Temat: Egzema, bielactwo i ogólnie problemy skórne.

Może zacznijmy od skóry, z którą problemy reprezentują próbę odłączenia się, odizolowania. To nasza jedyna obrona przed światem zewnętrznym, granica między 'środkiem' a światem zewnętrznym.

W przypadku egzemy i bielactwa najczęściej powoduje je odejście ojca z domu rodzinnego, życie rodziców na dwa domy, najczęściej jest związane z jakimś konliktem wewnetrznym dotyczącym ojca.

Jak to wygląda z psycho-biologicznego punktu widzenia w przypadku egzemy i bielactwa(które sa symptomami konfliktu/szoku związanego z utratą kontaktu z kimś bliskim)?:

Zewnętrzna warstwa skóry (epidermis) oddziela nas od świata. Kiedy pojawia sie sytuacja konfliktowo-szokowa związana z utratą np. kontaktu z ojcem, pojawia sie egzema. Jakie jest przesłanie organizmu w tym przypadku? To bardzo proste. Organizm stara sie ułatwić proces separacji z daną osobą poprzez zmniejszenie wrażliwości skóry. Żeby to zrobić, organizm doprowadza do zniszczenia tkanki skóry, co sprawia ze skóra staje się jaśniejsza, sucha i zimna. Jeśli ktoś doświadczył 'brutalnej' separacji, symptomy objawiają się w postaci białych plam na ciele, ubytków w pigmencie.

Od razu zaznaczę dlaczego ogólnie stosowane leki nie działają. Okres chorobowy mozna podzielić na dwie fazy: stresowo/konfliktowa i regeneracyjna. Kiedy organizm przechodzi w etap regeneracji, skóra jest zaczerwieniona, pojawia sie stan zapalny i zaczyna swędzieć (egzema). Skóra rozpoczyna okres odbudowy. Wtedy wkraczają lekarze i aplikuja np. kortyzon co sprawia że proces odbudowy jest przerwany, skóra jest ponownie poddana zewnętrznemu czynnikowi podrażniającemu i ponownie wraca do pierwszej fazy chorobowej. Cały cykl sie powtarza. Dopóki nie rozwiąże się konfliktu, emocji które zapoczątkowały proces, problemy ze skórą bedą ciągle towarzyszyc choremu.

Ten proces również bardzo dobrze tłumaczy dlaczego tak duża grupa noworodków i dzieci w pierwszych miesiącach życia ma często różne, silne objawy chorobowe skóry, które jednak znikają po jakimś czasie u większości. Pamiętajmy tak małe dzieci nie mają jeszcze wykształconego poczucia czasu i np. w chwili kiedy są zostawiane przez rodziców w swoim łóżeczku w pokoju nie wiedzą jak długo potrwa rozłąka, wywołuje to niewielkie konflikty wewnętrzne, które jednak są rozwiązane w momencie kiedy dziecko z czasem nabiera umiejętność oceny czasu i uczy się, że rozłąka z rodzicem jest chwilowa.