GoldenLine
Zaloguj się
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Gwiazdy, planety, kosmos w poezji...

Edith Södergran

Księżyc

Wszystko, co martwe, jest wspaniałe
i niewymowne:
martwy liść i martwy człowiek,
i martwa tarcza Księżyca.
I wszystkie kwiaty, znane tajemnice,
i las, który je przechowuje,
orbita Księżyca wokół Ziemi
jest martwą drogą.
Księżyc przędzie swoją wspaniałą tkaninę,
miłość kwiatów,
i przędzie swoje bajeczne sieci
wokół wszystkiego, co żyje.
Księżycowy sierp kosi kwiaty
późnojesiennej nocy,
i wszystkie kwiaty czekają na księżycowy
pocałunek,
w niekończącej się tęsknocie.

wrzesień 1922

z tomu “Landet som icke är”, 1925

tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

Wersja oryginalna pt. “Månen”
w temacie Poezja skandynawskaTen post został edytowany przez Autora dnia 10.01.15 o godzinie 17:42
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Gwiazdy, planety, kosmos w poezji...

Walt Whitman

Na plaży w nocy

Na plaży w nocy
Dziecko stoi ze swym ojcem,
Patrzy na wschód, na niebo jesienne.

W górze przez ciemności,
Zgłodniałe, żałobne chmury rozciągają się w czarnej masie,
Zniżają się posępne, szybko w poprzek i w dół,
Na widocznym jeszcze na wschodzie czystym pasie nieba
Wspina się potężny i spokojny władca gwiazd Jowisz,
A nieco wyżej, tuż ponad nim,
Płyną nieśmiałe siostry Plejady.

Dziecko trzyma mocno ojca za rękę, patrzy na
Żałobne chmury, które zniżają się zwycięsko, by wkrótce
pochłonąć wszystko,
Dziecko patrzy i płacze cichutko.

Nie płacz, dziecinko,
Nie płacz, mój kochany,
Pozwól, że scałuję twoje łzy,
Zgłodniałe chmury nie będą długo zwyciężały,
Nie posiądą na długo nieba, nie pochłoną gwiazd, to tylko
nam się tak wydaje,
Jowisz ukaże się, bądź cierpliwy, wypatruj znów w inną noc,
Plejady ukażą się,
One są nieśmiertelne, one wszystkie, te srebrne i złote gwiazdy , znów rozbłysną,
Gwiazdy, wielkie i małe, znów rozbłysną i przetrwają,
I wielkie, nieśmiertelne słońce, i wciąż zamyślone księżyce
znów rozbłysną,

Dziecko najdroższe, więc płaczesz tylko nad Jowiszem?
Myślisz tylko o pogrzebie gwiazd?

Jest coś takiego,
(całuję cię i szepczę,
pokazuję ten problem i podpowiadam, że)
Jest coś bardziej nieśmiertelnego od gwiazd,
(Wiele pogrzebów, wiele dni i nocy przeminie),
Jest coś, co przetrwa dłużej nawet niż Jowisz,
Dłużej niż słońce i jakieś krążące satelity,
I promieniste siostry Plejady.

z tomu „The Leaves of Grass, 1891-92

tłum. z angielskiego Ryszard Mierzejewski

Wersja oryginalna pt. „On the Beach at Night”
w temacie Poezja anglojęzycznaTen post został edytowany przez Autora dnia 29.10.15 o godzinie 20:07
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Gwiazdy, planety, kosmos w poezji...

Vilhelm Ekelund

Gwiazda spada nad morzem

Gwiazda spada nad morzem,
cicha, pogrążona w smutku,
widzę jej gasnący promień,
widzę jej powolne duszenie się.
Ta jedyna gwiazda w nocy...

Jednak zawsze będę czuł
twój wzrok podążający za mną,
lśni przyjaźnie w moją noc,
zawsze będziesz świecić nad moją drogą,
cicha, pogrążona w smutku,
gwiazdo, która gaśniesz dla mnie!

