Temat: Życie po życiu

Trzy sekundy do światła

niemowlę łóżeczko matka czymś zajęta
chłopiec idzie ulicą na plecach tornister
granatowy mundurek na ramieniu tarcza
mężczyzna młody długie czarne włosy
obejmuje kobietę szepcze coś do ucha
ręce splecione na szyi całuje jej powieki
rozchyla językiem usta ona uśmiechnięta
głaszcze zarost ledwie widoczny
na jego policzkach
ludzie coraz więcej ludzi wokół znajomi
przyjaciele żona syn
pojawiają się patrzą idą szybko
znikają
starzec na szpitalnym łóżku obok
lekarz pielęgniarka
nachylają się
nad chudym nieruchomym ciałem
ktoś cicho szlocha

mija pierwsza sekunda
projekcja trwa dalej

wychodzę miękko z ciała
uwalniam się
z sił ziemskiej grawitacji
unoszę
coraz wyżej
nic nie czuję wiszę
rozpięty nad sufitem patrzę
z góry
odłączają aparaturę
lekarz coś pisze w czarnym zeszycie

mija druga sekunda
odchodzi życie

ciemny tunel wchodzę po omacku idę
długi bardzo długi nie czuję zmęczenia i stóp
nie czuję też innych części ciała wchodzę
głębiej widzę w oddali jasną postać
nad jej głową złota aureola
rozchylam
ciemność rękoma
idę po srebrnych promieniach
do światła
jestem coraz bliżej
już mnie oślepia coraz bardziej zasłania

unoszę się lekko poza przestrzenią i czasem
nic już nie widzę nie czuję w oddali słyszę
śpiew nieziemsko piękny

mija trzecia sekunda
ostatnia

14. 01. 2008

Wiersz jest też w temacie Śmierć


                                                                fot. Marek Wilniewczyc                                                  

Temat: Życie po życiu

Być, albo nie, być

Nie zawsze szczęśliwi, życie
rozmienia słowa i gesty na drobne, zostają
oczy wpatrzone w nieznany rytm światła.

chcą wyrwać ostatnie chwile i
chmury – jak nieobecność. krótka
myśl błądzi

zapada się, znika, powraca
moment, kiedy czas zamienia się z czasem
codzienność zabiera

i daje. Małe miejsce seledynowych marzeń, jeszcze
powtórzą, jak mantrę: dopóki jesteś, chcą opowiedzieć
istnienie

nim płomień stanie się pierwszą iskrą ogniska.
wypalą się w piecu
jak glina.Michał Maczubski edytował(a) ten post dnia 06.03.12 o godzinie 17:59

Temat: Życie po życiu

William S. Merwin

Na rocznicę mojej śmierci

Co roku nie wiedząc o tym mijam ten dzień
Kiedy pożegnają mnie ostatnie ognie
I cisza odprawi
Niestrudzonego wędrowca
Niby promień nieświecącej gwiazdy.
Wtedy nie będę już czuł się
W życiu jak w cudzym ubraniu,
Zdziwiony ziemią
I miłością jednej kobiety
I bezwstydem ludzi,
Tak jak dziś, pisząc po trzech dniach deszczu,
Słysząc jak śpiewa strzyżyk i ustaje ulewa,
Zmierzając nie wiem ku czemu.

z tomu „The Lice”, 1967

tłum. Czesław Miłosz

wersja oryginalna pt. „For the Anniversary
of My Death” w temacie Poezja anglojęzyczna

Inny przekład, Grzegorza Musiała pt. „Na rocznicę mej śmierci”,
w temacie Urodziny, imieniny i inne ważne dni...Ryszard Mierzejewski edytował(a) ten post dnia 01.09.12 o godzinie 18:49

Temat: Życie po życiu

Gustaf Fröding
       
       
Sny w Hadesie (IV. fragm.)

Widziałem śpiącego
wysoki podbródek
czarną brodę,
leżał młody i słaby
z szeroką srebrną pręgą
od kołnierzyka koszuli
wokół twarzy,
był dumny i blady.

Widziałem śpiewaka
smętnego,
o ciemnych włosach
w szlachetnej roli,
jego męskie rozmarzone
smutne wargi,
które śpiewały chyba
w Króla Artura hali.

Widziałem go przygnębionego
z otwartymi oczami,
szukającego czegoś,
co nie było nigdy znalezionym,
tych skończonych ponownie
i w ten sam sposób
przelotnych spojrzeń
w powietrzu przesączonym.

Jednak jeszcze długo słyszałem
jak subtelnie i melodyjnie
mówi swoją myślą
swojej mowy mrocznej,
swojej na wpółwygasłej
śpiewnej sagi
z jakiejś doliny
walijskiej czy angielskiej.

z tomu „Stänk och Flikar” , 1896

tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

wersja oryginalna pt. „Drömmar i Hades”
w temacie Poezja skandynawska
Ten post został edytowany przez Autora dnia 14.08.13 o godzinie 13:01

Temat: Życie po życiu

Karin Boye

Po śmierci

„Jak to się czuje, kiedy człowiek dostaje skrzydeł, kiedy jest martwy,
              powiedz, matko?”
„Najpierw przechyla się na plecy, rośnie taki szeroki i duży.

Potem staje się cięższy, coraz cięższy. To tak jakby niósł coś na górę.
Czuje przenikliwy ból i łamanie w żebrach, w kręgosłupie i rdzeniu.

Więc prostuje się odruchowo i niesie wszystko, wszystko.
Wtedy wie, że jest właśnie martwy i żyje w nowej postaci.”

z tomu „De sju dödssynderna”, 1941

tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

Wersja oryginalna pt. „Efter döden” w temacie Poezja skandynawskaTen post został edytowany przez Autora dnia 13.06.14 o godzinie 18:42