złączyła z Bogiem" - czytamy na końcu.

Źródło nie wspomina ani słowem o innych znanych z Ewangelii epizodach z życia Jezusa - o niepokalanym poczęciu, niezwykłych narodzinach czy zdziałanych cudach. Przede wszystkim nie mówi jednak o jego zmartwychwstaniu ograniczając się do wzmianki, że ciało świętego zniknęło z grobu, a jego nauki przyjęło wiele ludów świata. Cytaty z kazań Issy są mimo to dość obszerne, choć odnoszą się głównie do potępienia wielobóstwa, jedności stwórcy, poszanowania bliźnich, szacunku wobec kobiet i pokory w codziennym życiu.

Ewangelia Tybetańska

Wraz z publikacją kolejnych tłumaczeń i rosnącą popularnością książki, na głowę Notowicza posypał się grad spodziewanej krytyki. Autor mówił, że nie wydał dzieła w Rosji, bo od razu zostałoby "wyłowione" przez cenzorów. Mimo to o "Żywocie Issy" rozmawiał z duchownymi - zarówno prawosławnymi jak i katolickimi. Luigi Rotelli (późniejszy kardynał) powiedział, że jego publikacja "nie leży w interesie kościołów chrześcijańskich", zaś inny rzymski purpurat wygłosił Notowiczowi proroczą opinię, że "nikt nie zwróci na to szczególnej uwagi, a ty przysporzysz sobie jedynie wrogów…". Rosjanin zwrócił się też o pomoc do akademików. Słynny historyk religii, Ernest Renan (1823-1892), autor głośnego "Żywota Jezusa", poprosił Notowicza, by powierzył mu zaprezentowanie historii Issy przed Francuską Akademią Nauk. Ten wiedział jednak, że jeśli tak się stanie, przyjdzie mu zadowolić się resztkami sławy i zysków.

Mimo to pojawiły się podejrzenia, czy autor rzeczywiście był w Ladakhu, w co powątpiewało kilkoro Anglików, w tym pewien uczony, który odwiedził Himis stwierdzając, że nigdy nie widziano tam żadnego Rosjanina ze złamaną nogą. Notowicz w kolejnych edycjach książki wychodził naprzeciw tym oskarżeniom, wymieniając listę osób, z którymi zetknął się podczas podróży (jedną z nich był początkujący pisarz, Rudyard Kipling). Największą zagadką pozostawało jednak to, czy ktoś poza nim widział "Żywot Issy", który nie figurował w żadnych indeksach pism buddyjskich. Okazało się, że tak.

W 1922 r. do Ladakhu udał się Swami Abhedananda (1866-1939) - bengalski mistyk i propagator hinduizmu na Zachodzie. Udało mu się ponoć potwierdzić obecność Notowicza w klasztorze Himis, jak i fakt, że czytał on tam kontrowersyjny manuskrypt. Hindus również zyskał do niego dostęp, publikując własny przekład. Dużo ważniejsze były jednak potwierdzenia ze strony Nikołaja Rericha (1874-1947) - wybitnego rosyjskiego pisarza, malarza i mistyka, który w latach 20. ub. wieku odbył kilkuletnią podróż po Azji Środkowej i Himalajach, natykając się na wiele wzmianek o Issie.

Rerich odwiedził też Himis, które opisał jako miejsce brudne i zapuszczone. Twierdził również, że starsi mieszkańcy Ladakhu i sąsiednich krain powtarzali legendy o św. Issie, który nauczał o Matce Ziemi. Opowiadano o nim również w Kaszmirze, ale ani Notowicz, ani Rerich nie wiedzieli, że w Śrinagarze - stolicy regionu - znajduje się grobowiec Roza Bal kryjący szczątki niejakiego Yuz Asafa - przybyłego z zachodnich krain starożytnego proroka, który tytułował się "synem bożym" i umarł tam w sędziwym wieku.

Według Mirzy Ghulama Ahmada (1835-1908) - założyciela muzułmańskiej sekty Ahmadija, dowody miały wskazywać, że w Roza Bal złożono ciało Chrystusa. Czy zatem nie umarł on na krzyżu, ale (jak mówią jego alternatywne biografie) wrócił do Indii, skąd brały źródło jego nauki? Czy w ogóle można mówić o tym, że chrześcijaństwo nie wyrosło z judaizmu, ale z mądrości Wschodu? Niektórzy historycy rzeczywiście sugerują, że w okresie "zaginionych lat" Jezus mógł zbudować sobie filozoficzny fundament pod dalszą działalność, tyle że inspiracji nie musiał szukać w Himalajach. Jedna z teorii wiąże go z żydowską sektą esseńczyków, z których mistycznych nauk czerpali pierwsi chrześcijanie.

