GoldenLine
Zaloguj się
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Homo viator – człowiek wędrujący jest częstym motywem utworów literackich, znanym już
od starożytności, a jednym z najznakomitszych tego przykładów jest z pewnością „Odyseja” Homera. Ciągła wędrówka, często bez wyraźnego celu, nie tylko w przestrzeni, ale też w czasie stała się inspiracją dla wielu poetów. Podzielmy się tutaj poetyckimi wrażeniami z naszych podróży, zarówno tych rzeczywistych, jak i literackich. Na tytuł tego wątku tematycznego wybrałem słowa jednego z najpiękniejszych, jakie znam, utworów poetycko-muzycznych nieodżałowanego Edwarda Stachury.

Edward Stachura

Wędrówką życie jest człowieka

Wędrówką życie jest człowieka;
Idzie wciąż,
Dalej wciąż,
Dokąd? Skąd?
Dokąd! Skąd!

Jak zjawa senna życie jest człowieka;
Zjawia się,
Dotknąć chcesz,
Lecz ucieka?
Lecz ucieka!

To nic! To nic! To nic!
Dopóki sił
Jednak iść! Przecież iść!
Będę iść!

To nic! To nic! To nic!
Dopóki sił,
Będę szedł! Będę biegł!
Nie dam się!

Wędrówką jedną życie jest człowieka;
Idzie tam,
Idzie tu,
Brak mu tchu?
Brak mu tchu!

Jak chmura zwiewna życie jest człowieka!
Płynie wzwyż,
Płynie w niż!
Śmierć go czeka?
Śmierć go czeka!

To nic! To nic! To nic!
Dopóki sił!
Jednak iść! Przecież iść!
Będę iść!

To nic! To nic! To nic!
Dopóki sił,
Będę szedł! Będę biegł!
Nie dam się!

http://www.youtube.com/watch?v=sN99pEg2M6A"Wędrówką życie jest człowieka" – słowa Edward Stachura, muzyka Krzysztof Myszkowski, śpiewa Krzysztof Myszkowski z zespołem Stare Dobre Małżeństwo, z albumu "Pod wielkim dachem nieba", 1992Ten post został edytowany przez Autora dnia 21.03.14 o godzinie 02:47
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Droga

idę wciąż przed siebie
i wciąż po omacku szukam
oparcia
dla swych stóp i dłoni
chciałbym jeszcze
przytulić się do wilgotnej
kory drzewa i poczuć
jego moc
szukam ust których
nie ma blisko
więc muszę wierzyć
w odległą krainę mlekiem
i miodem płynącą tam
znajdę wszystko i wszystkich
dla swych wybujałych
potrzeb
idę wciąż po omacku
i po omacku
wierzę
w tę piękną odległą
krainę

06. 09. 2007Ten post został edytowany przez Autora dnia 14.10.19 o godzinie 05:31
Link do wypowiedziLink
Marcin Orliński

Marcin Orliński Wicenaczelny,
„Przekrój”

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Cenię Stachurę, ale nie za piosenki, lecz za eseje. Np. zupełnie
niezwykłym, a niedocenianym dziełem jest, wg mnie, tekst "Pogodzić się ze światem".Marcin Orliński edytował(a) ten post dnia 29.07.08 o godzinie 21:32
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Marcin Orliński:
Cenię Stachurę, ale nie za piosenki, lecz za eseje. Np. zupełnie
niezwykłym, a niedocenianym dziełem jest, wg mnie, tekst "Pogodzić się ze światem".Marcin Orliński edytował(a) ten post dnia 29.07.08 o godzinie 21:32

To prawda, utwór jest bardzo osobisty i przejmujący w swej zawartości, bo opisuje prawdziwy dramat młodego jeszcze mężczyzny i jego zmagania z własnym życiem. Warto by opublikować go tu we fragmentach, tym bardziej, że nie jest on chyba szerzej znany.
Link do wypowiedziLink
Marcin Orliński

Marcin Orliński Wicenaczelny,
„Przekrój”

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Cieszę się, że coraz częściej jest dziś przywoływana Świrszczyńska. To wielka poetka. Dopiero Miłosz tak naprawdę wydobył ją z zakamarków niebytu.
Link do wypowiedziLink
Aleksandra D.

