Temat: 11.4. Empatia

11.4. Empatia

Empatia to NIE Współczucie (Oj, biedactwo Ty moje, też mi jest smutno...)

Empatia = Współodczuwanie + Zrozumienie + Reakcja Równości

Np.:
- Rzeczywiście, to smutne. (smutnym, wolnym, poważnym tonem)
- Rozumiem tę sytuację. Po prostu wybrałeś wtedy mniejsze zło. (trochę szybciej
i bardziej zdecydowanie)
- Jestem pewny, że osiągniesz cel, jeśli będziesz postępował w przyszłości jak dorosły, samodzielny i odpowiedzialny człowiek. Cel jest w Twoim zasięgu. (powiedz to stanowczo, pewnie, okaż że wierzysz w to co mówisz i wierzysz
w klienta)

Współodczuwanie
Polega na wprowadzenie się w stan podobny do stanu klienta. Jeśli klient mówi bardzo cicho, płytka oddycha i siedzi bardzo pochylony, to zachowuj się tak samo. Jeśli natomiast klient siedzi wyprostowany, wesoły i z dumą opowiada o swoich osiągnięciach, to przyjmij podobną postawę i z dumą słuchaj jego opowieści.

- Ojej, to smutne.
- To mogło być trudne dla Ciebie?
- Czułeś wtedy radość? (z uśmiechem na ustach)

Zrozumienie
Zwykle łatwiej je wyrazić zachowaniem niż słowem. Powinien to być BRAK krytyki. Sytuacja w której coach jest „białą tablicą” przyjmującą wszystko co klient mówi.

- Rozumiem Twoje zachowanie. To była prawdziwa/ męska/ trudna decyzja.
- Rozumiem. Dokonałeś wówczas najlepszego wyboru.

Reakcja Równości
Polega na traktowaniu drugiego człowiek jak równego sobie. Jesteś dorosłym, odpowiedzialnym i samodzielnym człowiekiem. Traktuj tak samo klienta, nawet wtedy, kiedy zachowuje się on jak bezradne dziecko, czy jak zbyt pewny siebie mędrzec, który wszystko wie najlepiej.

- Jesteś dorosłym, odpowiedzialnym i samodzielnym człowiekiem.
- Widzę, że lubisz mi opowiadać swoje historie. Pozwolisz mi jednak zadać Ci pytania, które chcę Ci zadać?Tomasz Dulewicz edytował(a) ten post dnia 23.02.12 o godzinie 19:36

Temat: 11.4. Empatia

Sporo w tych przykładach oceniania. A to już nie jest empatia :))

Temat: 11.4. Empatia

- Jestem pewny, że osiągniesz cel, jeśli będziesz postępował w przyszłości jak dorosły, samodzielny i odpowiedzialny człowiek. Cel jest w Twoim zasięgu.
O tym Ela zdaniu myslisz... bo te pozostałe nie sa złe -moim zdaniem ..

Temat: 11.4. Empatia

Widzisz Ino, ja widzę tylko jedno pytanie empatyczne;

"Czułeś wtedy radość? (z uśmiechem na ustach)"
Tak uważam :))))

Stwierdzanie jakiekolwiek o uczuciach czy uczuciach drugiej osoby nie są empatyczne. My tego nie wiemy. Możemy tylko zapytać o to czy tak czujesz?
Czy czujesz się smutny? i pytać o potrzeby.

To co Ty zacytowałaś to wogóle jest niedopudzczalne.
Skąd ja mogę być czegokolwiek pewna co dotyczy drugiego?
Ponadto co to znaczy "jak dorosły, samodzielny, odpowiedzialny. O jej !!!

Temat: 11.4. Empatia

Elżbieto, dziękuję za zwrócenie mojej uwagi, że te przykłady nie bardzo pasują. Zaraz je sprecyzuję.

Podając przykłady wypowiedzi, wyciąłem je z zapisu sesji coachingowej. Niestety same słowa coacha, bez wypowiedzi klienta, rzeczywiście brzmią jak oceny.

To co wygląda jak oceny, w pierwotnej wersji było parafrazami.

Np. klient powiedział:
- Zrobiłem to, bo uznałem, że tak będzie lepiej. Z perspektywy czasu okazało się, że moje działanie i tak przyniosło negatywne skutki, ale były one mniejsze niż mogłyby być, gdybym nie podjął żadnego działania. Przyszedł kryzys. Spadła sprzedaż. Firma miała pełne magazyny. Jedyne, co wtedy przyszło mi na myśl, to ograniczyć koszty poprzez zmniejszenie produkcji. Zwolniłem więc 15 osób, żeby przetrwać trudne czasy.

Po takiej wypowiedzi klienta, coach mówi:
- Rozumiem tę sytuację. Po prostu wybrałeś wtedy mniejsze zło.

W takiej sytuacji słowa coacha są parafrazą wypowiedzi klienta. Bez podania słów klienta, wyglądają jak ocena.

W empatycznej komunikacji najczęściej możemy:
- zadawać pytania
- parafrazować słowa klienta
- i odzwierciedlać emocje klienta.

Żeby zobrazować przykładem empatyczną komunikację, posłużę się opowieścią Daniela Golemana z książki „Inteligencje emocjonalna”. Przykład ten bardzo dobrze obrazuje na czym polega empatia.

Do metra w pewnym japońskim mieście wsiadł pijany, wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna, który zaczął krzyczeć i popychać inne osoby. Pewien młody człowiek, trenujący sporty walki, postanowił go obezwładnić. Już miał go zaatakować, „kiedy w wagonie rozległo się radosne wołanie:
- Hej! Chodź tutaj.
Słowa wypowiedział pewien staruszek. Wołał owego pijanego mężczyznę z uśmiechem na twarzy i głęboką radością. Machał również zachęcająco ręką, aby pijak podszedł do niego. Staruszek zachowywał się jakby wołał swojego najlepszego przyjaciela, którego nie widział od wielu lat. Pijany osiłek popatrzył na staruszka, podszedł do niego i krzyknął:
- Dlaczego, do diabła, miałbym z tobą rozmawiać?
- Co piłeś? – zapytał staruszek promieniując radością.
- Sake, ale to nie twój interes! – krzyczał osiłek.
- O, to cudownie, wprost cudownie – odparł ciepłym tonem staruszek. – Widzisz, ja też lubię sake. Co wieczór ja i moja żona... ma siedemdziesiąt sześć lat, wiesz... podgrzewamy sobie buteleczkę sake, idziemy z nią do ogrodu i siadamy na starej drewnianej ławeczce...

Potem zaczął mówić o śliwie na podwórku, swoim ogródku i przyjemności picia wieczorem sake. W miarę opowieści twarz pijaka zaczęła łagodnieć, jego zaciśnięte pięści rozluźniły się.
- Taa... ja też lubię śliwy... – powiedział cichym głosem.
- No tak – odparł staruszek wesoło – i jestem pewien, że masz cudowną żonę.
- Nie – odparł pijany. – Moja żona nie żyje...

I łkając, zaczął smutną opowieść o utracie żony, domu, pracy i o tym, że wstyd mu samego siebie.
Pociąg zatrzymał się. Wysiadający ludzie słyszeli, jak staruszek zaprasza pijaka, aby usiadł obok niego i opowiedział mu całą swoją historię. Widzieli też jak tamten pada na siedzenie i kryje głowę w objęciach staruszka”.

Cała historię Goleman podsumowuje słowami „To właśnie jest doskonałość emocjonalna”.Tomasz Dulewicz edytował(a) ten post dnia 20.12.10 o godzinie 10:31