A co z "Żywotem Issy", zwanym też "Ewangelią Tybetańską"? Choć zainspirował on twórców wielu współczesnych prądów religijnych wydaje się, że sprawa ugrzęzła na dobre w towarzyszących jej kontrowersjach, przez co do dziś nikt nie umie odpowiedzieć na pytanie, czy dzieło istnieje czy nie. Obecnie zagadka "indyjskiego Jezusa" balansuje na krawędzi teorii spiskowej i alternatywnej wersji dziejów. Notowicz zauważył jednak, że chrześcijaństwo poradziło sobie zaskakująco dobrze z usunięciem z kanonu Biblii wielu kontrowersyjnych apokryfów, więc i buddyjski wątek po latach przeminie bez echa…

Autor: Piotr Cielebiaś

_____________________

* Ladakh wchodzi obecnie w skład indyjskiego stanu Dżammu i Kaszmir.

** Imię "Issa" brzmiało podobnie do "Isa" - jak nazywa Jezusa tradycja islamska.

Cytaty pochodzą m.in. z:

Abhedananda, Notowicz N., Rerich N., "Nieznane życie Jezusa", Zakopane 1993.

Notowicz N., "The Unknown Life of Jesus: The Original Text of Nicolas Notovich's 1887 Discovery", Fresno 2004.Ten post został edytowany przez Autora dnia 08.03.14 o godzinie 02:20

Temat: Co Jezus robił w Indiach?

Jerzy C.:

To przeraszam na jakiej podstwaie mamy "naukowo "dyskutować czy Jezus mógł być w Indiach jeżeli z założenia "Nowa nauka" ma nie zajmować się Nowym Testamentem i innymi świętymi księgami np buddyzmu?

Oczywiscie w tym przypadku cytowanie Nowego Testamentu jest jak najbardziej uzasadnione i potrzebne.

Szanowny Panie Jurku, jezeli odczuwa Pan nieprzepartą potrzebę cytowania Nowego Testamentu z powodów "nowo-naukowych" w każdej swojej wypowiedzi niezaleznie od tematu, to proszę się nie krępować. Nikt Panu nie zabrania. Jest Pan moderatorem. Po prostu nie wszyscy uwazaja, ze jest to uzasadnione.

Ewangeliści opisali dzieciństwo i chłopięctwo Chrystusa, po których następuje luka trwająca dobrych kilkanaście lat. Co się przez te dlugie lata działo z Jezusem? Dlaczego ewangelie o tym milczą? To bardzo dziwne.


" W 1922 r. do Ladakhu udał się Swami Abhedananda (1866-1939) - bengalski mistyk i mistrz hinduizmu. Udało mu się potwierdzić obecność Notowicza w klasztorze Himis, jak i fakt, że czytał on tam kontrowersyjny manuskrypt [o pobycie Jezusa w Indiach i Tybecie]. Hindus również zyskał do niego dostęp, publikując własny przekład. Dużo ważniejsze były jednak potwierdzenia ze strony Nikołaja Rericha (1874-1947) - wybitnego rosyjskiego pisarza, malarza i mistyka, który w latach 20. ub. wieku odbył kilkuletnią podróż po Azji Środkowej i Himalajach, natykając się na wiele wzmianek o Jezusie. "

http://www.alislam.org/library/books/jesus-in-india/pr...







Ten post został edytowany przez Autora dnia 08.03.14 o godzinie 20:43

Temat: Co Jezus robił w Indiach?

Robert L.:

Jurek, ale okazalo sie, ze to jednak prawda, ze wszyscy mistrzowie nauk duchowcyh rzeczywiscie pochodza z dalekiego wschodu, z wyjatkiem Pana Czeslawa.

ale moi przodkowie pochodza ze wschodu, czyli genetycznie jestem tez stamtad. Jak i wiekszosc z nas.
I jak bylem 3 mc w Indii, to moj software oczywiscie odpowiednio sie doladowal, w sensie doslownym

Temat: Co Jezus robił w Indiach?

Robert L.:


Co mowi Osho o Jezusie w Indiach?

Ciekawe!


"It is a coincidence, but a beautiful coincidence, that Moses died in Kashmir and Jesus also died in Kashmir. I have been to the graves of both. The graves are ample proof, because those are the only two graves that are not pointing towards Mecca." -- Osho

http://www.osho.com/shop/en/videos/osho-talks-with-sub...

Temat: Co Jezus robił w Indiach?

Documentary produced by the Government of India
showing how that Jesus came to India for lessons
and to teach Dharma :

http://www.youtube.com/watch?v=e_Ecm4gMhiMTen post został edytowany przez Autora dnia 10.03.14 o godzinie 00:30