Aleksandra D. nauczyciel

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

"Znów wędrujemy"

Znów wędrujemy ciepłym krajem,
malachitową łąką morza.
Ptaki powrotne umierają
wśród pomarańczy na rozdrożach.
Na fioletowoszarych łąkach
niebo rozpina płynność arkad.
Pejzaż w powieki miękko wsiąka,
zakrzepła sól na nagich wargach.
A wieczorami w prądach zatok
noc liże morze słodką grzywą.
Jak miękkie gruszki brzmieje lato
wiatrem sparzone jak pokrzywą.
Przed fontannami perłowymi
noc winogrona gwiazd rozdaje.
Znów wędrujemy ciepłą ziemią,
znów wędrujemy ciepłym krajem.

K.K. Baczyński
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Aleksandra Duda:


Witam Cię, Olu, w grupie i dziękuję za te wszystkie wzruszające utwory, którymi wzbogaciłaś nasze forum, a do tej pięknej "Piosenki" Baczyńskiego pozwolę sobie dołączyć równie piękną jej muzyczną wersję w wykonaniu niepowtarzalnego Grzesia Turnaua.

http://www.youtube.com/watch?v=pgWkjbbgKTY"Znów wędrujemy - słowa Krzysztof Kamil Baczyński, muzyka
i wykonanie Grzegorz Turnau, z albumu "Kawałek cienia", 2000Ten post został edytowany przez Autora dnia 21.03.14 o godzinie 02:50
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Leszek Aleksander Moczulski

Ta wędrówka nasza

Ta wędrówka nasza
aż po życia kres,
co spotkasz, to spotkasz
nie ma stałych miejsc.
Miasta nie twoje,
kraje nie twoje
ani twój szum rzek,
jak ty żyje drzewo
i ptak żyje
też tak samo
jak ty żyje liść.
Ty musisz wytrzymać
i ciągle i co dzień iść.
Niezbadane losy
lecz nie ślepy los
milczenia jest więcej
więc ty ucisz głos.
Białe samotne
żagle żeglują
im wiadomy rejs
i niebieskie ciała
po swych drogach
lśnią i płyną
rejs nie skończył się.
Kotwicą jest niebo
i dobrze przeżyty dzień.
Wędrowanie nasze
nie donikąd bieg
bo zawsze przed nami
cel i drugi brzeg.
Twarze dalekie
tak jak planety
nie brak dziwnych miejsc,
czy je zobaczymy
to zależy
od wysiłku
od bijących serc.
Nie pustka kosmosu,
lecz serce co bije, jest.

Korowód

Kto pierwszy szedł przed siebie?
Kto pierwszy cel wyznaczył?
Kto pierwszy w nas rozpoznał? Kto wrogów? Kto przyjaciół?
Kto pierwszy sławę wszelką i włości swe miał za nic?
A kto nie umiał zasnąć nim nie wymyślił granic?

Kto pierwszy w noc bezsenną wymyślił wielką armię?
Kto został bohaterem? Kto żył i umarł marnie?
Kto pierwszy został panem? Kto pierwszy został sługą?
Kto musiał wstawać wcześnie, a kto mógł spać za długo?

Stając zapatrzeni w obłoki i w niebo
Zapatrzeni w tańcu, zapatrzeni w siebie
Wciąż niepewni siebie, siebie niewiadomi
Pytać wciąż będziemy, pytać po kryjomu.

Kto pierwszy szedł przed siebie? Kto pierwszy cel wyznaczył?
Kto pierwszy w nas rozpoznał? Kto wrogów? Kto przyjaciół?
Kto pierwszy sławę wszelką i włości swe miał za nic?
A kto nie umiał zasnąć nim nie wymyślił granic?

Kto pierwszy by fakirem? Kto pierwszy astrologiem?
Kto pierwszy został królem, a kto chciał zostać bogiem?
Kto z gwiazdozbioru Vega patrząc na Ziemię zgadnie
Kto pierwszy był człowiekiem? Kto będzie nim ostatni?

