Temat: „Niebo jest u stóp matki”
Sergiusz Jesienin
List do matki
Ty żyjesz jeszcze, staruszko moja?
Ja też żyję. Pozdrawiam cię, pozdrawiam!
Niech dziś wieczorem izdebka twoja
Zabłyśnie niesłychanym światłem tam.
Napisz mi, że ty, obaw nie taisz
I od dawna tęsknisz do mnie,
I że często na drogę wychodzisz
W tym niemodnym, starym szuszunie.*
I w sinej wieczornej pomroce
Widzisz często tylko jedno i już,
Jakby ktoś w knajpianej bójce
Wbijał mi pod serce fiński nóż.
Nic to, rodzicielko! Uspokuj nerwy.
To są tylko moje uciążliwe brednie.
Nie takie już w życiu zdobywałem góry,
Żeby umierać, nie widząc ciebie.
I jak przed laty, tak samo jestem czuły
Ale nie przestaję tylko wciąż marzyć,
Aby wielką tęsknotą zbuntowany
Do naszej małej chaty powrócić.
Wrócę, kiedy rozłożą się gałęzie
Wiosennie, jak nasz biały sad.
Tylko ty, matko, nie budź mnie
O świcie, jak przed ośmioma lat.
Nie budź dlatego, że zauważono,
Nie przejmuj się, że się nie zdarzyło -
Zbyt szybko zrezygnowano i odstąpiono
Od zapytania, jak mi w życiu było?
I nie ucz mnie, jak się modlić. Nie trzeba!
Nie będzie już powrotu do minionych lat.
Tyś moja jedyna pomoc i pociecha,
Tyś mój jedyny niepojęty świat.
Więc zapomnij o swych obawach,
Nie tęsknij tak wciąż do mnie
I nie chodź często po drogach
W tym niemodnym, starym szuszunie.
z tomu: Сергей Есенин „Полное собрание
сочинений в одном томе”, 2014
tłum. z rosyjskiego Ryszard Mierzejewski
*szuszun (ros. шушун) – sukienka lub sweter noszone przez kobiety
na wsi w północnej i centralnej Rosji. Do literatury rosyjskiej termin
wprowadzony przez Annę Achmatową i Sergiusza Jesienina – przyp. R. M.
Wersja oryginalna pt. “Письмо матери” w temacie
Стихи – czyli w języku Puszkina
Wiersz jest też w temacie Listy poetyckieTen post został edytowany przez Autora dnia 17.05.16 o godzinie 05:50