Twój wzrok będzie podążał za mną,
twój wzrok, cichy, czysty,
a ja zawsze będę czuł
twego ducha krążącego wokół mnie,

wokół mnie jak podmuchy
delikatnej ciepłej bryzy.

z tomu „Syner”, 1901

tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

Wersja oryginalna pt. „Över havet sjunker en stjärna”
w temacie Poezja skandynawskaTen post został edytowany przez Autora dnia 13.11.15 o godzinie 00:31
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Gwiazdy, planety, kosmos w poezji...

Karin Boye

Noc pragnienia

Jeśli jakaś gwiazda się odłącza
i osuwa w powietrzu biało na ziemię
potem wypełnia, jak się mówi, modlitwą i osiąga
krótki lśniący tor.

Czekam i czekam. Jest kwiecień,
ciepła i czuła noc w kwietniu,
więc trawa rośnie i gwiazdy słuchają -
idą tak cicho w nocy po drodze
i żadna nawet nie potyka się i nie upada!

Ale jeśli zasypiam, nic takiego się nie dzieje,
gwiazda szamoce się i uwalnia w nocy,
dlatego musi znać moją modlitwę i spada
pomimo, że ja śpię -
ponieważ wszędzie jest cicho, cicha noc
i wszędzie jest rozlegle, rozległa przestrzeń
całkowicie wypełniona moim jedynym pragnieniem!

z tomu “Moln”, 1922

tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

Wersja oryginalna pt. “Önskenatt” w temacie
Poezja skandynawskaTen post został edytowany przez Autora dnia 28.02.16 o godzinie 03:50
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Gwiazdy, planety, kosmos w poezji...

Karin Boye

Gwiazdy

Teraz to koniec. Teraz się budzę.
I jest tak cicho i tak lekko, by iść,
gdy nie ma już na co czekać dłużej
i nie ma też niczego, by to nieść.

Wczoraj czerwone złoto, dziś zeschły liść.
Jutro już nie będzie niczego.
Ale gwiazdy jak zawsze cicho płoną,
w nocy, na niebie wokoło.

Teraz chcę sama siebie oddać precz,
więc nie zostawiam sobie ani okrucha.
Powiedzcie, gwiazdy, czy przyjmiecie
duszę, która żadnego majątku nie ma?

U was jest wolność bez skazy,
wieczny pokój i dalekie przestrzenie.
Zawsze puste niebo dobrze wyglądało,
kiedy dawało wam sen oraz walkę.

z tomu “Gömda land”, 1924

tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

Wersja oryginalna pt. “Stjärnorna” w temacie
Poezja skandynawskaTen post został edytowany przez Autora dnia 05.03.16 o godzinie 06:43
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Gwiazdy, planety, kosmos w poezji...

Karin Boye

Gwiazdy rosną na wiosnę...

Gwiazdy rosną na wiosnę
duże jak drżące krople,
delikatne jak istoty żyjące
i ich białe ciała lśniące -
pęcznieją jak święte owoce,
aby bliżej, bliżej się zniżać
i dojrzewają zbyt ciężkie dla
niebios, aby mogły je dźwigać.

Drżące gwiaździste istoty,
pięknie i bezbronnie nagie,
tęsknią, aby uwolnić swe loty
i dotykać ziemi czuwające,
tęsknią, aby wypełnić swój los
w świetle ponad spisane głębokości,
tęsknią, aby walczyć i tworzyć,
i czuć smak życia oraz śmierci.

Największa i ze wszystkich najbielsza
zawisła na horyzoncie,
ta, co jest chętna do spadania,
dojrzała i czysta w ręce.
Poczuj, że ta chwila już przed nami,
Ktoś czeka na nasze spotkanie.
Wiedziony gwiezdnymi zmysłami,
potrząsa owocem w moim łonie!

z tomu “Härdarna”, 1927

tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

Wersja oryginalna pt. “Stjärnorna växer om våren...”
w temacie Poezja skandynawskaTen post został edytowany przez Autora dnia 13.03.16 o godzinie 03:08
Link do wypowiedziLink
« Wróć do tematów
Odpowiedz

Podobne tematy


Następna dyskusja:

S.O.S. dla naszej planety (...




Wyślij zaproszenie do
Anuluj