Stając zapatrzeni w obłoki i niebo
Zapatrzeni w tańcu, zapatrzeni w siebie
Wciąż niepewni siebie, siebie niewiadomi
Pytać wciąż będziemy, pytać po kryjomu.

http://www.youtube.com/watch?v=9A8YDlj5Ffs"Korowód" – słowa Leszek Aleksander Moczulski,
muzyka i wykonanie Marek Grechuta, z albumu "Korowód", 1971Ten post został edytowany przez Autora dnia 21.03.14 o godzinie 02:58
Link do wypowiedziLink
Jolanta Chrostowska-Sufa

Jolanta Chrostowska-Sufa Redakcja, korekta,
adiustacja, kampanie
internetowe, zlec...

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Josif Brodski
* * * [Zastępowałem w klatce dzikie zwierzę]



Zastępowałem w klatce dzikie zwierzę,
wypalałem swój wyrok i ksywę gwoździem na ścianie baraku,
grałem w ruletkę, plażowałem na Riwierze,
jadłem obiad z diabli wiedzą kim we fraku,
z wysokości lodowca świat oglądałem polarny,
trzykroć tonąłem, dwakroć mnie skalpel chlastał,
rzuciłem kraj, który mnie wykarmił...
Z tych, co mnie zapomnieli, złożyłoby się miasto.
Włóczyłem się po stepach, gdzie wrzask Hunów brzmi jeszcze w wichrze,
przywdziewałem ubrania pod dyktando kolejnej mody,
siałem żyto, kryłem papą smołową spichrze,
piłem każdy płyn z wyjątkiem suchej wody.
W sny moje wbiła się straży oksydowana źrenica,
chleb wygnania żarłem ze skórką, oczyszczając z okruchów blat;
przyzwalałem strunom głosowym na wszystkie dźwięki prócz wycia —
w końcu przeszedłem na szept. Dziś mam czterdzieści lat.
Co mogę powiedzieć o życiu? Że rzecz to w sumie dość długa.
Tylko nieszczęście budzi we mnie zrozumienie,
ale dopóki ust mi nie zatka gliniana gruda,
będzie się z nich dobywać tylko dziękczynienie.

24.05.1980

tł. Stanisław Barańczak

Mirek Czyżykiewicz – ***[Zastępowałem w klatce], słowa – J. Brodski, muzyka – M. CzyżykiewiczJolanta Chrostowska-Sufa edytował(a) ten post dnia 08.08.08 o godzinie 14:31
Link do wypowiedziLink
Michał M.

Michał M. powoli zmierzam do
celu

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Grzegorz Przemyk

Szczęście

Mały chłopczyk szedł przez zboże
prawie go widać nie było
bo złote włoski miał
Znalazł podkówkę
wyrzucił
Nie widziałem go dalej
bo w krajobraz jeden
ze zbożem i słońcem
się wdał
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Radosław Lemański:
Wędrowanie

człowiek taki jak Ikar

/.../


Witaj, Radku, w grupie. Dziękuję za ten wiersz, podoba mi się. Zapraszam też do formalnego wstąpienia do naszej grupy, to tylko jedno kliknięcie, a ileż niepowtarzalnych poetyckich przeżyć, nieprawdaż? Pozdrawiam - Ryszard.
Link do wypowiedziLink
Jadwiga Z.

Jadwiga Z. Bardzo długoletni
dyrektor
przedszkola,
nauczyciel dyplom...

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Ciągle
jestem wędrowcem
pątnikiem
teraz tkwię
na rozstaju dróg
i nie wiem
którą pójść
ani kogo spytać

zamykam oczy
i ruszam przed siebie
jak ślepiec

idę
i się potykam
o wyrwy
kamienie
korzenie
wdeptuję w kałuże
moczę nogi
a słońce praży głowę

potem
wiatr się zrywa
targa mną
jak trzciną (Pascal!)

już wiem
że błądzę
nie tą drogą poszłam
trzeba wracać
by odnaleźć
święte miejsce -
sanktuarium
co jest we mnie...

nie sądziłam
że to taka trudna droga
a spóźnić się nie mogę!
muszę dotrzeć na czas
by ucałować święte progi
i schody
co trapem do Boga

pokochać...
Link do wypowiedziLink
Cezary Lipka

Cezary Lipka Poeta, publicysta

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Z mojego debiutanckiego tomiku ,,Gloria victis'' (2005), wcześniej I Nagroda w Turnieju Jednego Wiersza, MOK w Piastowie, V 2004:

Krok po kroku


Życie przypomina
Potykanie się błądzenie

Gdy zstępuję z obłoków
Na ubity grunt
Czuję gęstą smugę powietrza
Wypełnionej nicości
Błędnych korytarzy
Niedotrzymanych słów

Nadzieja
Słowo zapomniane
Okryte powłoką
Grudek codzienności
Wymyka się szparą
Nie domkniętych drzwi
Wyzwala radość stąpania
Po nie przebytym szlaku

Cezary Lipka
Link do wypowiedziLink
Jolanta Chrostowska-Sufa

Jolanta Chrostowska-Sufa Redakcja, korekta,
adiustacja, kampanie
internetowe, zlec...

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Edward Stachura

Sanctus

Święty, święty, święty - blask kłujący oczy
Święta, święta, święta - ziemia, co nas nosi
Święty kurz na drodze
Święty kij przy nodze
Święte krople potu
Święty kamień w polu
Przysiądź na min, panie
Święty płomyk rosy
Święte wędrowanie

Święty chleb - chleba łamanie
Święta sól - solą witanie
Święta cisza, święty śpiew
Znojny łomot prawych serc
Słupy oczu zapatrzonych
Bicie powiek zadziwionych
Święty ruch i drobne stopy
Święta, święta, święta - ziemia, co nas nosi

Słońce i ludny niebieski zwierzyniec
Baran, Lew, Skorpion i Ryby sferyczne
Droga Mleczna, Obłok Magellana
Meteory, Gwiazda Przedporanna
Saturn i Saturna dziwów wieniec
Trzy pierścienie i księżyców dziewięć
Neptun, Pluton, Uran, Mars, Merkury, Jowisz

Święty chleb - chleba łamanie
Święta sól - solą witanie
Święta cisza, święty śpiew
Znojny łomot prawych serc
Słupy oczu zapatrzonych
Bicie powiek zadziwionych
Święty ruch i drobne stopy
Święta, święta, święta - Ziemio co nas nosisz

Sanctus słowa Edward Stachura, muzyka Roman Ziemlański, śpiewa – Anna Chodakowska

Sanctus słowa Edward Stachura, muzyka Krzysztof Myszkowski, śpiewa – Stare Dobre MałżeństwoJolanta Chrostowska-Sufa edytował(a) ten post dnia 16.08.08 o godzinie 04:02
Link do wypowiedziLink
Jolanta Chrostowska-Sufa

Jolanta Chrostowska-Sufa Redakcja, korekta,
adiustacja, kampanie
internetowe, zlec...

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Marek Andrzejewski

Jak listy

Kto nas rozesłał w świat jak listy
Na długą drogę los nieznany.
Duszy kawałek kartki czysty
Dał nam, by został zapisany?

A życie zapisuje różnie
Niebieskim swym wiecznym piórem,
Jednym donosy, drugim wiersze,
Lub też pokreśli coś niektórym.

Niejeden kryje swoje wnętrze,
Nigdy nikomu się nie otwiera,
Głęboko chowa się w kopercie,
Z zewnątrz w pieczątki się ubiera.

Kto nas jak listy w świat rozesłał
I docelowy adres zatarł?
Wędrówki nie możemy przerwać
Nim nie znajdziemy adresata...

Wędrówki nie możemy przerwać
Nim nie znajdziemy adresata...

Nim nie znajdziemy adresata.

Jak listy, słowa Marek Andrzejewski, muzyka Tomasz Denis i Marek Andrzejewski, śpiewa – Marek AndrzejewskiJolanta Chrostowska-Sufa edytował(a) ten post dnia 18.08.08 o godzinie 13:25
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Wojtek Belon

Bez słów

Chodzą ulicami ludzie
Maj przechodzą, lipiec, grudzień
Zagubieni wśród ulic bram
Przemarznięte grzeją dłonie
Dokądś pędzą, za czymś gonią
I budują wciąż domki z kart

A tam w mech odziany kamień
Tam zaduma w wiatru graniu
Tam powietrze ma inny smak
Porzuć kroków rytm na bruku
Spróbuj - znajdziesz jeśli szukać
Zechcesz nowy świat, własny świat

Płyną ludzie miastem szarzy
Pozbawieni złudzeń, marzeń
Omijają wciąż główny nurt
Kryją się w swych norach krecich
I śnić nawet o karecie
Co lśni złotem nie potrafią już

A tam w mech odziany kamień ...

Żyją ludzie, asfalt depczą
Nikt nie krzyknie - każdy szepcze
Drzwi zamknięte, zaklepany krąg
Tylko czasem kropla z oczu
Po policzku w dół się stoczy
I to dziwne drżenie rąk

A tam w mech odziany kamień ...

Bez słów – słowa i muzyka: Wojtek Belon,
wykonanie: Wolna Grupa Bukowina
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Ewa Lipska

Dotąd doszliśmy

dotąd doszliśmy. Tu się rozwiązały
koniec z początkiem. Przekłady Homera
na brzegu siedząc przeglądamy teraz.
Nikt nie przypływa po nas. Puste oceany.
Spokój gwałtowny. Może to już sierpień.
Może strach. Rozegrany przez nas umiejętnie.
Jest mi tak jakby już było za późno.
Może to sierpień. Ale drzew tu nie ma
a sierpień zawsze dojrzewa na drzewach.
Nikt nie przypływa. Homerycki żart
i wiatr z kamieni nam wróży jak z kart.

Nikt nie przypływa.

Dotąd doszliśmy – słowa: Ewa Lipska,
muzyka i wykonanie: Grzegorz TurnauRyszard Mierzejewski edytował(a) ten post dnia 25.11.08 o godzinie 22:14
Link do wypowiedziLink
Marta F.

Marta F. w poszukiwaniu
wyzwań...

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Kiedy droga moja
będzie już prosta
bez
ślepych uliczek
tajemnych przejść
ostrych zakrętów
urwisk
stromych zboczy z których
sypie się gruz
i lęk

gdy będę iść – prosto
z wypiętą piersią
z poważnym wyrazem twarzy
z oczami wbitymi
w niebo
będę iść drogą
bez niespodzianek
dalej
przed siebie
dumna z siebie
że wszystko już - wiem

skończą się moje
skargi i żale
chwile zgrozy zwątpienia

wtedy to zacznę
nauczać was i
pouczać
jak żyć
co kiedy dlaczego po co
jak
teraz ja
będę znać odpowiedzi
na pytania
niespokojnej duszy
mojego brata
siostry...
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

Wędrówka do Słońca

Każdy ma swoje dni
przed sobą
zapisane na liniach dłoni
każdy idzie
przed siebie tylko tam
gdzie prowadzą.

Każdy ma swoich linii
początek i koniec
zapętlone przez demiurga
życia przeznaczenie
niezależnie
od własnych cnót i wad.

Każdy ma swoją pieśń
utrwaloną
w papilarnych pięcioliniach
śpiewa ją
przez wszystkie dni i noce
niezależnie czy umie
czytać
znaki partytury.

Każdy ma swój krzyż
postawiony
w dniu narodzin
w miejscu gdzie skończy
wędrówkę
niezależnie jak długo
ona potrwa.

Nie każdy ogląda
codziennie swoje dłonie
nie każdy chce
pamiętać
o wyrytych tam bruzdach
pajęczynie
nici przeznaczenia
ale za głosem świetlanego gońca
idzie po nich
idzie po nich wciąż
idzie
do Słońca.

10. 03. 2008Ryszard Mierzejewski edytował(a) ten post dnia 26.04.13 o godzinie 09:28
Link do wypowiedziLink
Beata Aleksandra Gutocka

Beata Aleksandra Gutocka Życie jest piękne

Temat: Wędrówką życie jest człowieka

piekny wiersz Ryszardzie, nieuchronność przeznaczenia złagodzona piekną alegorią końca - drogą do Słońca
dziwnie sie czuję komentując wiersze poety, ale odważyłam się...
Link do wypowiedziLink
« Wróć do tematów
Odpowiedz

Podobne tematy





Wyślij zaproszenie do
Anuluj